04

93 12 29
                                    

"Nag-almusal ka na ba, hijo?" tanong ni mama kay Demiel.

"Yes, Ma," ako na ang sumagot. Ayaw kong mapilitan kumain ngayong umaga. For sure, Demi won't refuse if my mother will invite him to eat breakfast here. Oras na rin naman, mag-aabang pa kami ng jeep sa kanto. Baka mahuli pa kami sa klase.

"Paano mo naman nalaman, ate?" Jie butt in on the conversation. He just got awake, his eyes were still puffy.

"Stalker ko ang ate mo. Nagpalagay siguro siya ng CCTV sa bahay namin para alamin ang mga galaw ko." Demi turned to look at me, still narrowing her eyes. I slapped him on the arm. Napakadaming kahibangang nalalaman!

"Good bye, Ma!" I kissed her cheeks. "Jie, we'll talk later." I said while raising my eyebrows in motion.

I waved my hands on the air while harshly pulling Demiel with me. Mukhang may balak pa siyang ibulong sa kapatid ko. I hate whispers, masama ang kutob ko sa mga bulong na ganiyan, lalo na kung si Demi ang may ibubulong. It looks like a devil is whispering something evil.

"Dahan dahan naman, Icy." Tinanggal niya ang hawak ko sa polo uniform niya. There was a small part of his polo shirt that was wrinkled because of the tightness of my grip on it earlier. Inayos niya iyon bago muling nagsalita ng kahibangan. "I'm all yours, you don't have to pull me like that." He laughed foolishly.

Hindi ko na lang pinansin ang sinabi niya, tulad ng palagi kong ginagawa. "Looks like you still have plans to steal my brother's shanghai." I looked at him like I was really accusing him.

"Hindi, ah," he replied seriously. "Favorite ko 'yong shanghai pero mas paborito kita." Paulit-ulit niya pang tinatataas ang mga kilay niya. Akala mo naman napaka-cute tignan. Cringe.

"Paboritong asarin." He was like a fool laughing on the road.

Agad akong pumara ng jeep at sumakay nang hindi tinatawag si Demiel. I thought I could leave him, but the driver called him. The driver looks close to him because he even greeted him and said he was handsome. Maybe he's one of his uncle. Gano'n naman talaga ang mga tito and tita, right? They always praise their niece and nephews, kahit minsan ay hindi na kapani-paniwala.

Naramdaman kong bumigat ang natitirang espasyo sa gilid ko, hudyat na umupo pa rin siya sa tabi ko. Bakit ba naman kasi gustong-gusto niya pang sabay kami pumasok at umuwi? Napakatanda na. As if he didn't know how to go to school alone.

"Oh, 'di ba! Buo na ang araw ko kasi naasar na kita." He laughed. I just rolled my eyes.

Akala ko no'n, kapag pumasok ka ng senior high school, parang college na ang galawan. I was wrong. Dama ko pa ring high school student ako though, iba na ang mga subjects namin ngayon. Hindi na katulad noong junior high. Also, it's more challenging being a senior high school student. Ang daming magagaling, advance rin ang mga knowledge nila. Parang pang-college na agad ang mga baon nilang prior knowledge. But still, hindi naman ako napag-iiwanan, because I love to browse on internet last summer. I also learned a lot from the teachers' videos on tiktok and on youtube.

"'Yong seat mate ko ang gwapo," she uttered, smiling all the time. It was as if he's fantasizing that specific guy. "Mysterious guy and he has cold personality. Gano'n ang type ko."

Hindi ko alam kung sinong guy ang tinutukoy niya. We're supposed to be on the same class but Isha was transferred to another section because she wasn't able to attend the first week of class.

"Sus!" Pabirong umirap si Ziny. "Di ako naniniwala."

"Kawa-wattpad mo lang 'yan, Mare." Demiel commented.

Nagkahiwa-hiwalay na kami nang matapos ang lunch time. Hindi ko nakita si Isaiah sa klase kanina, hindi siya pumasok kaya hindi namin siya kasabay nag-lunch. Hindi ko naman alam kung nasaan 'yong bagong tropa ni Demi. Inayawan na siguro siya dahil sa sobrang kaingayan niya.

Her Stormy Seasons (Vitality Series #1) | ✓Where stories live. Discover now