CHAPTER 1

24 2 0
                                    

CHAPTER 1 - HE'S COMING BACK

After what happened may maganda pa din palang nangyayari sa akin. Masaya ako dahil kasama ko sya, ang taong hindi ako iniwan sa pagkakataong ubos na ubos ako. Akala ko dahil sa pagkawala si Mommy ay hindi na 'ko makakaahon pa pero dahil sa kanya naranasan ko ulit ngumiti.  Ang daming pagkakataon na sumuko ako sa sarili ko pero sya lagi ang nagpapalakas ng loob ko. Ngunit totoo nga na lahat ay may katapusan at lahat ng saya na nararamdaman ko ay matatapos na ngayon.

Nakangiti kong pinapanood ang paglubog ng araw habang pinapaniwala ang sarili ko na maayos ako. Parang kailan lang ang saya saya ko kasi may taong handang dumamay sa akin. Sa mga pinakita nya, umasa ako na mahal nya din ako. 

"Lahat ng pinakita mo, lahat yun hindi totoo?" nakangiti pero may nagbabadyang luha sa mga mata ko. Hindi ko iniexpect na darating ang araw na ito, na muli akong madudurog. Bakit lahat ng taong mahal ko sinasaktan at iniiwan ako. 

Hinawakan nya ang mga kamay ko at tiningnan ako sa mga mata ko. "Totoo. Totoo lahat ng pinakita ko sayo." saad nya habang magkatitigan kami.

"Pero hindi mo 'ko mahal. Ano yun, naawa ka lang sa akin kaya mo nagawa yun? P'wes hindi ko kailangan ng awa mo." bumitaw ako sa hawak nya at tumalikod para maitago ang nagbagsakan na mga luha ko at para na din sana umalis na pero pinigilan nya ako. 

"I love you, Amara. That's the truth, mahal kita pero..." napatigil sya sa pagsasalita na para bang nahihirapan na bigkasin ang mga susunod na salita. Nakatalikod pa din ako sa kanya, pinunasan ko ang mga luha ko at humarap sa kanya.

I smiled. "bilang nakababatang kapatid, diba. You love me pero bilang nakababatang kapatid lang." he just looked down when I said that. I just laughed softly. "Why did I forget that, ilang beses mo na 'yan pinaramdam at sinabi sa akin e... kasi ang mahal mo.... ang ate ko. My half-sister who ruined my family. Bakit siya pa? Bakit siya pa, Zach?" sabi ko. 

"She doesn't ruin anything, Amara." sabi nya bago tumingin muli sa mga mata ko. 

Lumapat ang palad ko sa pisngi nya dahil sa sinabi nya. I slap him. "Nandoon ka ng unti-unting masira ang pamilya ko dahil sa kanya. Then now sasabihin mong wala syang sinira. I hate you. I hate all of you. I don't want to see you ever again. I regret loving you this much. Sana nung una palang hindi mo na 'ko dinamayan."  my tears continued to flow as I said that to him. After that I turned my back on him again and walked away still crying. I just covered my mouth to stop the sobs. 

Kasabay ng paglubog ng araw at paghampas ng mga alon sa dalampasigan ay ang muling pagkadurog ng puso ko. I thought 'Sunset is proof, that endings can sometimes be beautiful, too.' but for me, it's not. Sunset still gives me pain memories. 

I just smiled bitterly as I stopped walking and looked at the sunset. "I hate sunsets from now on." I said and walked away again. Away from him and everyone who hurt me.

NAPUTOL ang pag-alaala ko sa isa sa masakit kong alaala ng may lumapit sa akin sa kinatatayuan kong VIP table. 

"Hey, matutulala ka na lang ba dyan?" sabi ni Denniva.

Nakakahilo!

The dancing lights are dizzying here at Tres Club where my cousin and I are. As usual, they were with men. These few days I'm not really fond of flirting. I feel like I'm just wasting time with guys because at the end of the day, I'll just dump them away.

"Tamara, what happened to you? Is this the end of the world? Andaming gwapo pero wala kang kasama." ani Jenniva my cousin. She's Jenniva Hart Cuantrillo. Ang daddy nya at daddy ko ay magkapatid.

"Oo nga Tamara, lets party. And let's play dirty. Enjoy the night girl." said Denniva while still pushing my shoulder, Jenniva's twin. Denniva Hert Cuantrillo. My cousin also. Probably twins right?

I just stared at the two. "How can I enjoy the night, kung alam kong ilang oras na lang ang bibilangin ko at darating na naman ang peste ng buhay ko." mataray kong sabi sa kanila. Kasabay noon ang paglagok ko ng alak na nasa baso bago ako tumayo at pumunta sa bar stall.

"One tequila, please." I said to the waiter.

"Ow, really? After four years babalik sya?" usisa ni Denniva. I even saw them drive away from the men they flirted with.

I just nodded.

"What's the plan?" seryosong saad ni Jenniva. Kasabay ng paginom nya ng alak.

"I don't have any plan" sabi ko.

"What? The Tamara Louisse Cuantrillo? Wala pang naiisip na plano? Come on, don't me girl." ani Denniva. Tss, Sa totoo lang may plano na ako pero hindi ko yun sasabihin sa kanila. Siguradong papangaralan lang nila ako.

"I know you have a plan." There! That's a statement not a question. Mas kilalang kilala talaga ako ni Jenniva. Mas matagal na kaming magkasama. Sa staes kasi noon nag aaral si Denniva at nitong college lang sya bumalik dito sa Pilipinas.

I just kept quiet. I was just quietly drinking when someone entered the club door. You can see in his eyes that he is very disappointed. You can also see the blade in his eyes. That if that look was deadly we would probably have no life.

"Oh, the KJ is there girls." ani ni Denniva sabay lagok ng alak at humalakhak.

"Hi Kuya, are you here para mag enjoy din ba?" tanong ni Jenniva sa lasing na boses. Lalong nag-tiim ang bagang ni Kuya Kavin

"Let's go home." saad ni Kuya Kavin sa matigas na ingles.

"Hey Kuya, when did you get home? I miss you Kuya." Denniva said and put away her glass.

"I said Let's go. Now." tiim bagang na saad ni Kuya Kavin.

Alam kong kaming tatlo ang sinasabihan nya. I gasped before going down to the bar stall and straight out of the bar. I even heard the twins call me. I immediately searched for my car key.

I was about to get into the car when suddenly someone grabbed my arm. I saw Denniva and Jenniva. They had playful smiles on their lips and I was really confused there.

"He's back Tamara. Your man is back." said the two at once.

"Tamara, come with us. Looks like you drank a lot, I'll just get your car here" said Kuya Kavin.

I ignored what Kuya Kavin said. What was on my mind was what the twins said. Well well well! He's finally back. Is he with her? Damn it.

I got in my car and started to drive home. I feel like everything I drank was gone because of what the twins said. I'm excited but at the same time, I'm also nervous. Finally, after almost 5 years, I will see him again.

"Bakit kinakabahan ako. It's just him heart, calm yourself." I floated I was held on the left side of my chest where my heart was placed. My heart is beating so fast right now. Because of this, I can no longer deny that he still owns this heart. After all the pain he caused me ay sa kanya pa rin pala tumitibok ito. 

I've been waiting for that day. Finally.





- inyong lingkod, misha💐

STILL OWNED BY HIS ARMSDonde viven las historias. Descúbrelo ahora