=||=
Jeon Jungkook'un büyükannesinin ona bıraktığı mirasa sahip olabilmesinin tek yolu, onun vasiyetini yerine getirererek çocukluk aşkı ile evlenmesidir. Ancak Jungkook, çocukluk aşkıyla ilgili büyük bir talihsizlikle karşı karşıya kalır.
=||=
...
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
*******
Toparlanma sürecinden çıkışımız, ufak bir tartışmayla başlamıştı. Aslında buna tam olarak tartışma denemezdi çünkü benim yaptığım bir şey yoktu.
Taehyung bana çirkeflik yapıyordu.
Evet, onun aşık olduğum yönlerinden biri de buydu ama o bu defa beni kendinden uzak tutmak için bilerek gıcıklık ediyordu ve sebebini anlayamıyordum.
Çok fazla dengesizdi.
Ona şirkete gitmem gerektiğini söylediğimde bana, neden canıma susayanlarla aynı yere gittiğimi sorarak kızmış ve ben istemiyorsa gitmeyeceğimi söylediğimde de neden her şeyi elimden bırakıp onlara veriyorum diye kızmıştı.
Üstüne üstlük beni yatak odamıza sokmayacak kadar tepkiliydi bana karşı.
Yemin ederim ki oracıkta ağlayacaktım.
Yine de yakında kokusunun çıkacağını düşünerek durumu fazla uzatmak istemedim ve onu sevdiğimi söyleyerek çıktım evden.
Sorunumuzu çözmeden gitmeyi elbette ki istemezdim ancak henüz sevgili eşim bana sorunun ne olduğunu açıklayacak bir sakinlikte değildi.
Bu yüzden sakinleşmesi için onu kendi haline bırakıp işlerin son durumuna bakmak için şirket yoluna koyuldum.
Taehyung ve sıkıntılı hali aklımdan çıkmıyordu. Düşünüp sıkıntısının ne olduğunu bulmaya çalışıyordum ve son zamanlardaki hareketlerini gözden geçiriyordum. Yine de onun bu tepkisine sebep olacak ne yapmış olabileceğini bulamıyordum.
Kırmızı ışıkta durduğumda ellerimi direksiyona yasladım ve başımı ellerimin üzerine koyarak sıkıntıyla ofladım.
Duramıyordum.
Onu aramak ve nasıl olduğunu sormak istiyordum. Sakinleşince yapıcı olacağına ve içini sıkan şeyleri bana anlatacağına emindim ancak bu düşüncem pratikte işlememişti çünkü telefonumu evde unutmuştum.
Harika.
Bu günümün mahvolacağı o denli belliydi ki, önümdeki kırmızı ışığa dahi sövesim gelmişti.
Ben normal günlerde bile işe gidince saat başı eşini arayan aşk sarhoşunun tekiydim. Uzun süre eşimin sesini duymadan o şirketin boğucu havasına dayanmamın ümkünatı yoktu.
