အပိုင်း - ၅၃ { မိန်းမောရီဝေ အိပ်မက်မြေ }
အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရလျှင် ဝူးရှီး၏ အိမ်နောက်ဖေးခြံဝန်းကို ကျင်ချီးနှစ်ခြိုက်သည်။ အကြောင်းမှာ ပျော်စရာကောင်းပြီး ဆန်းသစ်သောအရာများစွာရှိနေသောကြောင့် အရင်ကဆိုလျှင် လတ်လျားလတ်လျား စပ်စုစူးစမ်းဖို့ သူ မကြာခဏရောက်လာတတ်၏။ သို့သော် ဝူးရှီးတစ်ယောက် အရက်အသောက်များသွားပြီး သူ့အား ပွေ့ဖက်ရစ်တွယ်လာကာ ဟိုဟိုဒီဒီစကားများ ပြောလာပြီးကတည်းက ကျင်ချီးရင်ထဲ အငြိုးသေးသေးလေးတစ်ခု ပေါက်ဖွားမှီတွယ်နေခဲ့သည်။
ကျင်ချီးက ဝူးရှီးအား ခေါင်းမာပြီး ဘာမှမသိသောကလေးဟု ယူဆထား၏။ ထိုကောင်လေးထံတွင် ထိုသို့သောသဘောထားမျိုး ကြာမြင့်စွာရှိနေခဲ့မှန်း သူ လုံးဝမထင်ထားခဲ့။ သူ့ရင်ထဲက ဆူညံပွက်လောရိုက်နေမှုများ ပြန်လည်ငြိမ်သက်သွားသောအခါ ထုံးနေသောနှောင်ကြိုးများကို တိခနဲ ဖြတ်တောက်ပစ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုကောင်လေးအား ထပ်မတွေ့တော့ဘဲ ထိုကောင်လေးမှ အသက်ပိုကြီးလာပြီး အရာရာတိုင်းကို စေ့စေ့စပ်စပ် တွေးဆလာနိုင်မည့်အချိန်ထိသာ စောင့်နေလိုက်ရန် ရည်ရွယ်ထားသည်။ ထိုအချိန်သို့ရောက်သွားခဲ့ပါလျှင် ငယ်ရွယ်စဥ်တုန်းက နှလုံးသားထဲ ရှိခဲ့ဖူးသော ၊ သဘာဝမကျဘဲ လက်ခံနိုင်ဖို့ရာ ခက်ခဲလှသော ၊ ယစ်မူးဖွယ်ခံစားချက်များမှာ ထိုကောင်လေးရင်ထဲမှ လျော့နည်းပျောက်ကွယ်သွားလိမ့်မည်။
သို့သော် .....
နှင်းများ ထူထပ်စွာကျဆင်းနေသော ထိုနေ့ညတုန်းက ထိုကောင်လေးမှာ သံထည်တစ်တုံးလို အေးစက်မာကျောနေသည့် သူ၏နှလုံးသားကို ခဏတာမျှ နွေးထွေးသွားအောင် အတင်း ဖန်တီးပေးနိုင်ခဲ့သည်။ ဖြစ်ရပ်များ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖြစ်ပျက်လာသောအခါ နန်နဥ်စံအိမ်တော်၏ တံခါးဝအပြင်ဘက်တွင် ထိုကောင်လေးအား စွန့်ပစ်ထားဖို့ သူ ဆန္ဒမရှိတော့။
ရံဖန်ရံခါ ကျင်ချီးတွေးမိ၏။ အကယ်၍များ ထိုကောင်လေးက အသက်အရွယ်ရလာခဲ့ပြီး ၊ အတိတ်နေ့ရပ်များတုန်းက ရင်ထဲသိမ်းဆည်းထားခဲ့သော ထိုခံစားချက်များ၏ ချိုမြိန်မှုနှင့် ခါးသီးမှုများကို ပြန်ပြောင်းအောက်မေ့ကြည့်ပါလျှင် မိမိအတွက် ထိုခံစားချက်အဟောင်းများ မည်မျှလောက်ကျန်ရစ်နေပါ့မည်နည်း။
