PATRONUM

58. BÖLÜM

İrem'in ağladığını görünce boğazıma sarılıp duvara yapıştırdı.

EMİR- NAPTIN ONA?! NE DEDİN DE BÖYLE OLDU?!

Nefes almaya çalıştıkça yüzüme kükremeye devam ediyordu.

   Eliyle onu iktirmeye çalışsam da kurtulamıyordum, İrem beni zar zor onun elinden kurtardığında ayaklarım yerden kesildi.

İREM- Bu ses ne?!

EMİR- Polis sireni.

  İkisi etrafta koşuştururken ben hala nefes almaya çalışıyordum.

   Beni aniden kaldırdığında kolumu ondan kurtulup kenara çekildim.

EYLÜL- Bırak beni!

EMİR- Bizimle geleceksin!

EYLÜL- HAYIR! BIRAK BENİ!

   Aşağıdan kırılma sesleri gelince Emir İrem'i de alıp pencereden atladılar.

  Kenara çöküp kalbimin yavaşlamasını bekledim.
   Kapı tekmelenerek açılınca o tarafa bakamadım bile.

POYRAZ- EYLÜL?!

   Elindeki silahı yere atıp yanıma çöktü.

POYRAZ- İyi misin?!

Elleriyle yüzümü avuçladığında aniden kan kusmaya başladım.

   Bacaklarımı iki yana açıp bir şey olup olmadığına baktı daha sonra beni kucaklayıp evden çıktı.

POYRAZ- KAPIYI AÇ!

ALPER- Eylül?!

POYRAZ- KAPIYI AÇ ALPER!

  Beni koltuğa koyup kemerimi bağladı.

~
Gözlerimi açtığımda bi odanın içindeydim, kafamı çevirip etrafa bakındım. Poyraz sandalyede oturup elimi tutuyordu.

Elimi haraket ettirmeye çalıştıkça aniden uyandı.

POYRAZ- Uyandın mı?

Başımı sallayıp yüzünü iyice inceledim, o kadar özlemişim ki onu, endişelenip ayağa kalktı, üstümü iyice örtüp yastığımı düzeltti.

POYRAZ- Bir yerin ağrıyor mu? Ya da sancın falan var mı?!

EYLÜL- Poyraz, ben iyiyim, gerçekten!

POYRAZ- Sen yalnız bırakmamalıy-

EYLÜL- Bunların bi önemi yok.

POYRAZ- Noldu peki? Sana bir şey yaptı mı?

Tereddüt ederek sorduğu soruya cevap verdim.

EYLÜL- Hayır hiç bir şey olmadı, sadece-

POYRAZ- Ne sadece?

EYLÜL- Biraz hırpaladı ama çok az.

Dişlerini sıkıp sinirini gizlemeye çalıştı.