အညစ်အကြေးတွေနဲ့ ကျွန်တော့်နှလုံးသားကို သူ့အကြင်နာမေတ္တာတွေနဲ့ သန့်စင်ပေးခဲ့သူလေ။ သူနဲ့သက်ဆိုင်သမျှ ကျွန်တော် ခံစားရတာ အဆိပ်အတောက်ကင်းတဲ့ ချစ်ခြင်းတွေ။ သူ့အပေါ် ကျွန်တော့်ယုံကြည်မှုလို့ပြောရင် တည်ကိန်း၊ စားကိန်း အပြတ်အသပ်နဲ့ သံသယအကြွင်းမဲ့။
"ကိုထွဋ်အကြောင်း ဖြိုးလေးတို့နှစ်ကောင် ပြောပြသေးလား"
"ဘာလဲ ဘာမှမပြောဘူး"
"ကိုထွဋ်ကို သူ့မိန်းမက ကွာရှင်းခွင့်တောင်းထားတာ"
"ဟမ်!"
ကိုထွဋ်အိမ်ထောင်ပြုတဲ့အကြောင်းတောင် ကျွန်တော်မသိတာ ကွဲဖို့အကြောင်းဆိုအဝေးကြီး။ ဘွဲ့ယူပြီး ဂျပန်ထွက်လိုက်တည်းက အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားတာတွေ အတော်များသည်။
"နင် ဂျပန်သွားပြီး နှစ်နှစ်လောက်နေတော့ ယူတာပဲ။ ငါတို့ကို မဖိတ်ပါဘူး။ ငါတို့ကိုမပြောနဲ့ သူ့အတန်းဖော်တွေတောင် သတင်းစာထဲပါလာမှ သိတာ။ သူ့အဘွားအသည်းအသန်ဖြစ်လို့ မျက်စိမမှိတ်ခင် လုပ်လိုက်ရတယ်တော့ ကြားတာပဲ။ ကွာရှင်းဖို့လျှောက်တာတော့ နင် ပြန်မလာခင် နှစ်လအလိုလောက်မှ"
"ဖြိုးလေးရော၊ ရဲဘုန်းရော ဘာမှမပြောကြဘူး"
"အဲ့တုန်းက နင့်ဆီ mail ပို့ပြီး ငါပြောမလို့ပဲ။ အဲ့နှစ်ကောင်က နင်သပ်သပ် အာရုံနောက်မယ် မပြောနဲ့ဆိုလို့"
"နောက်စရာမရှိပါဘူးဟာ။ ပြောပြော မပြောပြော ထူးတော့လည်းမထူးပါဘူး။ ကိုထွဋ်လို အရာရာပြည့်စုံချင်တဲ့လူက အိမ်ထောင်ရေးထိခိုက်တယ်ဆိုတာတော့ အံ့ဩစရာပဲ"
"ထူးတော့မထူးဆန်းပါဘူး နေသော်ရယ်။ အိမ်ထောင်ရေးဆိုတာ ဂုဏ်ငွေကြေးရှိရုံနဲ့တင် ပြည့်စုံတာမှမဟုတ်တာ။ ချစ်သူနဲ့သာဆို တူနှစ်ကိုယ်တဲအိုပျက်မှာ ထမင်းရည်သောက်ရသောက်ရ ဆိုတဲ့စကားပုံကို ရှေးလူကြီးတွေ အားအားယားယား မှတ်ကျောက်တင်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။ အမေ့တစ်ဗိုက်တည်းကထွက်တဲ့မောင်နှမချင်းတောင် စိတ်သဘောထားမတိုက်ဆိုင်တာတွေများတာ။ အခုက မရင်းနှီးတဲ့ သူစိမ်းနှစ်ယောက် အတူတူနေပြီး နားလည်မှုနဲ့ညီညွတ်အောင်နေရတဲ့ကိစ္စကြီး။ သည်းခံရမယ့်အတူတူ ချစ်တာတွေ၊ မေတ္တာတွေတော့လိုချင်ကြတာပေါ့ဟာ။ အဲဒါတွေမပါမှတော့ ဘယ်လိုလုပ် ရှေ့ဆက်သွားလို့ရမလဲ"
Everlasting
Start from the beginning
