The Mighty Dawn

Chapter 14

Hawak hawak ko ang puso ng alpha ng grupo ng mga bampira, ngumisi ako at hinagis 'yon kung saan.

"I'm just asking you, kung sinagot mo sana edi buhay ka pa." I whispered.

Mabilis akong napatingin sa pintuan nang marinig ang yapak, bago pa ako makatakas ay may dumating na isang babae.

Nanlaki ang mata niya at nagbaba ng tingin, bago pa siya tumili ay hinagis ko na agad ang kutsilyo ko papunta sa kaniya.

Agad 'yon tumama sa dibdib niya, dahan dahang nawalan ng kulay ang kaniyang balat kaya napangisi ako.

"Ate...."

Natigilan ako nang marinig ang pamilyar na boses.

Hinanap ko kung saan nanggaling 'yon hanggang sa makarating ako sa labas, malakas pa rin ang ulan at sobrang dilim ng paligid.

"Ate.. what have you done?"

Parang na estatwa ako sa kinatatayuan ko nang makita si Damon.

He looked so scared while looking at me, he looked at my hands with full of blood.

Lalapitan ko na sana siya nang bigla siyang umatras, bigla akong natakot at kinabhan.

"Ate, this is not you... why did you kill them? I saw you.. I witnessed everything.."

Gusto kong magsalita ngunit walang lumalabas sa bibig ko, nakita kong namumuo na ang luha niya sa kaniyang mata.

"I wil never be like you! You're a monster!"

Parang nanikip ang dibdib ko nang bitawan niya ang mga salitang 'yon, tuluyan nang tumulo ang luha ko at umiling.

"I-I'm sorry..."

Umiling si Damon at tinalikuran ako.

"No! I'm sorry!"

Mabilis akong bumangon at huminga ng paulit ulit, nilibot ko ang paningin ko at nagulat nang makita si Draven.

Agad niya akong nilapitan at pina kalma, hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at naramdaman ko ang malamig mula sa kamay niya.

"Draven.. he saw it.. my brother saw it.. he will despise me forever and-"

"Chloe-"

"He called me monster-"

"Chloe! He didn't see it!"

Natigilan ako at tumingin ng deretso sa mga mata ni Draven, nagbaba ako ng tingin sa kaniyang kamay nang makita ko ang asul na ilaw. Hindi ko alam kung bakit unti unting nawala ang takot ko dahil doon, huminga siya ng malalim at binitawan ako.

"Chloe.. it's a spell. I know Damon is the person who can bring your humanity," seryoso niyang sambit.

Nag flashback lahat nang ginawa ko kaya bigla akong naluha, napasandal ako at napapikit ng mariin.

Marami akong pinatay..

"Chloe, it's okay-"

"No it's not!" nagmulat ako at tinignan siya. "I killed those vampires!"

Draven laughed. "Chloe, they're already dead. Hindi mo naman sila totally pinatay."

Hindi ko alam kung anong i rereact ko kaya pinunasan ko nalang ang luha ko at deretsong tumingin sa harapan.

"I am a monster." I whispered.

"Without your humanity, okay? Chloe i told you it's okay, everyone understand you. But atleast.. you discover your own power."