The Mighty Dawn

Chapter 20

Hinawakan ko ang dibdib ko nang makita naman na lumitaw sa likod ni Serenity ang kapatid ko.

Nawala na ang mga apoy sa paligid dahil sa ulan, huminga ako ng malalim habang papalapit sa akin si Damon.

Nag angat siya ng tingin at inosenteng tumingin sa akin.

"The rain is gone! yehey!" He jumped.

Nanginginig akong ngumiti, hindi niya napansin na umiiyak ako dahil basang basa rin ako sa ulan.

"Come here," hinila ko si Damon para mayakap.

Napapikit ako nang mariin at tahimik na umiyak sa kaniyang balikat, pinigilan kong humagulgol nang tinapik ng maliit niyang kamay ang likod ko.

"Don't cry, ate. Daddy's here too."

Nanlaki ang mata ko at mabilis na humarap sa kaniya.

"What?"

Nakarinig ako ng isang pitik kaya pagkurap ko ay nasa harap na kami ng Academy, nilibot ko ang paningin at umayos ng tayo.

Nakita ko si Valerie na tumakbo papalapit sa akin, agad niya akong niyakap nang mahigpit.

"I'm sorry.. I didn't do anything-"

"No, that's not true," bumitaw ako nang pagkakayakap. "You did everything to save us, Valerie."

Pilit siyang ngumiti habang lumuluha.

"I'm sorry, Chloe.."

Natigilan ako nang marinig ang boses ni Sebastian, napayuko si Valerie at tumalikod sa akin.

"I am not sure if that's the real you, Sebastian," tuluyan akong humarap sa kaniya. "You killed Draven!"

Nakita ko agad na nagsisi siya sa ginawa niya, may kaonting luha ang kaniyang mata kaya napakagat siya ng labi.

"Why? Why did you do it?! You turned off your humanity-"

"When Clay died! I did it because I don't want to feel about losing my only bestfriend!" He shouted.

I laughed sarcastically. "Did you saw me doing that?! I witnessed how Draven died!"

"And you don't know the pain about losing the important people in your life, Chloe. We all have different pains! And mine was...." Napapikit siya ng mariin at hinilamos ang muka.

Maybe I don't understand what he really feel.

I know that Clay was his bestfriend ever since they were a kids. Clay know all his secret, his suffering, how he hurt.. and lastly, he trusted Clay in his whole life.

Hindi ako nagsalita at kinuha ang bote mula sa aking bulsa, nilahad ko 'yon sa kaniya kaya napatingin siya sa kamay ko.

"We can drink this together and start a new life, Sebastian."

Saglit siyang nag angat ng tingin sa akin at kinuha rin ang nasa kamay ko.

Sabay kaming napalingon kay Valerie nang lumapit siya, ngumiti siya sa aming dalawa.

"Whatever happens, always stick together. You need to achieve our plans, okay? Kahit na.. hindi na tayo kumpleto."

Muli akong napaluha at agad ding tumango.

"You've been a good friend to me, Chloe. And you too, Sebastian. I know Clay did not regret doing that so.. please don't dissapoint him."

Dahan dahang tumango si Sebastian habang nakatingin lang sa kaniya.

Bubuksan na sana namin ang bote nang maramdamang humangin bigla, kumunot ang noo ko at nag angat ng tingin nang may liwanag mula sa itaas.

"No.."