Sevgili Komşum (Tamamlandı)

15.Bölüm: Boş Tehtid

Yorumlar, oylar hepsi çok güzeldi yarın atacaktım ama daha fazla bekletmek istemedim 😻

Paragraf aralarına fikir/yorumlarınızı bekliyorum, satırlarda buluşalım ❤️

Sinirle nefesimi verdim. 'Gelmem hataydı.' diye mırıldanarak çantama telefonumu koydum, omzuma asarak arka çıkış kapısına doğru yöneldim. Ön çıkış kalabalıktı ve biriyme muhabbete girmek istemiyordum.

Ağır kapıyı açarak düğün salonundan çıktım. İçimi donduran rüzgar ile ceketinin önünü kapadım. Kara ile gelip-gideceğimi düşündüğüm için çok kalın giyinmemiştim.

Bu da hataydı.

Kara beni burada tanımadığım insanların ortasında bırakıp gitmişti. Beni buraya gelmeme ikna eden kişi, şimdi de beni yalnız bırakmıştı.

Kızgın, kırgın değildim. Olmamı gerektirecek bir şey yoktu. Sadece ne hissettiğimden emin değildim.

Sanırım yalnız hissediyordum.

Bu Kara yüzünden miydi, yoksa kendi yalnızlığım benim suçum muydu, bilemiyordum.

Tek bildiğim buradan uzaklaşmam gerektiğiydi.

Ağır kapıyı açarak düğün salonundan çıktım. İçimi donduran rüzgar ile ceketinin önünü kapadım. Kara ile gelip-gideceğimi düşündüğüm için çok kalın giyinmemiştim. Ellerimi ceketimin ceplerine koyup adımladım.

Birinin "Ada!" diye seslendiğini duymamla sesinin geldiği, sağ yönüne doğru başımı refleks olarak çevirdim. Başımı çevirmemle duvar kısmında sağ elinde sigarası ile Kara'yı görmem bir oldu.

Sinirle dilimi dişlerimin arasına sıkıştırdım ve bastırdım. Sigara içiyordu. Dakikalar süren, beni yalnız bırakmasına sebep olan şey, kıytırık sigaranın tekiydi.

Bana doğru yürürken konuştu, "Hayırdır, nereye?" diye sordu merakla.

Yüz ifademdeki şaşkınlığım ve sinirimi gizlemeye çalışarak normal bir ses tonunda, "Yoruldum ya, eve geçiyorum ben." dedim ufacık tebessüm etmeye çalışarak.

"Daha yeni geldik," dedi ve bir adım daha atıp yanıma geldi. "biraz daha duralım gideriz."

Gel-dik.

Dura-lım.

Gider-iz.

Çoğul ekleri kullanıyordu. İşine gelince ben onunla sayılıyordum. İşine gelince beni; 'işte komşu ya o yüzden beraber geldik,' diye tanıtıyor, yada koca salonda tek bırakıyordu.

"Sen durabilirsin. Ben tek giderim, taksi çağırırım şimdi."

Bana doğru adım atarak, "Hayır, saçmalama ne gerek var da..." durdu ve yüzümü inceledi bir süre, ardından devam etti. "Ne oldu?" diye sordu.

Ne oldu?

Ne olmuş olabilir ki?

Bir düşün istersen.

"Bir şey olmadı, yorgunum sadece." dedim aynı ses tonunu korumaya çalışırken. "Az önce gayet iyiydin. Bir şey olmuş." dedi üstün zekalı beyimiz.

Bir şey olduğunu anlayabilecek kadar zeki,  o 'bir şeyin' kendisi yüzünden olduğunu anlayamayacak kadar da kıttı.

Kendimi tutamayıp, sinirle kısa bir güldüm. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes almaya çalıştığım da, beni anlamayan o ifadeyi görmem beni iyice sinirlendirdi. Beni yalnız bıraktın be adam!