Gökyüzü ve dünya arasındaki ufukta gittikçe tonu açılan,bir turunculukla,gün ayıyordu.
Siyah bir kağıda dökülen mavi,turuncu,kırmızı boyalar gibiydi gökyüzü.İnsana huzur veren bir görüntüsü vardı.Her sabah,her akşam,her gün başka bir görsel şölen sunan tablo gibiydi.
Kollarımı bağlamıştım,kafamıda cama yaslamış,dışarıyı seyrediyordum.
Sessiz yolculuğumuza başlarken açtığım radyoda,Nükhet Duru'nun Ben Sana Vurgunum şarkısı,kısık tonda çalıyordu.
Yol boyunca hiç uyuyamamıştım.Gözlerim kızarmış,acıyorlardı.Ara ara kapansalarda bir türlü uyuyamıyordum.
"İyi misin?"
Tarık'ın bu beklenmedik sorusuyla,camdan uzaklaşıp,geriye doğru yaslandım.
Acıyan gözlerimi ovdum.
"İyiyim."dedim.
Gözlerini yoldan ayırmıyordu.Tek sözcükten oluşan cümlelerini söylerken bile.Bende onun edasıyla gözlerimi yoldan ayırmadan cevaplamıştım sorusunu.
Yol devam ederken ben güneşin doğuşu ile iyice terlemeye başlamıştım.
Ki zaten üstümü değiştirmeyi düşündüğüm sırada Tarık yol kenarındaki bir benzin istasyonuna girmişti.Her ne kadar bakmasada,aslında her şeyi gördüğünden emindim.
Arabaya benzin katıldığı ve Tarık'ında istasyonun içerisindeki çalışanlarla koyu bir sohbete daldığı sırada, sweatshirtümü çıkardım.Arka koltuktaki çantaya koyarak içerisinden gömleğimi çıkardım.Sweatshitümün içine giymiş olduğum bustiyerimin üzerine giyerek,bir kaç düğmesini ilikledim.
Açtığım emniyet kemerimide takıyordum ki elinde kahve ile Tarık içeriden çıktı.
"Hadi kolay gelsin sizlere."
"Sağolun.İyi yolculuklar."
Benzin pompasını yerleştiren çalışanla selamlaştıktan sonra arabaya bindi.
Önümdeki bölmeyi açıp, kahveyi içine koydu.
Ben garip bakışlar atmaya devam ederken , o gömleğini çıkardı ve emniyet kemerini bağladı.
O sırada da;
"Kahve!"dedi.İmalı,kaçamak bakışlar atarken.
Kahve kokusunu içime çektim ve aynı zamanda da sabah aç karnına kahve içtiğimi nasıl unutmadığını düşünmeye başladım.
Şaşkın ama bi o kadar imalı;
"Görüyorum!"dedim.
Burnundan soldu ve gülümsedi.İlk defa samimi bir gülümseme konmuştu yüzüne,yolculuk boyunca.
Ben kahvemi bitirdikten kısa bir süre sonra,yakınlarda bulduğumuz bir çay bahçesinde kahvaltı yapmaya karar verdik.
Daha doğrusu Tarık karar verdi.Ben her ne kadar arabada yiyebileceğimizi söylesemde beni duymazdan gelerek,direksiyonu çay bahçesine çevirdi.
YOU ARE READING
UNUTAMAM SENİ
RomanceHayatı boyunca adaleti,eşitliği sağlayan biri olacağıma henüz on yaşımda yemin ettiğimi hatırlıyorum.Babamın şoför,annemin hizmetli olduğu villada tek oyun arkadaşımın annesinin,beni çocuğuyla oynamaya layık görmediğini söylediği gündü.Hayatımda ilk...
