K U M P A S | TAMAMLANDI

26 / VUSLAT

° VUSLAT

Bugün Uğurla birlikte sahile indik. Ben, Karan da gelecek zannediyordum ama Karan matbaada babasına yardım edecekmiş, o yüzden gelmedi. Gelmeyeceğini bilseydim ben de sahile inmezdim. Yarına yetiştirmem gereken bir sürü konu vardı şimdi iki saat onlarla uğraşmak zorundayım.

Uğur bilerek söylememiş bana. Karan olmayınca gelmeyeceğimi biliyormuşmuş. Uğur’un olması bir yere gitmem için yeterli bir sebep değilmiş, illa Karan’ın da gelmesi gerekmiş. Karan olmayınca ben Uğurla hiçbir şey yapmıyormuşum.

Yalan söylüyor bi’ kere. Ben onu da seviyorum ki, Uğur benim en yakın arkadaşım. Hatta tek arkadaşım. Hem daha iki gün önce sarnıca gitmek istediği için okulu ektim, sözlü de vardı üstelik. Karan gelmemişti bizle ama ben Uğurla gitmiştim yine de. Bence Uğur bana haksızlık ediyor biraz.

Bana Karan’ın gelmeyeceğini söyleseydi o kadar süslenip püslenmezdim hiç değilse. Mavi elbisemi giymiştim özene özene, deli gibi de rüzgar vardı eteğim açılıp durdu. Bilseydim böyle olacağını pantolon giyer giderdim ne bileyim ben, pis Uğur bilerek söylememiş bana. Zehir etti tüm günü. Dalga geçip de durdu akşama kadar zaten. Neymiş elbise bana hiç yakışmıyormuşmuş, içinde ona aitmiş gibi durmuyormuşmuşum. Sanki onun için giydim! Haspam!

Hem mavi bana çok yakışıyor bi’ kere. Ondan mavi elbisemi giydim zaten. Onu giyince daha güzel oluyorum. Anneme de saçlarımı ördürdüm. Allah’tan bugün keyfi yerindeydi de hiç itiraz etmedi. Bazı günler canı çok sıkkın oluyor, o zaman hiçbir şey yapası gelmiyor içinden. Neyse ki bugün o günlerden değildi.

Ama yine de korktuğum için elbisemin başına geleni söyleyemedim anneme. Neye kızıp neye kızmayacağı hiç belli olmuyor çünkü. Elbisenin orta yerindeki kola lekesini hırkamın önünü ilikleyerek sakladım ben de napıyım. O da Uğur’un yüzünden oldu zaten. Kola kutusunu sallayıp da vermiş elime hain. Ağzını açmamla kolanın üstüme sıçraması bir oldu. Bir de gülüyor utanmadan. Ama yemin ettim teknesi için ayırdığı paralardan bir elbise aldırıcam ona. Görecek gününü. Hiç umrumda da değil, çalışsın biraz daha biriktirsin. Tamam bu yaşta çalışıp durduğu için üzülüyorum ona, üstelik Cevdet amcadan da saklıyor çalıştığını ama bugün üzülmüyorum, çok sinirlendirdi beni. Yarın üzülmeye devam ederim. Belki yarın elbise aldırmaktan da vazgeçerim, bilmiyorum.

Ben Uğur’a sürekli kızgın kalamıyorum.

Bi’ de biliyor musun, Uğur fark etmiş beni. Nasıl anladı inan ki bilmiyorum. Sen Karan’ı mı seviyorsun dedi bugün bana. Valla yüreğime iniyordu az daha. Nasıl kıvıracağımı bilemedim. İnkar ettim tabii, üste çıkmak için bağırdım falan biraz ama yemedi. Ne dediysem olmadı inandıramadım, kavga çıkardım ben de konu değişsin diye ama o da işe yaramadı.

Korkma söylemem Karan’a, dedi ama nasıl güveniyim ben şimdi ona? İkisi bensiz buluşuyor sürekli, benim olmadığım zamanlarda kim bilir neler konuşuyorlar? Ya  Uğur beni söylerse Karan’a? Söz verdi gerçi. Tutar heralde. Gıcık mıcık ama sır saklıyor Uğur ama... ne biliyim yaa çok gerginim Karan öğrenicek diye. Ya öğrenirse? Nasıl bakarım o zaman yüzüne?