Porwanie

Bonus

Jest to inne zakończenie jakie w padło mi do głowy. Mam nadzieję, że wam się spodoba.

Pow Mikuni 

Po tym jak wylecielismy z Ameryki i dotarliśmy do Tokyo. Złapaliśmy pierwszą lepszą taksówkę i pojechaliśmy do rezydencji mojego brata. Mam nadzieję, że wszyscy tam będą.

Jak tylko taksówka się zatrzymała. Nawet nie zaczekałem na moją nowo poznaną rodzinę. Od razu ruszyłem biegiem w odnalezieniu mojej starej rodziny. Chcąc pocałowałać Jeje w usta, przytulić dzieci i powiedzieć, że mamusia już nigdzie się nie wybiera oraz przytulić brata i spytać jak się czuje on i moja jeszcze nie narodzona chrześnica. Z hukiem otworzyłem drzwi wołając każdego po imieniu.

- Mikuni? Mama! - usłyszałem z oddali głosy mojej słodkiej córeczki i młodszego brata.
Pobiegłem w tamtą stronę gdzie dobiegały głosy. Spotkałem się z nimi w połowie salonu. Poczułem jak łzy zaczęły mi spływać po twarzy gdy tylko ich ujrzałem. Misono z Lucy na rękach pobiegli do mnie, a ja ich przytuliłem zaczynając bardziej płakać.

- Mamo! Mamo już jesteś!- mówi uradowana córeczka wręcz skacząc do mnie z jego rąk zanim jeszcze do mnie dotarli.

- Mamusiu dlaczego płaczesz?- pyta Lucy wycierając swoimi małymi rączkami moją twarz od łez.

- To nic kochanie. Mamusia się cieszy, że Cię widzi. - mówię tuląc ją jeszcze bardziej do siebie, podczas gdy Misono  zaczął przytulać mnie.

- W porządku jesteś już z nami.- szepcze mi do ucha Misono.

- Przepraszam, że niszcze ten wzruszający moment, ale... CHCĘ W KOŃCU POZNAĆ MOJĄ BRATANICE O KTOREJ TYLE SŁYSZAŁAM, A TYLKO JA NIE WIDZIAŁAM!!!-  krzyczy wkurzona Freyja. Zachichotałem odsuwajac się  od uścisku brata i złapałem go za rękę prowadząc do naszej zaginionej rodziny. Podałem bratowej moja córkę, a ona, aż zapiszczała jak mała dziewczynka, która właśnie dostała nową lalkę.

- Jaka ty śliczna! Słodka! malutka żeńska wersja mamusi. Daj cioci buziaczka. - mówi całujac ją po całej twarzy przez co zaczęła się śmiać.

- Misono chcę byś poznał zaginione rodzeństwo naszych mężów. To Workun i Freyja, a ten po środku to mój przyjaciel Kacper sprzed kilku lat oraz narzeczony Workuna. Czyli za parę tygodni nasza rodzina. - mówię z uśmiechem patrząc na niego co odwzajemnił. Misono z każdym przywitał się z osobna.
Ciesząc się, że mógł ich w końcu poznać oraz złożył gratulacje narzeczonym. I powiedział, że mogą tu przychodzić, kiedy tylko chcą oraz nocować tak długo jak ze chcą. Zacząłem ziewać, a po mnie zaczeli ziewać Lucy i Kacper. Spojrzałem na brata.

- Gdzie pozostali?- pytam

- Szukają Cię- mówi Misono.

- Ja i Lucy może pójdziemy spać od wczoraj nie spaliśmy. Czy możesz  zadzwonic do Jeje i powiedzieć, że już jestem?- na co moja trójka przytaknąła. Lucy znowu ziewneła wyciągając do mnie ręce bym ją wziął.

- Dobrze. Chodźcie zaprowadze was do pokoju.- odparł Misono.

- Ja zostanę. Nie potrzebuję dużo snu, a chce zobaczyć moich braci oraz chce Ciebie bliżej poznać Misono. - mówi z uśmiechem Freyja.

- Ja też zostane tylko zaczekam jak mój ukochany uśnie i dołączę do was. Wasza dwójka wczoraj za bardzo się  nadwyreżyła powinniście odpocząć - mówi całujac Kacpra w policzek. Misono odprowadził Kacpra i Workuna do pokoju gościnnego, a ja poszłem do mojego starego pokoju.

- Ty też kochanie nie spałaś? - pytam widząc jak się we mnie tuli, zasypiając coraz to szybciej. Odstawiłem torbe kładąc się na łóżku zwijając się wokół niej. Nawet nas dobrze nie przykryłem zanim sen nas porwał.