çocukluktan//bakudeku

-1ß

!!!kurgu omegaverse'tür!!!

omegaverse hakkında bilgisi olmayan, eksik bilgiye sahip veya bir şeyleri anlamayanınız falan varsa sorabilirsiniz.

benim ekleyeceğim şeyler olursa onları açıklayarak not düşeceğim zaten. bu ekler omegaverse'e benim katacağım yeni bilgiler olacaktır.

umarım beğenirsiniz...

***

Yaz ayının sıcak esintisi hastanenin camından içeri usulca akarken birkaç tane de yaprak dökülmüştü yere. Hava o kadar güzeldi ki. Ne soğuktu ne de boğucu sıcaklık hakimdi. Güzel ve hoştu.

Midoriya ailesinin odasında, bebek beşiğinde daha gözlerini bile açamayan ufaklık kadar güzeldi gün.

Hemşire içeri yüzündeki koca gülümsemesiyle gelirken Inko yemek vaktinin geldiğini anlayıp heyecan ve mutlulukla kollarını açmıştı. Birkaç saniyenin ardından kolları arasına almıştı oğlunu. Annesinin açık göğsünü sanki hissetmiş gibi ağzını hafifçe aralarken bu tatlı görüntüye iki kadın da gülümsüyordu.

"Burada o kadar çok bebek baktım ama o gerçekten farklı bir his yayıyor bayan Midoriya. Umarım geleceği de kendisi gibi güzel olur."

Inko sadece yorgunca gülümseyip oğlunu izlemişti. Izuku... gerçekten fazlaca güzeldi. Yüzü daha doğalı birkaç gün olsa da pürüzsüzdü. Hafif kızarık olsa da diğer yeni doğan bebeklere göre daha etkileyici bir hissiyatı vardı. Tek tük kafasında beliren yeşil saçları onu daha da tatlı kılarken henüz gözlerini kimseye göstermemişti. Garip bir şekilde gözlerini açmıyordu. Doktor herhangi bir sorun olmadığını ve zamanla gözlerini açacağını söylese de annesi ve babası fazlasıyla meraklıydı.

Izuku doyduğunda başını annesinin göğsünden çekmiş ve gözleri kapalı bir şekilde mırıldanmıştı. Bu, uykuya dalarken yaptığı bir şeydi. Inko gülümseyerek üzerini düzeltirken odanın kapısı hafifçe çalınmış ve yarım açarak içeri kafasını sokmuştu Mitsuki.

"Gelebilir miyiz?"

Inko gördüğü arkadaşıyla yüzündeki gülümsemeyi iyice büyüterek içeri davet etmişti onları.

Mitsuki yüzündeki kocaman gülümsemesiyle önce arkadaşına bakmış çok geçmeden de gözleri kucağındaki miniğe odaklanmıştı. Inko'nun bakışları da Mitsuki'nin ardındaki, bu küçük yaşına rağmen sinirli bakan çocuktaydı.

"Oh, bu kez Katsuki'yi de getirmişsin."

"Bu güzelliği o da görsün istedim."

Mitsuki, annesinden izin alarak yavaş ve dikkatli bir şekilde Izuku'yu kucağına alırken Izuku yerinin değişmesi yüzümden huysuz bir ifade takınmıştı.

"Ben bunu yerim ama!"

Mitsuki daha fazla rahatsız etmemek için kısık sesiyle bağırmıştı. Katsuki'yse annesine garip garip bakıyordu. Onu böylesine yumuşak bir hale sokan şeyi merak etmişti. Annesi de bunu anlamış olacak ki ilerideki koltuğa geçip oturmuş ve oğlunu da yanına çağırmıştı. Tabii Katsuki hala biraz geride duruyordu.

"Biraz daha yakına gel Katsuki."

Katsuki dayanamayarak koltuğa oturdu ve annesinin kucağındaki bedene odaklandı. Son birkaç gündür hep sözü edilen şeyi ilk kez yakından görebildiğinde istemsizce yutkunmuş hafifçe bebeğe doğru eğilmişti.

Annesi ve Inko onun bu haline gülerken Katsuki hiçbirini duymamıştı. Tek odağı Izuku'ydu o an.

"Bu şimdi insan mı?"

Sorduğu soru Inko ve onun ilacını ayarlayan hemşireyi güldürürken Mitsuki kahkaha atmıştı. İlk kez oğlunun bu haline şahit olmuştu. Katsuki, bir şeylerin farkına varmaya başladığı andan itibaren ağır abi havalarına girmişti. Öyle ki evin küçük adamı olmuştu. Fakat şu an o, sadece minik bir çocuktu.

"Çok güzel değil mi Katsuki?"

Katsuki başını sallayarak annesini onaylarken hipnoz altındaydı. Hemen ardından bilinçsizce elini kaldırıp Izuku'ya doğru tutmuştu ama hamle yapamamıştı.

"Dokunabilir miyim?"

Mitsuki Izuku'yu daha çok sevmişti oğlunun bu hallerini gördükten sonra. Kendi bir çocuk daha mı yapsa diye de düşünmeden edememişti. O an için oğlunun bebeklere zaafı olduğunu düşünmüştü sadece. Daha önceki bebeklere böyle yaklaşmasa da...

"Evet ama dikkatli ol. O senin gibi güçlü değil henüz."

Katsuki güçlü diye anılmaktan fazlaca hoşlandığı için özellikle söylemişti bunu annesi. Önünde duran güçsüz Izuku'yla kendine verilen bu sıfatın ekstra hoşuna gittiğini hissetmişti Katsuki.

Katsuki usulca elini Izuku'nun kıyafetinden çıkmış, kendi elinden daha minik ele değdirirken içindeki heyecanın da artığını hissetmişti.

"Anne onu eve götürebilir miyiz?"

***

EVWT EVET EVET

katsuki böyle işte