"Nasılsın?" diye sordu genç adam. Karşısında çocuksu utangaçlığını kaybetmemiş genç kız oturuyordu. Karşılıklı sandalyelerde yerlerini almışlardı. Genç adam, genç kızın hal ve hareketlerini çözmeye çalışıyordu. Kaçamak bakışlar atıyordu. Karşısında oturan genç kıza saygısı içten içe ona bakmaya çekindiriyordu. Genç kızın içini hayatının her anından daha huzurlu bir heyecan sarmıştı. Bu ne güzel bir histi böyle!
Gözlerini kucağında birleştirdiği ellerinden çekip başını kaldırdı. Gözlerini genç adamın omuzlarında sabitlemişti. İçindeki heyecan ve mutlulukla dudağını araladı.
"Ben... Ben çok mutluyum."
Heyecanı sesine yansımış, genç adamın yüreğine bilmeden huzur bırakmıştı. Genç adam gözlerini kaçırmıyordu artık. Gözlerini karşısında çocukluğunu yitirmemiş genç kıza dikmişti. Genç kızın yanakları pembeleşmiş, gülümsüyordu. Onu anlamaya çalıştı genç adam. Neden huzur doldu içi merak ediyordu. Bu meraktan öte hayatın şifresini bulmuş gibi 'özgürüm' diye haykırmak isteyen bir çocuk ruhuydu. Özgür olmak istiyordu genç adam. Görünmez zincirlerinden kurtulmak istiyordu. Genç kız geldi aklına. Karşısında oturan genç kız. Sonra düşündü. Onu da kurtarırım, dedi içten içe. Neden kurtarmayım ki?
"Artık... Artık üzülmüyorum, Siyah..."
Siyah...
Genç adam gülümsedi. İsmi Siyah değildi elbette. Hoşuna gitmişti bu seslenişi. Özel gibiydi. Sonra içten içe güldü. Kendi kendine 'Beyaz' dedi. Genç kızın adı Beyaz olmalı...
"Beyaz... Sebebini öğrenebilir miyim?"
Genç adam durdu. Neye üzüldüğünü dahi bilmiyordu. Kafası karıştı. Genç kızın aynı heyecanla konuşmaya başlaması ile önemsemedi aklındaki düşünceleri.
"Siyah... Ben sana teşekkür etmek istiyorum... Teşekkür ederim... Beyaz... Biliyor musun, ben her iki rengi seviyorum. Ama en çok herkesin sevdiği renk, özgürlük rengini seviyorum..."
Nefes nefese kalmıştı genç kız. Genç adam kaşlarını çatıp dudağını araladı.
"Özgürlük rengi... Ben de çok severim özgürlüğü. Beyaz... Özgürlük rengi nedir?"
Genç kız gülümsedi.
"Özgürlük işte, Siyah. Ne önemi var ki? Biliyor musun? Ben özgür olmak istiyorum. Bu heyecanım da ondan. Ben sonsuz olmak istiyorum."
Genç kız yüzündeki gülümseme ile başını kaldırdı. Genç adam karşısında yoktu. Gözleri aralandı. Yanaklarından süzülen yaşlarla kızarmış burnunu çekip gözyaşları arasında gülümsedi.
"Teşekkür ederim..." diye fısıldadı. Sonra ayağa kalkıp özensizce yanaklarını sildi. Gözlerini gökyüzüne çevirdi. Tatlı bir mırıltı ile seslendi sonsuzluğa. Onun için umuttu bu sesleniş. Özgürlüğün kendisiydi.
"Ben sonsuzluğa aşığım..."
