Dark Secrets

Κεφάλαιο 32.

Η διακοπές με την Luna κύλησαν υπέροχα. Με τον Draco αλληλογραφούσαμε κάθε μέρα σχεδόν. Λέγαμε τα νέα μας ή κουτσομπολεύαμε και περνούσα υπέροχα. Δεν έβρισκα την ώρα να τον ξαναδώ. Να τον σφίξω στην αγκαλιά μου. Τώρα κατευθυνόμαστε προς το τρένο και μιλάμε για το τι θα γίνει με τον Sirius. Μες τις γιορτές έλαβα ένα γράμμα του που με ρώταγε πως είμαι. Δεν απάντησα γιατί δεν ήξερα αν έπρεπε. Μπορεί να τον έβρισκαν και θα έφταιγα εγώ. Οπότε είπα να μην το ρισκάρω.

Luna: "Τι θα κάνεις τελικά; Θα πας;"

Rose: "Είσαι τρελή Luna; Να πάω στο Hogsmeade να δω τον Sirius ενώ τον ψάχνουν; Δεν υπάρχει περίπτωση!"

Luna: "Είμαι σίγουρη πως θες να τον δεις πολύ"

Rose: "Φυσικά και θέλω"

Luna: "Και σίγουρα θέλει και εκείνος. Θα είσαι προσεχτική"

Εκείνη την ώρα μπήκε ο Draco στο βαγόνι και εγώ με την Luna σταματήσαμε να μιλάμε για αυτό το θέμα.

Luna: "Εγώ λέω να φύγω. Να σας αφήσω λίγο μόνους", είπε και μου έκλεισε το μάτι.

Μόλις βγήκε από το βαγόνι, έπεσα πάνω στον Draco και τον αγκάλιασα όσο πιο σφιχτά μπορούσα. Και με αγκάλιασε κι αυτός.

Draco: "Να πάρω ανάσα;", είπε και χασκογέλασε. Γέλασα κι εγώ και τον άφησα.

Καθίσαμε και οι δύο και αρχίσαμε να μιλάμε. Παρ' όλο που επικοινωνούσαμε κάθε μέρα με μηνύματα, ήταν λες και είχαμε να μιλήσουμε πολύ καιρό.

Είδα τον Harry να περνάει έξω από το βαγόνι και να κοιτάει με ένα επιθετικό ύφος τον Draco. Μετά να φεύγει. Απόρησα, αλλά για κάποιον λόγο τρόμαξα κιόλας.

Draco: "Όλα καλά Rose;"

Rose: "Ναι, ναι. Όλα μια χαρά"

Συνεχίσαμε να μιλάμε και σε όλη την διαδρομή καθόμασταν μαζί. Μέχρι που φτάσαμε στο Hogwarts. Εκεί χωρίσαμε τους δρόμους μας. Εγώ πήγα στην Luna, την Elpida και την Bianca και αυτός στην δική του παρέα.

Μπήκαμε μέσα στην αίθουσα, καθίσαμε στα τραπέζια και περιμέναμε την ανακοίνωση του Dumbledore πριν το δείπνο ξεκινήσει. Μόλις τελείωσε, τα φαγητά εμφανίστηκαν, αρχίσαμε όλοι να τρώμε. Εγώ καθόμουν με την Luna, την Elpida και την Bianca και μιλούσαμε. Έριχνα και κλεφτές ματιές στο Harry κατά καιρούς και όλο με κοιτούσε. Επιθετικά. Και δεν το έκρυβε καθόλου. Τον πήραν όλες είδηση, ακόμα και οι φίλοι του. Αλλά αυτός συνέχιζε. Σίγουρα είχε να κάνει με αυτό που είδε στο τρένο.

Σύντομα το δείπνο τελείωσε και κατευθυνθήκαμε όλοι προς τους κοιτώνες μας. Όλοι εκτός από τον Harry, ο οποίος με έσπρωξε σε μία άδεια αίθουσα και έκλεισε την πόρτα πίσω μας.

Harry: "Θα πω ότι έχω να πω γρήγορα Rose. Μην σε ξαναδώ τόσο κοντά με τον Draco γιατί θα φροντίσω να μην περάσει καλά μετά"

Rose: "Γι' αυτό είσαι έτσι σε όλο το βραδινό;"

Harry: "Ναι. Σας άφησα να είστε φίλοι. Μέχρι εκεί."

Rose: "Νομίζεις πως έχεις δικαίωμα να καθορίζεις το με ποιον θα είμαι πολύ κοντά και με ποιον όχι;"

Harry: "Ναι. Είμαι μεγαλύτερός σου και ξέρω το καλό σου καλύτερα από εσένα. Δεν θα στο ξαναπώ. Είναι η τελευταία ειδοποίηση"

Και με αυτό άνοιξε την πόρτα, βγήκε έξω και εγώ έμεινα σαν τον μαλάκα να προσπαθώ να συνηδητοποιήσω τι ακριβώς έγινε.

Γεια! Τι μου κάνετε; Χρόνια και ζαμάνια!

Ναι ξέρω, έχω καιρό να γράψω. Και ναι, ξέρω είναι μικρό κεφάλαιο. Αλλά δεν είχα καθόλου έμπνευση για αυτό το κεφάλαιο. Ελπίζω να σας άρεσε τουλάχιστον. Επίσης, μάλλον θα ανεβάσω και ένα ακόμα (ΜΑΛΛΟΝ) λόγο των γενεθλίων μου που είναι σε δύο μέρες.🥳

Καλή συνέχεια και καλή χρονιά!!