PATRONUM

36. BÖLÜM

EYLÜL- Abimin yanına.

POYRAZ- Hayır gidemezsin.

EYLÜL- Gidebilirim.

POYRAZ- Eylül abin hala aynı abin, hastalığını öğrenmen seni ondan korumaz.

EYLÜL- Bana bir şey yapmaz!

POYRAZ- Tamam o zaman bende gelicem.

Ceketimi giyip arabaya bindim, birlikte kaldığı hastaneye birkaç bir şey alıp gittik.

Odasını tıklayıp girdiğimizde sedyede oturuyordu.

EMİR- Eylül?

EYLÜL- Merhaba.

Elimdeki çiçekleri masaya bırakıp sandalyeye oturdum, Poyraz biraz kapıda bekledikten sonra dışarda beklemeye başladı.

EMİR- Neden geldin?

EYLÜL- Ben aslında-

EMİR- Rahat ol.

EYLÜL- Ben senin hastalığını bilmiyordum.

EMİR- Oysa ki ilk teşhisimi sen koymuştun? Küçüklüğünden beri benim hasta olduğumu söyeleyip durdun.

EYLÜL- Eğer ben dediğimde müdahale edilseydi bunları yaşamazdık.

EMİR- Eylül sen akıllı bir kızsın, bunu sen de ben de çok iyi biliyoruz. Eğer annenle babana ufacık bir saygı duyuyorsan burdan çık.

EYLÜL- Bunların yaşanmasını sende istemezdin, senin elinde olan birşey değildi. Ailemden tek kalan kişi sensin Emir, yapacak bir şeyim yok.

EMİR- Evet ama-

EYLÜL- Ama yok yarın sabah burada olucam haberin olsun.

   Diyip çıktım.

POYRAZ- Ne konuştunuz?

EYLÜL- Çok meraklısın.

POYRAZ- Sana birşey yaptı mı ya da bi imada falan bulundu mu?

EYLÜL- Ay hayır Poyraz! Yarın ona kahvaltı getiricem.

POYRAZ- Ben de-

EYLÜL- Ay hayır! Gelme işine gücüne bak. Zaten etraf doktor, hemşire dolu ne yapabilir ki?!

~~~~~~~~~

Üstümü değiştirip elimdeki poşetlerle arabaya binip hastaneye gittim.