SONSUZLUĞUM

25. Bölüm

Hayat bize nereden ne getirir bilemeyiz der insanlar ama bazen karşımıza çıkan hayatlar bizimde hayatımızdan birer parça olabilirler.

Her kitapta her müzikte her sözde ve karşımıza çıkan her insanda aslında bizden bir parça vardır. Önemli olan o parçanın nasıl olduğudur...

Yarım saattir oturmuş kendi kendine düşünen Meryem ne yapacağını düşünüp duruyordu . Artık kendi nikahını unutmuş arkadaşı Hatice'nin derdine düşmüştü.  Peki ya Sevilay bunu öğrenirse ne yapardı .

Oturduğu soğuk merdivenlerden dolayı vücudu titreyince kollarıyla kendini sarıp oturmaya devam etti . Buna bir çare bulmak zorundaydı ve ne yapacağı konusunda bir fikri yoktu .

Yukarıdan birinin yanına inmesiyle düşüncelerinden siyrilmisti , allak bullak bir şekilde ayağa kalkarak  karşısındaki adama baktı

  Gelen Hamit'ti ve Meryem'in bu halini fark etmişti .

Meryem zoraki gülümseyerek ,"Yarın okula gitsem iyi olur yoksa son donemimi de geçemem "

Hamit Meryem'in konuyu dağıtmak istediğini anlamıştı , "Gidersin nur yüzlüm ama söyle bakalım nedir böyle seni düşündüren . Fark etmedim sanma hadi anlat ne oldu bakalım ?"

Meryem ne diyeceğini bilemez şekilde donup kalmıştı . Nasıl anlatırdı ne derdi bilemiyordu . Sonunda kendini toparlayarak etrafına göz atıp kimsenin olmadığına kanaat getirince Hamit'e yaklaşıp elini tuttu .

"Aslinda bir şey var ama sana nasıl anlatıcam bilemiyorum . Yani anlatırsam işler daha mi kötü olur yoksa sana anlatırsam bu dertten beni kurtarır ve sorunu çözer misin ? "

"Tabi çözerim nur yüzlüm . Hadi anlat " diyerek güven verici şekilde gülümsedi Hamit .

Meryem çok kararsizdi. "Nereden başlayacağımı bilemiyorum Hamit . Sana anlatmam gerek biliyorum ama anlatırsam söz ver bana fevri davranmayacaksin . Eğer söz verirsen anlatırım ." Diyerek Hamit'in söz vermesini bekledi .

Hamit iyice huzursuzlanmaya başlamıştı . Nedir bu kadar önemli olan nedir kendisinin bu kadar sinirlenecegi bir şey ki Meryem ona söz verdirditiyordu .

"Tamam söz veriyorum sakin olucam . "

Meryem derin nefes alarak "Ama burada anlatamam kimsenin duymasını istemiyorum . Biraz yürüyelim mi ?"

Hamit Tamam anlamında başını sallayinca Meryem hızlıca kabanını alarak birlikte ilerleyip toprak yolda yürümeye başladılar . Meryem üzerindeki kabana elini sokarak .

"Ben okula ılk geldiğimde Hatice ile tanıştım ve o o zamanlar biraz sıkıntıları vardı . Bir adama aşık olmuştu ama . " derin nefes alarak devam etti .

"Ama adam evliymis aslında bunlar çok önceden evlenmek üzere söz vermişler birbirilerine hatta aileleri bile tanisacakmis ama bir şeyler çıkmış ve olmamış .

Ve o adam bir gün Hatice'ye gelip evli olduğunu ve onunla ayrıldığını  söyleyip buralardan  gitmiş . Hamit o kişiyi gördüm ben Hatice resmini gösterdi bana o kişi Bilal abiydi."

Meryem nefes tutmuş bir şekilde durup arkasında kalan Hamit'e döndü . Hamit'in donup kaldığını ve sinirle yere baktığını gördü .

Meryem ona yaklaşıp "Hamit bunu senden saklayamazdim . Bunun altından kendim kalkamazdım ."

"Demek o kız Haticeymiş" dedi Hamit tek solukta .

Meryem anlamayan gözlerle "Sen bunları biliyor muydun ? Yani sen ."

Hamit korkulu gözlerle kendisine bakan Meryem'e "Evet biliyordum biliyorduk hepimiz ama o kızı hiçbirimiz görmedi . Hiçbirimiz onu tanımıyoruz demek o kız Haticeymis ."