Chapter 42

3.1K 108 28
                                    

"Cheers!"

"Cheers." I swallowed a glass of beer as this woman continues pouring our glass with an alcohol.

"Inom lang, Dylan. Ano ka ba, this is my treat you should drink the best out of it." That's right.

I'm with Bea and Dylan, and where are we?
At the Mytho's, and for what reason? Bea is brokenhearted again while Dylan and I are just upset with our girlfriends.

"Boss D, isa pa. Ngayong malaya kayo sa mga bebe niyo dapat nag-eenjoy kayo. Sana all may jowa!" she knocked over another bottle of beer before opening another one.

Hindi naman talaga kami malaya, nagkataon lang na mga nagtatampo kami sa mga girlfriends namin.

"Paano nila nagawa 'to sa atin? We've been a good girlfriends to them pero iniwan lang nila tayo. We couldn't even live without them but they still did. Ang kumplikado talaga ng mga babae." singhal ni Bea habang lumalagok ng alak.

"Sana alam mong babae ka rin, Bea." say naman ni Dylan.

"Pero hindi kagaya ng mga girlfriends niyo."

"Eh si Mads?" pang-aasar ko.

"Isa pa 'yon! May manliligaw na tapos nakikipagdate pa." The gay friend of Mads is with them actually. Nakikita kasi namin sa mga posts nilang tatlo.

Kaya itong si Bea nanggagalaite na naman na parang gusto ng ipa-kidnap yung friend ni Mads at ipatapon sa kalawakan.

Ang nakakatawa lang doon dahil hanggang ngayon hindi niya pa rin alam na bakla 'yon.

See? Lahat kami may mga hinanakit sa kanila. Kung itatanong niyo kung nasaan sila ngayon. We don't even know. Nagising na lamang kami na wala na sila. They just left a letter saying that they would do a girls' night out.

Siyempre, pumayag ako but for Pete's sake, it's been 5 days since they left but they are still not coming back. Hindi rin namin sila pwedeng tawagan unless sila ang tatawag samin. How unfair is that?

Nakalimutan na ata nila kami.

"Tingin ata nila hindi natin kayang gawin ang ginagawa nila." say ni Bea as she looked around.

We saw their posts in social media and we couldn't do anything but to keep it to ourselves. They are not talking to us and it's really annoying. Madali lang naman silang mahanap kung gugustuhin namin but because we wanted to respect their privacy, kahit pa ang unfair para sa part namin we let them do whatever they wants.

Hindi naman masamang gawin pa rin nila ang lahat ng gusto nila.

Nakakainis lang dahil hindi man lang personal na nagpaalam sakin si Jema. Hindi rin niya ako tinatawagan, she's just replying to all of my messages. Hindi ko lang maintindihan why do they have to hide their location? As if they're gonna do something worth of hiding for.

"Hi, blue eagles!" sabay sabay kaming tumingin sa nagsalita.

There are three ladies standing up in front of us. Whose these people? They seems to know us.

"Can we join you, guys? Parang ang lonely niyo namang tatlo eh."

"Sige. Upo kayo." pinanlakihan ko ng mata si Bea. Agad agad?

Anong trip niya?

"Ayos lang ba? Parang ayaw ata ng katabi mo." tanong ng isang babae habang nakatingin sakin.

"Hindi yan. Sige, upo na kayo bilis." Umupo silang lahat sa harapan namin.

Hindi ako umiimik gayundin si Dylan. This is so uncomfortable.

Can't Unlove HerWhere stories live. Discover now