Wait?! Wacht?! WAT?! (Dutch 1D fanfic)

Hoofdstuk 1. A normal day in my life.

Pov liv.

En daar gaat mijn wekker, weer een dag! Al is school echt wel leuk, de hele dag mogen dansen is toch een super opleiding, alleen het vroege opstaan is echt niks voor mij. Ik prop mijn kleren en boeken + laptop in mijn tas en kleed mezelf aan en borstel mn haren uit en laat het makkelijk loshangen, ik doe gauw mijn make-up en loop dan naar beneden. Ik pak ontbijt en eet het op terwijl ik ook wat berichtjes bekijk. Niks bijzonders. Ik ruim mijn spullen op in de vaatwasser, poets mijn tanden en pak mijn fiets en fiets naar de school. Ik ben vroeg en kleed me  dan ook rustig om.

'LIV!' Juicht Paul wanneer ik de deur open van de kleedkamer, ik geef hem een knuffel en samen lopen we naar de zithoek waar we samen wachten tot de lessen zouden beginnen.
'Hoe was je stage?' Vraag ik aan hem.
'Ja was eigenlijk best leuk! Maar ik weet niet, lesgeven is niks voor mij ben ik bang... De taal is dan toch nog best lastig...' Paul komt uit Italië, en is hier voor de studie, hij is hier al een paar jaar, maar je merkt toch dat hij buitenlands is.
'Snap ik best, maar het lesgeven zelf dan?'
'Dat is wel leuk!'
'Same...'
'Kom we gaan vast naar de zaal! Warmen we vast op.' Samen lopen we naar de zaal, en warmen ons op, en praten verder over wat we volgende week gaan doen, omdat we zo 12 dagen vrij zijn.
'Ik heb geen idee, waarschijnlijk wel wat met mijn zusje en broers... al hebben zij geen vrij.'
'Is dat One Direction gedoe nog steeds zo erg?' Ik zucht en knik ja 'ugh ik ben er voor je!'
'Thanks' lach ik
'Doe gewoon je best om het te negeren, wanneer je hier klaar bent ga je waarschijnlijk toch aan het werk en zal je nog minder thuis zijn dan nu.'
"Dat gaat vrij lastig, ondertussen hebben ze mijn wekker al veranderd in een One Direction song...' Hij begint kei hard te lachen
'Meen je niet, gaat het zo ver?' Lacht hij
'Is niet zo grappig.' Antwoord ik droog 
'Jawel dit is echt geweldig!'
'Kan ik niet gewoon die 12 dagen bij jou zijn?'
'Tuurlijk mag dat!'
'Zal ik thuis nog wel even moeten overleggen denk ik, maar dat komt denk ik wel goed. En anders kan ik zelf prima keuzes maken aangezien ik nu toch 19 ben' Lach ik terwijl ik mijn tong uit steek.
'Altijd handig.' Hij moet ook lachen
'Oke jongens en meiden kom maar staan en we gaan starten!' Roept onze docent en we staan op en beginnen de les.

Het is alweer half 6 wanneer ik vrij ben, ik stop al mijn spullen weer in mijn tas, en houd mijn legging en hemdje aan, daaroverheen trek ik een losgebreide trui pak mijn sjaal en loop naar mijn fiets en fiets naar huis, wanneer ik thuis kom hoor ik boven iemand dansen op one direction muziek, mijn moeder vals meezingen op de muziek van de radio die aanstaat in de keuken wanneer ze aan het koken is, aan het geluid te horen in de woonkamer zijn mijn broers met mijn vader aan het gamen, klein gokje, fifa! Ik leg mijn spullen op mijn kamer, hang alles uit zodat niet alles elke dag in de was moet. Ik neem een douche en doe een joggingbroek en een trui aan. Ik pak mijn telefoon en loop naar beneden, om daar te zijn maar ook om mijn avondeten te bereiden, want 9 van de 10 keer doet mijn moeder dat niet!

'Hey Liv!' Hoor ik een aantal keer als ik de woonkamer binnenkom. Ik pak een brief die aan mij gericht is. En loop naar de keuken, geef mijn moeder een zoen op haar wang wanneer ik zie dat ze ook mijn eten aan het bereiden is

'Bedankt.' Zeg ik en ze glimlacht

'Wat is dat?' Vraagt ze wanneer ze de brief in mijn handen ziet

'Geen idee... Weet jij hier iets van?' Ik laat haar de brief zien waar opstaat dat hij uit Doncaster komt.
'Wacht heel even met die brief open maken, we zullen hier zo even over praten.' Zegt ze geschokt 
Ik mompel iets wat lijkt op oké en loop de keuken weer uit. Ik ga aan tafel zitten om vast te beginnen aan wat huiswerk en nog geen 10 minuten later zitten we met z'n 7e aan tafel.
'Oke vertel wat is dat voorn brief!' Mijn broers kijken mijn ouders geschrokken aan alleen sjors kijkt hun vragend aan, hij is 19 net als ik, daarnaast heb je finn, hij is 20 en sem hij is 21, en lisa mijn zusje is 9.
'Die brief is van je ouders Liv.'
'Sorry, wat?' 
'Precies zoals ik het zeg. Liv Brandt is niet jouw naam...' Ik grits de envelop open en begin te lezen, een Engels geschreven tekst, heel apart.
'je moet weten dat we van je houden Liv!' zegt mama nog snel er doorheen