UNUTAMAM SENİ

UNUTAMAM SENİ|BÖLÜM 12

"Hadi Aslı in artık ağaç olduk Deniz'le beraber aşağıda."
"Deniz mi?"
"Evet seni alacağımı söyleyince oda gelmek istedi.Seni bekliyoruz arabada hadi in artık."
"Tamam geliyorum."
Ben ve Serkan arkadaş olduğumuza asla inanmayan Deniz'in yanına gittiğimiz günden beridir,üçümüz beraberdik.Tuhaf bir şekilde kurulan bu arkadaşlık bana çok iyi gelmişti.Onlarla çok eğleniyordum.En çokta tartışmaları beni güldürüyordu.Onlar tartışması için bir çok sebep vardı.Yere düşen şişe kapağı,gece yolda görülen kedinin göz rengi,futbol maçları gibi sudan sepelerdi hepsi.
Serkan'a gelince o bir iş adamıydı.Aslında cemiyette çok ciddi,ağır başlı olarak bilinen Serkan Altındağ aslında asla tanındığı gibi biri değildi.Çok iyi kalpli,samimi biriydi.Ben ve Deniz dışında hiç yakın bir arkadaşı yoktu.Dışarıdan duvar gibi görünmesi,insanlara karşı yaşadığı güven probleminden kaynaklanıyordu.

Ben otoparka inerken,arabada hararetli bir tartışma içerisine girmişti ikisi çoktan.
Arabanın ön kısmına,Serkan'ın yanına geçtim.Ben gelince aniden sustular.
Ben;"Neyi tartışıyordunuz öyle hararetli bir şekilde?"diye soruyu yöneltince birbirlerine,tedirgin bakmaya başladılar.
"Ne oluyor?"
"Aslı sana bir şey söylememiz lazım."diye Deniz konuya girince istemsizce gerilmeye başladım.
Ben Deniz'in açıklamasını beklerken,Serkanla bakıştıktan sonra;
"Ya da boş ver.Sonra konuşuruz."demişti.
"Söylesene Deniz."diye ısrar etmeye başladım.
"Önemli bir şey değil Aslı.Hadi biz gidelim,geç kalıcaz."
Serkan'ın bu sözlerinin ardından oluşan sessizliğin içerisinde yola koyulduk.Gün batımının eşsiz manzarası arasında ilerliyorduk.İkisinden de ses çıkmıyordu.Biraz endişelenmiş olsam da ne de olsa kendilerini tutamayıp,söyleyeceklerini bildiğim için ısrar etmemeye karar vermiştim.

Yıllar önce son kez toplandığımız o eşsiz manzaralı,ahşaptan yapılmış,nehir kenarında,dağ yamacına yapılan çay bahçesinin yakınlarına gelmiştik.
O günleri hatırlamak canımı sıksada,onlara yansıtmamaya çalıştım.
"Aslı çok güzel olmuşsun.Beyazın sana bu kadar yakışacağını hiç düşünmemiştim."
Serkan'ın arabadaki gergin havayı dağıtmak için yaptığı iltifata gülümseyerek teşekkür ettim.
O sırada çay bahçesine gittikçe daha çok yaklaşıyorduk.Neredeyse ıssız sayılabilecek olan yerde nereye gideceğimizi anlayamamıştım.
"Serkan gideceğimiz yerin ismini biliyor musun?"diye sordum,daha fazla dayanamayarak.
"Nehir Çay Bahçesi diye bir yer.Ben hiç gitmedim.Ama yakınlarından çok geçtim.Böyle nehirin geçtiği yerde yamaçta yapılmış,genişçe bir bahçesi olan tatlı,şirin bir yer.Bir yardım derneği için bence oldukça minimal bir yer.En azından saraylarda yapılan yardım gecelerinden daha hoş bir fikir.
Ha çay bahçesinin sahibinin çok kibar biri olduğunu duydum  gidenlerden.Onuda merak etmiyor değilim açıkçası."
"İhsan amca."
"Ne?İhsan amca mı?O adam mı?A sen nerden tanıyorsun?"
"Nerden tanıyor olabilir acaba Serkan!"diye kızan Deniz'e baktım dikiz aynasından.
İkisininde yüzü kızarmıştı.Büyük bir suç işlemiş gibi gözlerini kaçırıyorlardı benden.
Her şey yerli yerine oturmuştu.
O gelmişti.Oradaydı.Ve ben oraya gidiyordum.Kalbimin sesi dışarıdaki birinin kolaylıkla duyabileceği kadar hızlı atmaya başlamıştı.
"Anlatın."dedim,sessizce.
"Ben bilmiyordum Aslı.Adamın adını dahi bu sabah duydum.Sadece sekreterlerim tarafından derneğin ismi ve davet edildiği söylendi bana.Bende derneği ve başarılarını bildiğim için kabul ettim.Senide davet ettiğimde haberim yoktu bunlardan."
"Biz otoparktayken Serkan; adamın adı Tarık mış.Aslı bu ismi dahi duyunca kötü oluyor,aklına o geliyor dediğinde,bide dernek İstanbul'da açılmış Ankara'da da bir diğer ofisini açıyorlar deyince anladım o olduğunu .Sen gelmeden de önce onu tartışıyorduk.Ne yapacağımızı bilemedik."
"Özür dilerim Aslı gerçekten o olduğunu bilmiyordum."
Ne diyeceğimi,ne yapacağımı bilmiyordum.Onlara kızmamıştım aslında.Ama bunu söyleyemeyecek kadar yorgun hisettim kendimi aniden.
Emniyet kemerimi açtım,geriye doğru yaslandım ve camı soğuk bir hava esmesine rağmen sonuna kadar açtım.
Gözlerimi kapattım.Gidiyordum.Ne söyleyecektim onunla karşılaşınca?
Nasıl söz geçirecektim ben bu kalbe?