Η Rose Potter είναι η αδερφή του Harry Potter και η νέα μαθήτρια του Hogwarts. Από τότε που πέθαναν οι γονείς τους μένουν μαζί στους Dursleys. Με την μόνη διαφορά ότι ο Harry πήγε από το πρώτο έτος γιατί ο Dumbledore δεν ήταν σίγουρος αν η Rose ήταν...
...Όμως μια αναπάντεχη έκπληξη με περίμενε. Μαντέψτε ποιος ήταν στην ακριβώς από πίσω άμαξα. Ναι, ναι!! Η ξανθόψειρα, ο Draco Malfoy! Και τώρα που του πήγα και κόντρα έχει έναν παραπάνω λόγο να μου μιλήσει άσχημα, εκτός από το γεγονός ότι είμαι καινούργια.
- Ξανά εδώ εσύ; Νόμιζα ότι ήσουν περαστική πριν! με ειρωνεύτηκε.
- Δυστυχώς για εσένα δεν θα με ξεφορτωθείς τόσο εύκολα! του είπα.
- Βρωμιάρα λασποαίματη!! μου είπε.
Ήταν εμφανές ότι είχα θυμώσει και μόνο βλέποντάς τον μπροστά μου. Παρόλο που είμαι ημίαιμη και δεν με έβρισε, είχα γίνει έξαλλη. Και για πρώτη φορά στην ζωή μου έγινε κάτι απίστευτο και ξαφνικό. Άρχισε να με πιάνει πονοκέφαλος, να τρέχει αίμα από την μύτη (#strangerthingscheck) μου και τα μάτια μου έγιναν κάπως έτσι:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Όλοι άρχισαν να με κοιτάνε περίεργα και με τρόμο. Εγώ ήξερα ότι κάτι κακό είχε συμβεί, γιατί η Ginny είχε χλομιάσει και, από την αντιμετώπισή της νωρίτερα, κατάλαβα ότι δεν το κάνει συχνά. Ο Draco έβγαλε ένα επιφώνημα τρόμου που με έκανε να τρομάξω κι εγώ. Έκλεισα γρήγορα τα μάτια μου και έβγαλα γρήγορα το βιβλίο μου και μπήκα μέσα του. Δεν κοίταξα ούτε μίλησα σε κανέναν μέχρι να φτάσουμε στο Hogwarts. Ένιωθα ντροπή για τον εαυτό μου. Δεν είχα ξανά πάθει τίποτα τέτοιο μέχρι τότε. Έπρεπε να μιλήσω επειγόντως στον Harry για αυτό. Μετά από 5 με 10 λεπτά φτάσαμε, εμένα όμως μου φάνηκε αιώνας. Κατεβήκαμε από την άμαξα και εγώ έτρεξα μπροστά για να χαθώ στο πλήθος. Το Hogwarts ήταν πιο μαγικό απ' ότι μου είχε πει ο Harry. Όσο προχωρούσαμε μέσα, τόσο πιο ωραίο μου φαινόταν. Φτάσαμε στην μεγάλη τραπεζαρία και εκεί το χαμόγελό μου έσβησε. Ήμουν μπροστά σε τόσο κόσμο, δεν ήξερα αν τα μάτια μου ήταν πάλι φυσιολογικά και δεν ήξερα αν λόγω του άγχους μου, όπως του θυμού μου νωρίτερα, είχα κάτι άλλο τρομαχτικό. Ήθελα να ανοίξει η γη, να πέσω μέσα και να μην με ξαναδεί κανείς! Προσπαθούσα να ηρεμήσω, αλλά δεν μπορούσα ξέροντας ότι θα πει το όνομά μου από λεπτό σε λεπτό. Και ακούγοντας όλα τα άλλα ονόματα τα παιδιά λιγόστευαν, και το γεγονός ότι ήμουν η μεγαλύτερη με έκανε να φαίνομαι πιο πολύ. Στο τέλος είπαν και το δικό μου όνομα και, όπως το περίμενα, όλοι ψιθύριζαν και με κοιτούσαν. Όσο να πεις το να σε κοιτάνε πάνω από 1.000 ζευγάρια μάτια δεν είναι και πολύ χαλαρωτικό. Τι χειρότερο μπορεί να συμβεί; σκέφτηκα. Το καπέλο της επιλογής αργούσε πολύ και αυτό με έκανε να νιώσω ακόμα πιο άσχημα!
