STILL OWNED BY HIS ARMS

CHAPTER 2

CHAPTER 2 - UNFORGETTABLE PAIN

I was still a little dizzy when I entered our house. It's 3 am in the morning. That's okay, I don't have anyone at home except our helpers, drivers, and guards. I immediately went to my room on the third floor of our house.

We have a freaking mansion but I'm the only Cuantrillo here. Why? because my mom was already dead, almost 5 years ago because of that pest. And my dad? Well nasa America sya, I'm not sure because my dad is the type of bussiness man na hindi napipirmi sa iisang bansa.

So, there! I'm ALONE.

I'm not lonely, just alone.

_____

"Lady Tamara, gising na po. May mga bisita po kayo" nagising ako sa katok ng aming maid. Ayoko pa sana bumangon kaso kilala nko kung sino ang sumagot sa maid.

"Kami ng bahala manang." narinig ko ang boses ni Jenniva sa kabilang parte ng pinto ko. Agad akong bumagon para pagbuksan sila ng pintuan.

Pagkabukas ko ng pinto ay bumalik ako sa kama at muling nahiga. Nagtalukbong ng kumot.

"Hangover, cousin?" ani Jenniva.

"What do you think?" tamad kong sagot. Naramdaman ko pang umupo sya sa kama ko at may ibinato pa sa akin.

"Ayan gamot, ikinuha ka na namin sa baba. Bumangon ka na nga." sunod ko namang narinig ang boses ni Denniva.

Ilang minuto pa ang lumipas bago pa ulit sila magsalita. At nararamdaman ko na hindi ko magugustuhan ang sasabihin nila. Dahil hindi naman sila tatahimik ng ganyan kung walang seryosong dahilan ang pagpunta nila dito.

"Tamara, aalis kami." ani Denniva.

"Then go. Stop pestering me." naiinis kong saad. Ano ba nila ako, nanay? At kailangan magpaalam nila sa akin. Like wtf.

"Mawawala kami ng one month?" sabay nilang sabi kaya napabangon ako.

"What? Why? And where the hell are you going?" ani ko.

"States, pinapasunod kami ni Mommy para naman daw mabisita namin sina Mamita."

"Only a month, okay?" parang batang saad ko. Mula ng mawala si Mommy ay sila na lang ang tinuturing kong pamilya. Kaya ayoko na nalalayo sa kanila. Kahit naman madalas kami magbangayan ay hindi ko maiialis na sila lang ang matatakbuhan ko.

They just nodded and they hugged me.

"Okay good, pasalubong ko ha. Now get out of my room. I want to sleep again. And tell to the maid na wag akong iistorbuhin."

"Behave Tamara, okay?" paalala pa ni Denniva. nag thums up na lang ako dahil inaantok pa talaga ako.

With that. Umalis na sila. Alam nilang I meant it kapag kulang ang tulog ko o lasing ako.

Like that. Mag isa na talaga ako.

___

"Yaya, tell to Manong Fred to ready the car. Wala ako sa mood magdrive." sabi ko habang kumakain sa maid namin.

"Saan po kayo pupunta, Miss Tamara?" tanong nya.

Tumingin ako sa kanya ng matalim. "Wala ka ng pakialam doon. Go tell to him." sabi ko.

Pagkatapos kong kumain ay nagready na ako para makaalis na. Nag suot na lamang ako ng simpleng white jeans, blue crop top and white shoes.

"Manong Fred kay Mommy tayo but dumaan muna tayo sa flower shop." sabi ko kay Manong Fred driver namin sya mula noong bata pa ako.