Moonlight | TachiGin

VIII. 'boys night'

Tachihara tam bir aptal

Tachihara:
Neredesiniz ulan? Ağaç oldum burada gerizekalılar

Teruko:
Yoo camdan gördüğüm kadarıyla hâlâ öküz gibisin

Tachihara:
Teruko cama çık

Teruko:
Ne kadar da edepsizsin aptal-hara
APTAL TACHİHARA BANA ORTA PARMAĞINI GÖSTERDİ
SOKAĞIN ORTASINDAYKEN HEM DE
BU ÇOCUĞUN EVİME 500 METREDEN AŞAĞI YAKLAŞAMAMASINI İSTİYORUM
İMDAT POLİS!!!!

Tachihara:
Binalarımız arasında bile 500 metre yok seni salak

Atsushi:
Michizou-kun sen markete biz olmadan gidebilir misin? 
Biz yetişemeyeceğiz sanırım, Naomi-chan Jun'u bırakmak istemiyor

Tachihara:
nE DEMEK BIRAKMIYOR

Atsushi:
O olmadan evde tek başına korkacağını söylüyor

Kenji:
İneklerim de yalnızken korkardı
Yaşarlarken yani

Tachihara:
Naomi'nin abisine bağlılığı beni ürkütüyor

Atsushi:
Senden başka kimsem yok diyerek ağlamaya başladı-

Tachihara:
Ayrıntı aldıkça daha da ürkütücü oluyor

Kenji:
Biliyor musunuz ineklerim de bana bağlıydı
Yaşarlarken yani...

Tachihara:
Her neyse alınacak her şeyi ben alırım, siz direkt bizim eve geçin
Yosano-san ve abim evdeler, onlarla dersler hakkında falan konuşursunuz

Kenji:
İneklerim de benimle konuşurlardı
Yaşarlarken yani
...

----------

Yaklaşık yarım saattir beklediği bahçeden çıkarak markete doğru yürümeye başladı, kızıl genç. Bu gece Atsushi ve Junichiro ile onlarda kalacaklardı. Bunun bir 'erkekler gecesi' olması gerekiyordu ama toplanma amaçları tamamen Michizou'nun Gin'le konuşma hakkında fazla heyecanlı olmasıydı. 

Buldukları her şeyi yiyip, mide spazmı geçirdikten sonra birbirlerine akıl vererek, Gin hakkında düzgün ve sağlıklı bir 'iyileşme' planı kuracaklardı. Henüz bir lise öğrencisi olmasına rağmen bir psikolog edasıyla bu olaya el koyup, yıllardır evinden çıkamamış bir kızı 'arkadaşlığın gücü' ile iyileştirmek... Shounen bir animenin ana karakteri gibi hissediyordu. 

"Dostluk ve sevginin gücüyle yıllardır kendini geliştirmiş kötüyü yenmek... Ben gerçekten sahip olduğum bu beyni çöpe atmak istiyorum hiçbir işe yaramıyor." Kendi kendine konuşurken elini alnına vurdu. Tek umudu Jun'un mantıklı analizleri ve Atsushi'nin sevgi ve iyilik dolu hisleriydi. İkisinden iyi bir ders alması gerekiyordu aksi halde Gin'i daha da kötü etkileyecekti. 

Markette rafların arasında dolaşıp bulduğu her kötü içerikli, sağlıksız atıştırmalığı sepete atarken aklına birkaç gün önce Gin'e yazdığı mesaj geldi. Arkadaştan da öte olmak.... Kafasına bir kez daha vururken "Kızın korkudan ağzıyla götü yer değiştirecek, sapık herif." diyerek kendine homurdandı. 

Alacağı şeyleri hızla tamamlayıp tekrar eve döndü. Tüm yol boyunca kafasında dönüp duran olası gelecek senaryoları hakkında düşünmüştü. Bir çoğu mutlu sonla bitiyordu çünkü pesimist olma konusunda hiçbir zaman başarılı olamamıştı. Hayata daima olumlu bakan, sürekli kruvasan yiyen, vegan beslenme ve sporun önemini bağıra bağıra dile getiren insanlar kadar yaşam dolu da sayılmazdı tabi ama... Mutsuz sonlar onu depresif çukurlara sokup, oradan çıkmasını engelliyordu.