- Δύσκολο, πολύ δύσκολο... Πριν 3 χρόνια ο αδερφός σου καθόταν εδώ. Κι αυτός με είχε δυσκολέψει πολύ. Τι γίνετε; Κληρονομικό το έχετε; είπε κάπως νευριασμένο το καπέλο της επιλογής.
- Όπως κι ο αδερφός σου, έχεις πολλές δυνατότητες. Ίσως πιο πολλές κι από αυτόν. Μπορείς να μεγαλουργήσεις στο Slytherin, αλλά είσαι και πολύ γενναία, μια από τις πιο βασικές αρετές του Gryffindor. Εκεί έχει πάει όλη σου η οικογένεια, ουδεμία εξαίρεση. Απίστευτο μυαλό, το ομολογώ! Χμ... το βρήκα! RAVENCLAW!!
Επιτέλους μπορούσα να αναπνεύσω με ηρεμία. Τουλάχιστον ήταν η Luna! Πλέον μπορώ να πω με σιγουριά πως χαλάρωσα. Και βέβαια μετά από τόσο άγχος, ποιος δεν πεινάει;; (Ναι, είμαι σίγουρη πως μόνο εγώ πεινάω, αλλά anyways!!😅) Προφανώς πήγα και κάθισα δίπλα στην Luna για να μην νιώθει και μόνη της! Έβλεπα τον Harry, την Ginny και την Hermione να με κοιτάνε στεναχωρημένοι από το τραπέζι του Gryffindor και τον Draco να κοιτάει με μίσος από το τραπέζι του Slyhterin στο τραπέζι μου. Δεν με ένοιαζε πλέον όμως γιατί ήμουν με την κολλητή μου και έτσι τίποτα με μπορούσε να μου χαλάσει την διάθεση!
Συζητούσαμε για διάφορα θέματα με την Luna όπως για το πως μου φάνηκε η επιλογή, πως νιώθω που είμαι στο Hogwarts, τι ήταν αυτό που έγινε στην άμαξα (μου είπε ότι δεν φοβήθηκε και πως ρωτάει από ενδιαφέρον) και τον ποια θα κοιμηθεί στο πάνω και ποια στο κάτω μέρος του κρεβατιού. Πέρασα υπέροχα μέχρι που ο Dumbledore μας είπε να πάμε για ύπνο. Η αλήθεια είναι πως ήμουν κουρασμένη από το ταξίδι. Πριν φύγω για τον κοιτώνα μου πήγα να καληνυχτίσω τον Harry. Μετά φύγαμε μαζί με την Luna και πήγαμε στον κοιτώνα, στον οποίο με ξενάγησε κιόλας. Μου εξήγησε τα βασικά και πέσαμε για ύπνο. Έπρεπε να κοιμηθώ καλά γιατί, δυστυχώς, θα έπρεπε να ξυπνήσω νωρίς και μάλιστα πιο νωρίς από τους άλλους για να μου δείξει η Luna το Hogwarts για να ξέρω πάνω - κάτω που να πάω. Δεν ήθελα να ξυπνήσω τον αδερφό μου για αυτό, μιας και της Luna δεν της ήταν κόπος. Μάλιστα η ίδια μου το ζήτησε. Είναι πολύ καλή φίλη και πολύ καλός άνθρωπος. Το επόμενο πρωί θα ήταν σίγουρα πολύ συναρπαστικό! Πριν κοιμηθώ, βόλεψα τα πράγματά μου, κοίταξα λίγο την θέα από το μπαλκόνι και τα αστέρια που μου αρέσουν πολύ και κοιμήθηκα...
______________________________________________
Γεια σας και πάλι! Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί αρκετά άτομα έβαλαν την ιστορία μου στην λίστα ανάγνωσής τους και έχω ήδη πάρει μια ψήφο από μια κοπέλα που έχει απίστευτο ταλέντο στο γράψιμο. Την ___mantalena___. Θα ήθελα όσοι φτάσετε μέχρι εδώ να πάτε και να δείτε τις ιστορίες της και θα την θαυμάσετε κι εσείς όπως την θαυμάζω κι εγώ, είμαι σίγουρη. Θα ήθελα επίσης να την ευχαριστήσω που έγινε το κίνητρο να γράψω κι εγώ κάτι που με κάνει χαρούμενη και δεν με κάνει να ντρέπομαι μιας και δεν με ξέρει κανένας γνωστός εδώ μέσα! Για όσους δεν είναι κόπος γράψτε μου την γνώμη σας στα σχόλια και αν σας άρεσε το κεφάλαιο πατήστε το αστεράκι όπως έκανε η ___mantalena___.
