UNUTAMAM SENİ|BÖLÜM28

152 3 1
                                    

Asfaltlı yoldan çıkarak,toprak olan ormanlık yolda ilerleyip,uzun uzun ağaçların olduğu bir yere geldik.Bizim dışımızda pek kimse görünmüyordu etrafta.Tarık arabayı bir düzlüğe park ettikten sonra,cüzdanını ve telefonunu alarak,arabadan indik.Bende arkasında indim.Gömleğini üzerine giyerken,aşağıdaki nehire giden merdivenden inmeye başladıBende hemen arkasından ilerledim.
Rengaren boyanmış ahşaplardan oluşan merdivenleri indikçe nehirin yanına konulmuş,masalara yaklaşıyorduk.
Çakıllı yolda yürüyerek,sıralanmış masaların birine geçip oturduk.Yanımıza gelen genç bir çocuğa siparişlerimizide verdiğimizde,ben bu muhteşem manzarayı izlemeye koyuldum.Nehirin sesi,ağaç yapraklarını sesi.Nehire düşen yemyeşil yapraklar, nehirin içinde parlayan büyük,çakıl taşları..
Uzunca bir süre sadece etrafa hayran bakışlar atmayı sürdürdüm.Kısa bir süre Tarık'la göz göze geldiğimizde, arkasına yaslanmış beni izlediğini fark ettim.
Ben kendimi toparlamaya başlarken,oda bakışlarını kaçırıyordu.O sırada bize doğru elinde tepsiyle gelen genç çocuk sayesinde bu bakışları kaçırma faslı son buldu.
Kahvaltımızı yapmaya ve binlerce olan ortak noktalarımızın bir tanesi olan doğa hakkında konuşmaya başladık.
Tarık'la bu yolculuğu yaparken aynı zamanda bizim iki yakın arkadaş olduğumuzu fark ettim.Ben ona,o bana aşık olsada biz aynı zamanda saatlerce konuşabilecek yakın iki arkadaştık.
Kahvaltı esnasında sessiz ve soğuk başlayan sohbet,koyu bir muhabbette dönüşmüştü.
O,bana vakfın toplantılarındaki zenginlerin gereksiz abartı ve komik gösterişlerinden bahsediyordu.Ama ben en çokta"Gazetenizde manşet başlığı olmak yapmış olduğum yardımın karşılığı olabilir aslında."diyen adama,"Yardım yapacağım bunuda mutlaka hoşlandığım adama duyurmalısınız bir şekilde." diyen kadına ve tabikide "Kerim bey bu yardımlarım umarım benim ne kadar yardımsever olduğumu gösteriyordur size."diyen kadına çok gülmüştüm.
Kahkahaların uzaktan bile duyulduğu sohbetimizin arasında,dirseklerimi masaya dayayıp,ellerimin üzerine çenemi koydum.Tarık'ın heyecanla,ellerini,mimiklerini kullanarak,tiplemelerin içine girerek,yaşayarak bir şeyler anlatmasını özlediğimi fark ettim.

UNUTAMAM SENİOnde histórias criam vida. Descubra agora