"Seni seviyorum, Siyah..."
Genç kızın dolan gözleri eşliğinde en samimi gülümsemesi belirmişti dudaklarında. Yanaklarından usulca süzülen yaşlar sabrını dile getiriyordu. Genç adam hareketsiz kaldı. Gözlerini kırpmadan genç kıza bakıyordu. Hafif esen rüzgar tenlerini okşayıp süzülüyordu yaprakların arasından. Bulundukları ortam sessizdi. Genç kızın yüreğini dinliyordu evren. Daha olgunlaşmadığını düşünen bir genç kızın sessiz çığlığı özgürlüğe kanat çırpmıştı. Hasretle kavrulan kırılgan yüreği şimdi özgürdü artık. Seni seviyorum...
"B-beyaz..." dedi genç adam. Sustu. Bir şey diyemedi.
Genç kız üşüyen kırmızıya dönüşmüş burnunu hafifçe çekip gözlerini kırpıştırdı hemen. Kalp atışları hızlanmıştı. Fark etmeden nefesini tutmuştu bile. Genç adama sakınarak bakıyordu. Sanki ona bakarken aklından kötü düşünceler geçer de sevdiği bu düşüncesine dahi kırılır diye ödü kopuyordu. Sevdiği o düşüncelerini duymasa, bilmese bile sanki ona ulaşacaktı. Onun yanında kötü düşüncelere kapılmaktan bile haya ediyordu. O kadar bağlıydı ki ona... Sanki Siyah'ı camdandı ve ufak bir darbede kırılacaktı. Çocukken oynadığı oyuncak bebeğine bile bu kadar sahip çıkmamıştı genç kız...
Genç adam gülümsedi, genç kızın kalp atışları hızlandı. Genç adam dudağını aralayacağı vakit genç kızın yüzüne rüzgar daha sert çarpmaya başlamıştı. Eski sıcaklığı hissetmiyordu artık. Karşısında Siyah'ı varken tam karşısında, birkaç adım uzağında olsa bile hissettiği o sıcaklık yoktu artık. Siyah'ı yoktu. Sadece Beyaz kalmıştı. Beyaz...
Genç kızın adı Beyaz'dı. Artık Beyaz "Ben gerçekten seviyor muyum?" "Sevmeyi hissediyor muyum?" "Ben güzel seviyor muyum?" "Ben sevmenin hakkını verebiliyor muyum?" "O beni seviyor mu?" diye düşünmeyecekti. Çünkü sevmenin öğrenilen bir şey olmadığını anlamıştı. Sevmenin ölçüsü olur muydu ki?
Beyaz dedi ki,
"Gönlüm Siyah için ağrıyor, hızlanıyor, yanıyor ve gülüyor. Kalbim onu sevdi ve sakladı güzel odasına. Bu odanın ışıkları kapalı. Açılır mı, bilmiyorum. Neyse... Kapalı kalsın ışıklar. Sevmenin karşılığı olur mu? Ben... Bilmiyorum. Yolum ne kadar sürer, bilmiyorum. Yollarımız ne zaman kesişir, bilmiyorum. Ben... Seviyorum. Sözlerim hep eksik ve bazen anlaşılmaz. Sadece Beyaz'ım ben. Ben Beyaz... Hoşça kalın."
Bitti.
