"ခိုင်မာနှောင်ကြိုး"

အပိုင်း ၄ unicode

သူ ပစ္စည်းတွေ ကောက်ထည့်နေသည့် ခြင်းတောင်း ကို ယူပြီး ခြင်းတောင်းနှစ်ဖက် ဆွဲ၍ ဇင် သည် အိမ်ပေါ်သို့ တက်သွားလေသည်။ကြက်ဥထုပ်နှင့် ထန်းလျက်ထုပ် ကို လက်တဖက်စီဆွဲကိုင်ပြီး ဇင့် နောက်ကို လိုက်ခဲ့ရပါသည်။ဇင် သည် မီးဖိုချောင်ထဲသို့ တည့်တည့်မတ်မတ် ဝင်သွားပါသည်။

မီးဖိုချောင်ထဲ ရောက်သည်နှင့် ခြင်းတောင်းထဲမှ ပစ္စည်းတွေကို ထုတ်သည်။ဇကာထဲ ထည့်သင့်တာထည့်။ကော်ဇလုံထဲ ထည့်သင့်တာထည့်နှင့် တယောက်တည်း အလုပ်ရှုပ်နေသည်။သူကတော့ ထန်းညက်ထုပ်နှင့် ကြက်ဥထုပ်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ချကာ ဇင် နှင့် မလှမ်းမကမ်း နေရာမှာ ဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်နေမိသည်။

"ကျွန်တော် ကြောင့် ကြက်ဥတွေ ကွဲသွားတဲ့အတွက် တောင်းပန်ပါတယ်။"

ကြက်ဥထုပ်ကို ဖြည်ပြီး ဘယ်နှစ်လုံး ကွဲသွားလဲဆိုတာကို ကြည့်နေသော ဇင် ကို ထပ်မံကာ တောင်းပန်စကားဆိုလိုက်သည်။ဇင် သည် သူ့ကို မျက်လုံးဝင့်ကြည့်သည်။စူးရှသော အကြည့်ကြောင့် အပြစ်ရှိသူပီပီ ခေါင်းငုံလိုက်ရပါသည်။

"နှစ်လုံးပဲ ကွဲတာပါ။ကိစ္စမရှိပါဘူး။ခင်ဗျားလည်း တမင် လုပ်တာမှ မဟုတ်ဘဲ။"

အပြစ်မဆိုသူကို ပြန်လည်ကာ မော့ကြည့်လိုက်သည်။ဒီတခါတော့ သူ့ကို ကြည့်မနေတော့ဘဲ လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်နေလေသည်။

"ကျွန်တော် ဘာကူလုပ်ပေးရမလဲ။"

"ရတယ်။လုပ်ပေးစရာမလိုဘူး။နားနားနေနေ အခန်းထဲမှာပဲ သွားနေလေ။"

"အခန်းထဲမှာ နေရတာကြာတော့ ပျင်းလာလို့ပါ။"

"ခင်ဗျား ဘာလုပ်တတ်လို့လဲ။"

"ဘာလုပ်တတ်လဲတော့ သေချာမသိပါဘူး။သင်ပြပေးရင်တော့ ကျွန်တော် လုပ်တတ်မှာပါ။"

"ကောင်းပြီလေ။အရင်ဆုံး ခင်ဗျား မျက်နှာကို တဘတ်နဲ့ သွားသုတ်လိုက်ဦး။"

သူ့မျက်နှာကို လက်ဖြင့် စမ်းကြည့်လိုက်သည်။ရေစက်တွေ ကျန်နေသေးတာပဲ။ထိုင်ရာမှထပြီး အခန်းထဲသို့ ဝင်ကာ တန်းပေါ်မှာလွှားထားသည့် တဘက်ကို လှမ်းယူပြီး မျက်နှာသုတ်ကာ အခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာလိုက်သည်။