"Bakma Beyaz... Hayır bakmıyacağım. Gözlerine bakmıyacağım."
Sıkıntılı nefes verip hilal kaşlarını çattı genç kız. Adımları yavaşlamış, ellerini montunun ceplerine güç almak istercesine saklayıp sinirini gizlemeye çalışıyordu. Sinirlenmesi her defasında kendine tembihlediği sözlerini hayatına geçirememesindendi. Gözlerini sıkıca kapatıp açtı. Dalında bir çiçeğe karşı nefes verse çiçeği solduracakmış gibi hissediyordu. Umutsuzluk kapısına dayanmış, pis kahkahası genç kızın başını döndürüyordu. Sahi bu baş dönmeler niyeydi?
"Hasta mıyım?" dedi genç kız kendi kendine. Elini başından çekip karşısına doğrulttu kahvelerini. Adımları alışık olduğu yere doğru ilerlerken tekrar hissetmeye çalıştı yüreğinden dökülen dualarını...
"Ben Beyaz'ım değil mi? Beyaz'ım... Benim dualarım var. Belki... Belki minik elleri tutabilirim. Ruhuma sarılan olmasa bile!"
Kalbine çöken ağırlıkla yutkunamadı. Yanaklarından süzülen yaşları silip adımlarını hızlandırdı. Dilinde devam eden sözleriyle birlikte.
"Bakma Beyaz..."
