SONSUZLUĞUM

24. bölüm

Desteginize çok ihtiyacım var , arkadaşlarınızı etiketlermisiniz 🙏💜

Dua etmek , duada bulunmak güzeldir ama habersiz edilen ve habersiz olunan dua çok daha güzeldir .

Ronya'nin gözlerini kapatıp bedenini uykunun huzur dolu kollarına Meryem'in başını okşamasiyla  teslim etmişti.
Dakikalar peşpeşe ilerlerken saatleri bulmuştu sessiz odada . Gök  karartmisti mavi yüzünü  birer inci  misali karanlığa inat göz kırpan yıldızlar huzuru temsil ediyordu arş-ı alada .

Meryem , Ronya'nin başını okşarken seyre daldığı muhteşem tabloya kapının açılmasıyla başını çevirdi. Gelenler Hamit ve Necdet Beydı.  Meryem yavaşça ayağa kalkarak üstünü düzeltti ve sessiz adımlarla onlara doğru ilerledi .

Necdet Bey ,"Kızım siz gidin artık ben zaten buradayım merak etmeyin Ronya'yi . Hem doktor izin verirse Allahın izniyle yarın eve gideriz . Ronya'da burada kalmak istemiyor daha fazla ."

Meryem başını eğerek , "Amca ben burada kalırım ,siz yoruldunuz siz eve gidin lütfen ." Dedi

Başını hafifçe kaldırdığında Necdet Beyin kaşlarını kaldırmış kendisine baktığını gördü , "Ne amcası gelin hanım . Bak sen amca diyince bende gelin dedim oldu mu şimdi ? Sen benim kızımsın bende senin babanım bundan sonra ." Diyerek babacan bir tavırla gülümsedi .

Meryem içinde hafif bir buruk hissetti bir anda ama karşısındaki ıkı adamın o güzel gülümsemesini görünce burukluğun yerini mutluluk aldı  ama gözünden akan yaşa da engel olamamıştı .

Necdet Bey bunu görünce de "Güzel kızım Hamit anlattı az biraz ailenin başına geleni bilesin ki ben asla babanın yerini alamam ama beni ikinci bir baba olarak görürsen ben seni kızımın yerine koyarım ."

Meryem tebessüm ederken utançla yaşlarını sildi , "Az önceki hatamdan dolayı affet beni baba ,babamda aynı sizin gibi koca yürekli biriydi .  Bu dünyada tanışmadiniz ama InsAllah ahirette bizleri bekliyordurlar ."

"InsAllah kızım InsAllah . Hadi siz gidin eve ben burada kalırım . Aklınız kalmasın ." Desede Hamit baba kızın arasına girmişti

"Baba ben burada kalırım , sen dün geceden beri uyumamissindir biliyorum seni , zaten sabaha da gelirsin erkenden biliyorum. (Meryem'e dönerek ) Senin de evde misafirin var hem onu yalnız bırakma ayıp olur. " diyerek hatırlattı .

Hamit Kübra'yi hatırlatınca Meryem'in aklına gelebilmişti.  Haklıydı kız evde yalnız kalmıştı ve haber bile vermemişti . Itiraz edemedi ve başını eğerek kabul etti .

Necdet Beyde kabul edince ikisi çıkmak için kapıya yoneldiler . Necdet Bey önden giderken Hamit arkada kalmaya çalışınca Necdet Bey fark etmişti onları ve adımlarını hızlandırarak onlardan uzaklaşmıştı .

Meryem ve Hamit epeyce arkada kalınca Hamit durdurdu adımlarını ardında Meryem durmuştu ve soru dolu gözlerle ona bakmıştı .
Daha ne olduğunu anlamadan Hamit'in alnına uzun bir öpücük kondurmasiyla şaşkınlık içinde kalmıştı . Utancından yüzü pespembe olmuştu ama ondan uzaklasmakta istemiyordu . Bedeninin ıkı yanına düşen ellerini yukarıya kaldırarak sevdiği adamın hafif sakallarına dokundu . 

Bu duyguyu yaşarken adımları havalaniyormus gibi hissediyordu ve hiç bitmesin istiyordu . Hamit uzun uzun sevdiği kadının kokusunu içine çektikten sonra ona sıkıca sarıldı .

"Meryem " dedi uzun süre sessiz kalarak .

"Sen Rabbimin bana en güzel emanetisin ."

Başını Hamit'in göğsüne gömen Meryem bu anin hiç bitmemesini istiyordu. Ama gözüne koridorun sonunda takılan yabancı kişilere takılınca ani bir hareketle Hamit'ten ayrıldı. Hamit ne olduğunu anlamamıştı ki arkasında gelen seslerle anlamıştı ne olduğunu .  Meryem'in pespembe olan suratını goruncede ona  göz kırptı gülümseyerek .