7.Bölüm: S.M.Y. Göğüslü

50.5K 2.6K 579
                                    

Oy ve yorumları lütfen unutmayınız. Bölümlerin hızlı gelmesi onlara bağlı❤️

-

Bazı insanlar geri zekalıdır.

Pardon, çok hızlı bir giriş oldu..

Her neyse, dediğim gibi bazı insanlar salaktır, insanı çileden çıkarır. Bazı insanlar o kadar fazla salak olur ki sizi kafanızı duvarlara vurma isteği oluştururlar.

Hayır, hayır o kişi ben değilim. Ben salak mıyım?

Hayır, değilim. Peki sen salak mısın? Bilemeyiz. Ben olsaydın, salak olmazdın. Ama bir ben daha olmadığı için, bu sorunun cevabı zor olabilir...

Her neyse, şu an eve alman gereken bir iki şey var onları almaya çalışıyorum. Isparta'dan dönmemin üzerinden dört gün geçti. Kara henüz dönmedi, yani tahminimce.

Dönse de..

Teyze bir dur ama ya!

"Teyzecim! Ama o salatayı ben almıştım." dedim itiraz ederek.

"Bende zamanında çok salata almıştım ama öbür teyzeler elimden almışlardı, teyze ol anlarsın." dedi salatayı poşetine geçirip gitti.

Poşetime yeni salatalar ekleyip, poşetin ağzını sıkıca kapattım. Aldığım sebze-meyveleri koyduğum poşetleri ellerime geçirip kasaya doğru ilerledim.

Ha öyle bir iki poşet taşımıyorum bu arada, elimde toplamda yedi ayrı poşet var. Güçlüyüm yani, hatta kasım falan oluşmaya başlamıştır bence.

Kasada aldıklarımı ödeyip poşetleri yüklendim ve evin yolunu tuttum.  Poşetler ciddi anlamda ağırdı ve belim daha şimdiden ağrımaya başlamıştı.

Şimdi diyeceksiniz ki, ey Adaa! Sen hangi Parana güvendin de yedi poşetlik alışveriş yaptın?

Bende diyeceğim ki; Maaş aldım arkadaşlar, maaş!

Anlayacağınız önümüzde ki birkaç gün zenginim, lütfen benimle sadece zenginler konuşsun. Çünkü ben zenginim, yani hiç değilse kirayı ödeyene kadar..

Kalçam ile kapıyı itekleyip içeri girdim. Anahtarı delikten sakince çekip, bir yere salladım, az sonra onu bulmam gerekecekti. Poşetleri mutfağa yerleştirip, koltuğuma kuruldum. Bugün işe geçmeden önce erken uyanıp evi temizlemiş, dükkanda fazlasıyla yorulmuş birde üstüne alışveriş yapmıştım. Neyim ben bugünün en hamarat kızı falan mı?

"Neyse tamam yeter, bugün kendimi çok övdüm başımı bir bokluk gelecek." diyerek telefonumu elime aldım. Tanımadığım bir numaradan mesaj geldiğini görünce, elimde olmayarak tedirgin olup mesajı açtım.

Tanımadığım insanlarla internetten konuşmak beni geriyordu. Gerçek hayatta ki arkadaşlıklarım liseden sonra bozulmuş, sanal arkadaşlarım ise korkularım sebebiyle hiç olmamış, kısa sürmüştü.

0532*: Selam.

0532*: şimdi diyeceksin ki bu kim?

0532: ben Kağan

0532*: numaranı annem verdi yani o şekilde

Siz: anladım

Siz: nasılsın?

Kağan(görücü): iyiyim işten yeni gelebildim bende.

Kağan(görücü): sana yazmak istedim

Kağan ile birkaç dakika boyunca konuştuk, sohbeti kötü değildi, sıkmıyordu hiç değilse. Ayrıca az çok tanıdığım içinde konuşurken kendimi kötü hissetmedim.

Sevgili Komşum (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin