Austreville: The First Fall

Prologue

PROLOGUE

"Alesia, watch out!" Naha shouted as I hissed and tried to dodge the attack.

Well, you want some spices huh? I will give you then.

I glared at the smirking potato man in front of me. He declared that no one could beat him and being an arrogant creature as he tried to threatened a freaking villager, and I can't stand it. I really don't like violence so am I about to teach this bastard a lesson.

"Ano? Takot ka na ba?" Tanong niya. Wait, what? Me? Scared? Damn are you freaking kidding me?

Kung alam mo lang kung sino ang kinakausap mo!

But then I raised my brow as I smirked at him, nakita ko kung paano kumunot ang kanyang noo na mas lalong nagpapangit sa kanyang mukha, "Tingnan natin kung sinong matatakot," I warned him then focus on my right hand as I let the energy in me starting to form in my hands.

Nakita ko kung paano unti unting nabuo ang malaking asul na tubig na hugis bilog. Nakita ko kung paano nanlaki ang mata ng lalaki ng napansin niya ang mga kuryenteng pumapalibot sa malaking bola ng tubig, he didn't expect that huh? Well, let see what you've got.

Walang pagdadalawang isip na inatake ko sa kanya iyon. He tried to dodge my attack but to his surprise the water followed him. Wala pa akong pinapakitaan na technique na ito, I guess he really get in my mind. Damn Laurine, you always attract trouble.

Nang nakita ng lalaki na hindi niya ito maiiwasan, huminto siya sa pagtakbo at bumuo ng isang malaking shield para pigilan ang aking atake pero nanlaki ang kanyang mata ng hinayaan kung kainin ng kuryente ang shield na ginawa niya at nawasak ito kaya siya napuruhan sa lakas ng aking atake. He flew 15 meters away from me as he hinced in pain and touched his abdomen. Now, you feel pain.

Ang mga taong nanunuod sa amin nanlalaki ang mata, habang may namamangha at may natatakot. Natural na siguro na matakot sila, mukhang hindi pa sila nakakakita ng ganun ka lakas na kapangyarihan.

Lumapit ako sa lalaki at bumuo ng dagger gamit ang tubig at naging ice ito. I saw fear in his eyes as I approached him.

I bend my right knee as I put the dagger in his neck. Suminghap ang mga tao, siguro hindi nila iyon inasahan. Its a sin to kill and that's a common sense. But with this attitude of man tried to break the peacefulness of this kingdom then I don't hesitate to kill him even though I hate violence.

"Siguro naman natuto ka na?" I said with pure menace.

"O-o-opo! Pasensya na! Hindi na po mauulit." My face contoured with disgust when I saw how he peed his pants out of fear. Umaastang matapang, ngayon naman parang batang umiiyak sa takot.

"Kapag nalaman kung naghahari-harian ka na naman dito at ginugulo mo ang village na ito," I trailed off as I glared at him with a vicious eyes. "I'm really gonna find you and," as I let my left hand run across my neck to emphasize death, "kill you for sure."

He shivered in fear as he bow down his head.

"H-Hindi na po! Hindi na po mauulit!" Sabi niya.

"I will count to five. Leave this place then," I said then stand up to look down at him.

"One," Nanlaki ang kanyang mata at mabilis na tumayo. I tilted my head as I stayed my vicious eyes on him.

"Two..." I trailed off, mabilis at nagmamadaling umalis siya habang tumatakbo. Napailing nalang ako at bumaling na sa mga villagers doon.

May namamanghang matang tumingin sila sa akin, pumalakpak at humiyaw sa tuwa. Agad tumakbo papalapit sa akin si Naha at tinignan kung may galos ba ako sa aking katawan.

"Kamahalan, okey lang po ba kayo?" Tanong niya na may pag-alala. I smiled as I nodded at her.

"Pinag-alala niyo po ako. Kailangan na po nating umalis baka hinahanap na tayo sa palasyo."

"Yeah, and stop calling me Kamahalan, we're not in the palace. At baka malaman pa nilang isa akung royalty," Saad ko at naunang naglakad sa kanya papalapit sa mga taong handang sumalubong sa akin.

"Maraming salamat po!"

"Mabuhay po kayo Binibini!"

"Napaka-astig!"

Ngumiti lang ako sa kanila at iwinagayway ang aking kamay at nagsimula ng umalis doon dahil mukhang papunta na dito ang mga Town's Knights.

"Miss! Teka lang po!" Saad ng isang batang lalaki at lumapit sa akin na sa tingin ko ay nasa sampung taong gulang. Nakasuot ng isang karaniwang kasuotan ng mga taga-bayan ng Eminent.

"Ano pong pangalan niyo?" Tanong niya at tinignan ako gamit ang namamanghang mata.

Ngumiti ako sa kanya at bahagyang yumuko para titigan ang kanyang mukha.

"Wala akung pangalan eh, sa tingin mo, anong bagay na itawag sa akin?"

Tila nag-iisip naman ang bata sa aking sinabi. He tilted his head bago bumaling at tinignan ang kabuuan ko.

"Pula po? Binibining Pula? Naka pula po kasi kayo."

I grimaced at what he just said. Ang bantot naman.

"Pula? Hmm," I also thinking about his idea. Okey sana pero kailangan bigyan natin ng mga bulaklak para mas kaaya-ayang pakinggan.

"Kamahalan, kailangan na po nating umalis mukhang papunta na dito ang mga Town's Knights." Bulong sa akin ni Naha na medyo natataranta. Sa malayo nakikita ko ang maliit na pigura ng tao, mukhang narinig na nila ang kaguluhang naganap dito.

Bumaling ako sa bata at ngumiti.

"Just call me, Red Hood." Saad ko at agad umalis doon habang kinaladkad si Naha.

Red Hood huh? What a weird name to choose Laurine.