Genç kız toprağın üzerine oturmuş, genç adamın birkaç adım ötesinde duruyordu. Bacaklarını karnına çekmiş, kollarını yalnızlığını anlatmak ister gibi sarmıştı kendine. Başı dikti, umudunu yitirmeyeceğine söz verir gibi...
"Bir çocuk gördüm, Siyah. Ağlıyordu... Yanına gitmek istedim ama beni fark etmeden koşarak uzaklaştı ordan. Gözyaşlarını silmek istedim. Ona gülümsemek..."
Genç adam başını çevirip gözlerini genç kıza doğrulttu. Kendisi gibi oturuyordu genç kız. Kirpikleri ıslaktı. Yanaklarından ardı ardına süzülen yaşlar sessiz ağlayışındaki acıyı gizleyemiyordu. O an genç adamın kalbi acıyla kıvranmaya başlamış, boğazını zorlayan yumru yanaklarına Beyaz bir armağan bırakmıştı.
"Sen gülümse..."
Sustu, genç adam. Beyaz, kızarmış burnunu hafifçe çekip yanına döndü. Göz göze gelmişlerdi. Genç kız utancından yanakları kızarırken genç adam ürkek bakışlarını çevirdi. Genç kız fark etmeden eline aldığı toprağı sıkıyordu. Duyacağı sözlerin geleceğine yön vermesini diler gibi...
"Gülümse... Sen gülünce çocuklar neşe ile şarkı söyleyecek..."
