Yeni Bir Sayfa|Feza Anka

YILLAR SONRA 4

Selaaam^^

İyi okumalaaar^^

.
.
.

Eve geçerken kedi miyavlaması duymuştum. Çöp kutusunun yanına gittiğimde Acar abi yanıma hızla geldi.

"Anka bir sorun mu var?"

Kafasını korkarak uzatan kediyi kucağıma aldım.

"Şuna bak, çok tatlı."

Acar abi hafif bir tebessüm edip kediyi aldı.

"Sen içeri geç, ben ilgilenirim."

Onu onaylayacakken bize doğru gelen yavrunun büyük halini gördüm.

"Dur, annesi var galiba."

Acar abi kaşları çatık bana baktı.

"Tamam, ilgilenirim dedim. Hadi geç içeri."

Bizim bahçeye geçmişken arkamdan bakıyordu. Evler arasında mesafe bile yoktu. Sadece aradan bir yol geçiyordu. Karşı kaldırıma geçmek gibi bir şeydi, buna rağmen başıma bir şey geleceğini düşünüyordu.

Eve girip kapıyı kapattım. Agâh babam ve abim uyuyor olmalılardı. Balkona çıkıp Mert'e mesaj attım.

Gönderilen: Çocukluğum

Nasıl gidiyor bakalım?

Bu saatte o da uyuyordu muhtemelen ama merak etmiştim. Hiç uykum yoktu. Caner yarın ki randevuları online olarak ayarlamıştı.

Mesaj sesiyle telefonuma tekrar baktım. Mert'ten olduğunu düşünüyordum ama değildi. Sadece numara vardı.

Gönderen: 05***********

Abilerine sığınmış küçük bir kız. Dışarıdan çok daha cesur, hırçın ve sert duruyordun. Neyse yakında görüşeceğiz.

-Arslan Arkın.

Kalbim deli gibi çarpıyordu. Bu cesareti nereden alıyordu? Ofisime çiçek göndermeler, mesaj atmalar. Neyin peşinde olduğu belliydi ama benim üzerimden oyun oynaması can sıkıcıydı.

"Selam."

Arkamdan gelen yabancı sesle ayağa kalktım. Kalıplı bir adam tam karşımdaydı.

"Kimsin sen?"

Her şey normalmiş gibi hafifçe gülümsedi. Etrafına bakıyordum ama kimse yoktu! Acar abi, Yuşa abi onca güvenlik neredeydiler!

"Yakında görüşeceğiz demiştim ya?"

Zorlukla yutkunup evin içine girecekken kolumdan tuttu. Avazım çıktığı kadar eve doğru bağırdım.

"Abi!"

Arslan Arkın kulağıma eğildi.

"Seni kimse duyamaz Anka."

Duyamazlar mıydı? Korku hissi, bunu sevmiyordum. Daha birkaç saat önce huzurla dolan ruhum bu hissi kabullenemiyordu.

"N'aptın onlara! Bir şey mi yaptın!"

"Sessiz ol. Uyandıracaksın, gerçi pek mümkün değil ama."

"Ne diyorsun sen!"

Kolumu hızla çekmemle ağzıma bir eli sıkıca kapanmaştı. Balkon kapısına dayanmışken gözlerimin en içine bakıyordu. Burnumun üstünde bir bez vardı. Bayıltacak mıydı?

Nefes almamalıydım, evet nefes alma. Bayılmış gibi yapsam? Evet, bu işe yarardı.

Gözlerim kapandı, kendimi serbest bırakırken el gevşedi. Beni kucağına aldı, yüzüme çarpan havayla dışarı çıktığımızı hissetmiştim. Hızla kendimi aşağı attım. Yuşa abi veya Acar abi birisi olmalıydı!