31

68 3 0
                                    

"Madalas kitang makita sa panaginip ko noon," I told him.

We're now both sitting infront of a coffee table. Dalawang magkaharap ang upuan dito ngunit hinila niya ang upuan ko papalapit sa kaniya. Now, were sitting closer to each other.

"Ang sabi ni Isha ay hindi mo raw ako maalala..."

I nodded. "Yes, that's true but I saw a glimpse of us everytime I sleep."

"Gwapo ba ako roon?" he even joked. He bowed his head and chuckled. "How did you remember me?"

"The first I saw you in the hospital," I replied. "I was mute but I felt like something forced me to talk when I saw you. Our past played inside my head when our eyes met and that..." I paused and heaved a sigh. "I totally remembered you the time I woke up. Parang napanaginipan ko ang lahat."

Tumango siya, saglit lamang niya ako sinulyapan. He hold his cup of coffee and sip on it.

"Gusto mo bang ipagtimpla kita ng hot choco?" he offered.

"No, thank you but I'm fine here." I smiled.

"Sorry, ah?" he chuckled. "Nag-pray kasi ako na sana mapanaginipan mo ako kasi alam mo..." he paused. "Kahit paulit-ulit na sinasabi nila sa akin na wala ka na, ni minsan ay hindi naniwala ang puso ko. Pakiramdam ko nasa paligid ka lang. Pakiramdam ko nilayo ka lang nila sa akin. Kaya naisip ko no'n, sana maalala mo ako kung nasaan ka man. Gusto kong palagi kang dalawin sa mga panaginip mo para naman hindi mo ako makalimutan at hindi mo magawang magmahal ng ibang lalaki."

"Silly," I uttered. "I didn't know you're good at praying, huh? Effective ka rin pala mag-pray."

"Nanaginip ako noon na pinag-uusapan daw natin 'yong bahay na gusto natin in the future, then paggising ko nag-pray ako."

"What did you pray for?" I asked.

"I prayed na sana mapanaginipan mo rin 'yon."

"I dreamed of that, too."

Gulat siyang napalingon sa akin. "What?" he reacted. His eyes were wide open.

"Hmm..." I nodded.

I could still remember that dream. I even drew his dream house, I didn't know he prayed for that to happen.

Ang lakas pala talaga niyang manalangin...

"I... I drew your dream house." I looked away after confessing that. I was embarrassed. Hindi ko naman kasi agad nalaman na siya pala 'yon. I wasn't sure that he played a big role in my past life.

"T-Talaga?" a smile was crept on his lips.

"Hmm..." I nodded.

He eyes got back on the stars when he realized that he was staring at me for too long. Maski ako ay nailang na.

"I'm sorry. I was just... spacing out."

"Demiel, bakit mo ginawa 'yon?" tanong ko, hindi pinansin ang sinabi niya.

"A-Alin?" he stuttered.

"Bakit doon mo ako iniwan? Bakit hindi mo na lang ako inihatid sa bahay?" Magkasunod na tanong ko. "My mind keep saying that you did that purposely. Pakiramdam ko ay gusto mo na talaga akong mawala at..." I paused and breathe. "At ginusto mo ang lahat ng mga paghihirap na naranasan ko."

"Icy, hindi..." lumambot ang kaniyang mga titig.

"Pero bakit mo ginawa iyon?" tanong ko.

Hindi naman niya gagawin ang bagay na iyon kung talagang mahal niya ako. He won't do that if he really cares for me.

Her Stormy Seasons (Vitality Series #1) | ✓Where stories live. Discover now