çocukluktan//bakudeku

10ß

Yine okul çıkışı her zaman olduğu gibi Deku'ların evine gelmiş ve üzerimizi değiştirip salondaki koltuğa geçmiştik. Kucağımda ellerimle oynarken üzerimizde de battaniye vardı. Başı göğsümde, düzenli nefes alışverişlerini sürdürüyordu.

Bana en çok koyan da işte, birkaç saat sonra eve gidecek olmamdı. Boş odama girecek, soğuk yatağımda yalnız yatacaktım.

"Dün gece anneme bizden bahsettim."

Hala ellerimle oynarken söylemişti. Ses tonu çekinir gibi gelmişti.

"O ne dedi?"

"Sonunda açıldı mı, diye sorup güldü."

Başını iyice göğsüme yapıştırırken gülümsemiştim. Gerçekten, herkes mi anlamıştı?

"Benim annem de aynısını söyledi."

"Mitsuki teyze biliyor mu?"

Heyecanlı heyecanlı bana bakarken gülerek başımı sallamıştım. Bu çocuğun yanında gülmeden duramıyordum ki. Ama aniden yüzü düşmüştü.

"Ben hariç herkes beni sevdiğini anlamış."

Sonunda karın ağrısını öğrendiğimde elleri arasına aldığı elimi çekip göğsüne sardım kollarımı. Bana kıyasla küçük olan vücudu bende, onu ceketimin içine saklayıp gezme hissi uyandırıyordu. Başımı boyun girintisine sokarken fısıldar tonda konuşmaya başladım.

"Ben çok geç açıldım sadece."

Sonunda kucağımda dikelip bana döndüğünde kollarım hala ona dolalı olduğu için sırtına değiyordu ellerim. Ellerini sertçe(?) yüzüme vurduğunda iki yandan da bastırmıştı.

"Neden bana daha önce söylemedin?"

Ciddi mi, diye bir süre incelesem de bayağı ciddi duruyordu. Açıkçası şu an kızarmış olmasını bekliyordum ama değildi. Kızarmasa bile son derece güzel bir şekilde karşımda bana bakıyor ve parlıyordu.

Ağzımın içinde büyüyen dişlerimi hissederken yutkunup başımı göğsüne gömdüm. Kokusu beni daha da cezbetse de yapamazdım. Bunca zaman hep sabretmiştim. Bir süre daha dayanabilirim.

"Korktum."

Deku'ya bu zamana kadar hiç yalan söylememiştim. Kıskanmadım, ifadesini saymazsak. Eliyle saçlarımı okşarken daha derin bir nefes aldım. Dişlerim sızlasa da devam ettim. Bu koku, bu çocuk... benim tüm dünyamdı.

"Niye korktun ki?"

"Benden korkarsın diye korktum."

Kıkırtısını duyduğumda çenemi göğsüne dayayıp başımı yukarı doğru kaldırdım. Saçlarımdaki elini yüzüme getirirken yanaklarımı hafifçe sıkmıştı. Onunla çocuk olmak bile beni çok iyi hissettiriyordu. Sanki içime sakladığım benliğimi biliyormuş gibi ilgileniyordu benimle. Bu güzel duyguyu tatmak gerçekten garipti. İnsan, iyi hissediyordu ama korkuyordu da.

Çok korkuyordum.

"Senden asla korkmam Kacchan. Ah, şu geçenki olayları saymazsak. Şey, o zaman birazcık korkmuştum."

Sevimli gülümsemesi tüm yüzünü kaplarken dayanamayıp kıvrılan dudaklarından öptüm. Her geçen gün dayanmak, sabretmek daha da zorlaşıyordu. Bir adım atınca on adım ilerisini arzuluyordum. Zamanında nasıl bu kadar dayanabildiğimi bile bilmiyorum.

Biz o haldeyken dış kapıdan gelen seslerle Deku hızla kucağımdan kalkmış ve koltuğun diğer ucuna otururken üzerine battaniyeyi de çekmişti. Bu hali beni güldürürken içeri giren Inko teyzeyle kendimi toparladım.