DOĞUM LEKESİ -2- ANAHTAR AİLESİ

Tehdit

İthaf @curlybd 'ye gelsin ;)

Kapı tıklatıldığında gözlerimi duvardan ayırıp seslendim.

"Gir"

İçeri giren hizmetli selam verdi.

"Evet?"

Diye sordum yatakta oturur pozisyona gelip.Gözlerini yere indirip konuştu.

"Sizi toplantı odasına çağırıyorlar efendim"

"Şimdi mi?"

"Mümkünse"

Nefesimi bıkkın bir şekilde dışarı üfledim.

"Pekala gidiyorum"

Hizmetli tekrar selam verip odadan çıkınca yataktan inip esnedim.Tavanı seyretmekten başka eğlencem yoktu ne yazık ki!Odamdan uyuşuk adımlarla ayrılıp merdivenlere yöneldim.Aşağı indiğimde toplantı odasına yöneldim ve içeri daldım.Odadaki bütün gözler bana çevrilirken yadırgayan bakışlarını umursamadan öylece dikildim.Babam boğazını temizleyip konuşmaya başladı.

"Arya,kapıyı çalmayı unuttun"

Kafamı kaşıdım.

"Unutmadım"

"Neden çalmadın o zaman?"

"Canım istemedi"

Yerimde sallanırken bir yandanda ona laf yetiştiriyordum.Parmaklarını koltuğun kenarına vurmaya başladı.

"Bir daha olmasın"

Omuz silktim.Gözlerimi ondan çevirdiğimde büyücü ile göz göze geldim.O buz gibi his beni tekrardan titretirken hemen gözlerimi ondan ayırdım.Theodor bana sanki hortlak görmüş gibi bakıyordu.Haksız da sayılmazdı.

"Baba,asıl konuya geçebilir miyiz?"

Adrian'a baktım.Gözlerimiz buluştuğunda ne düşündüğünü anlayamadım fakat yaydığı duygu öfkeydi.

Öfke!

Bütün hataların baş sebebi.Şu an yaptıklarının sebebi de buydu belki de.Ona duygularını kontrol etmesini öğretmeyi aklımın bir köşesine not ettim.Ya da öğretmezdim.Bilemiyorum.

"Pekala.Arya,duyduklarım doğru mu?"

Saçlarımı yüzümden çekip yüzüne baktım.Ona gönderdiğim şefkat duygusu gözlerinden bile okunmaya başlamıştı.Fazla abartmamaya gayret ederek sevimli bir şekilde gülümsedim.Aynı duygudan Adrian'a tattırmayı da ihmal etmemiştim.İşe yaramıştı.Artık dik oturmuyordu.Arkasına rahatça yaslanmış bana bakıyordu.

"Evet,doğru"

Dedim pişman olmuş gibi çıkmasını umduğum ses tonuyla.Babam başını salladı.

"Bir daha olmasın"

"Olmaz"

Dedim gülümsememe engel olamayarak.Çocuğa baktığımda ağzının açık kalmış olduğunu gördüm.Fazla gergindi.Onu da biraz rahatlattım.Sanırım sorun kalmamıştı.

"Bittiyse çıkabilir miyim?"

Babam başını sallayarak konuştu.

"Tabi kızım,çıkabilirsin"

Ben yeteneğimden nefret mi ediyordum?

Pekala,sanırım artık etmiyorum.

Odadan çıkıp merdivenlere yönelince ardımdan biri daha çıktı.Omzumda hissettiğim elle kımıldayamamaya başladım.İçimde yukarı doğru çıkan bir buz hissi vardı.