~ 5 gün sonra ~
POYRAZ- Hazır mısın?
EYLÜL- Bunları da koyduğum da hazırım.
Fermuarlarını çektiğim 2 bavulu da alıp arabaya götürdü.
Son kez aynada kendime bakıp çantamı alıp çıktım.
Kapıyı kitleyip arabaya bindim.
Kendimi bu 5 günde hemen hemen toparladım sayılır, tabi Poyraz sayesinde. Yanımdan hiç ayrılmadı, evde ne varsa yedirip içirdi, ev köpeği gibi her akşam sahile çıkıp hava aldık.
Arabayı park alanına bırakıp 7:30'da kalkıcak olan uçağa yetiştik.
~~~~~~~~~
Evin önüne geldiğimizde benim tahmin ettiğim Poyraz'ın sa şaşırdığı bir manzarayla karşılaştık.
POYRAZ- Bu ne kalabalık?
EYLÜL- Cenaze evi.
Bahçeden eve geçtik, herkes bana baş sağlığı dilerken merdivenlerden yukarı çıkıp odaya yerleştirdik.
EYLÜL- Sanırım baya uzun kalıcaz?
POYRAZ- Ne güzel kocaman ev işte.
İşimiz bittiğinde başıma siyah bir eşarp alıp aşağı indik, kış bahçesine amcamın yanına oturduk.
AMCAM- Siz ilk gün gelseydiniz kalabalığı görücektiniz.
Poyraz'la birbirimize bakıp şaşırdık, o kadar sakin ve rahattı ki hayretler içerisindeydim. Elimi elinin üstüne koydum.
EYLÜL- Sen iyi misin?!
AMCAM- Eylül çabuk toparlıyorum biliyorsun, evet oradan bakınca üzgün gözükmem gerekiyor ama napabilirim?! Teyzenin cenazesinde de böyleydim.
EYLÜL- Biliyorum ama sen yine de ne hissediyorsan rahat olabilirsin.
AMCAM- Biliyorum kızım.
Beni daha çok yakınına çekip sarıldı. Mutfak kapısından tanıdık biri girince ayağa kalktım.
EYLÜL- Efe?
EFE- Senin geldiğini duyunca geliyim dedim?
EYLÜL- Hoşgeldin otursana?
Poyraz'a baktığımda pencerenin önünde telefonla konuşuyordu.
AMCAM- Ben eve geçiyorum kızım.
Annemlerle amcam hemen hemen aynı yerde oturduğu için gelip gitmedi de kolay oluyor.
EFE- Sen İstanbul'daydın dimi?
EYLÜL- A evet aslında dönecektim ama orda çalışmak zorunda kaldım.
EFE- Dönmek içimden bile gelmedi demiyor da?
ČTEŠ
PATRONUM
ChickLitAjansın başına geçen Eylül, Poyraz'ı çok farklı tanıyor ama aslında sevdiği adam bambaşka biri... 🖤