Reincarnated as a Shameful Noble

Chapter 10: Dead and alive again

Efimia Silveria
   
    I thought that beautiful woman died but she didn’t. Nang niyakap niya kasi si Dzayanara ay unti-unting nawala ang apoy na ikinagulat ko. I mean is that even possible? Niyakap lang niya tapos nawala na agad 'yung apoy?
   
    "Bakit ka narito, ate?" Napanganga ako sa sinabi ni Dzayanara na mukhang kumalma na.
   
    Ate? She’s her sister? Pero bakit 'di sila magkamukha? Look at her, she had a unique tattoo while beauty don't have any. Dzayanara is a Goddess kaya imposibleng kapatid niya si beauty.
   
    "I came because you activated the blue inferno. Look, that child almost peed herself." She glanced at me while smiling habang wala namang reaksyon ang kapatid niya.
   
    Uh, excuse me? Even if I’m that scared enough I would not pee myself. That is too embarrassing for me to handle. Also, can I pee when I don’t have my physical body? No, I don’t think so. Mas gusto ko pang mawalan ng malay kaysa mapahiya ako.
   
    "I’m just joking, dear. Don’t take it seriously." She laughed. Ugh, it’s not funny. Why’s she laughing? Wala ako sa mood para makipagsabayan sa kalokohan niya.
   
    "Hah! Kahit na muntikan ng mawasak ang iyong kaluluwa ay nagagawa mo pa ring—"
   
    "Enough. Goddess Dzayanara I'll take care of her. So, can I borrow her?" Habang nakatingin ako kay beauty ay parang kumislap ang mga mata niya at nagliwanag ang katawan or is it just my imagination?
   
    Natahimik ang Goddess of time at napatingin kay beauty. "Hindi mo kailangang hingiin ang aking pahintulot, mahal na dyosa. Wala akong pakialam kung ano mang gawin mo sa kaniya. Wala siyang galang dahil kusa siyang pumasok sa aking tahanan kahit na siya'y hindi imbitado."
   
    Napairap ako nang tumingin siya sa akin. I want you to know that the feeling is mutual! I don’t like you too, duh. Saka hindi ko naman alam kung paano ako napunta rito. Ang alam ko lang ay rito na namulat ang mga mata ko. Wala akong kasalanan na parang ipinapamukha pa ng isa diyan. Tsk.
   
    Palihim kong itinaas ang dalawang middle finger ko at tinaasan siya ng kilay. Yeah? Can you see this? They're pretty aren't they?
   
    "Ikaw—"
   
    Pinisil ni beauty ang magkabilang pisngi ng kapatid ng akmang susugod ito sa akin.
   
    "Thank you, sister. I’ll visit next time so be a good girl," tumingin siya sa akin. "Let’s go."
   
    So, ako naman ay napakunot noo. Saan naman kami pupunta? Pero nagulat na lang ako ng biglang nasa ibang lugar na kami. Cool... Pumikit lang ako ng isang segundo ay nandito na kami sa ibang lugar.
   
    Blue ang kalangitan na may mga clouds. Nakaapak ako sa tubig ngayon kung saan malinaw na malinaw ang reflection ng kalangitan. While me on the other hand ay walang reflection pero si beauty ay meron. Well, what do you expect? I'm a soul now remember? Saka nasaan na naman ba ako? Ang liwanag dito at mukhang peaceful.
   
    "It's my home, dear," Kinumpas niya ang kamay niya kasabay ng pagkabuo ng dalawang upuan at lamesa. "Have a sit."
   
    Lumapit ako at sa bawat hakbang ko ay nagkakaroon ng ripple waves ang tubig. As if nakakapaglakad ako sa ibabaw nito. Muli na naman pong namangha ang inyong magandang si Kathlin.
   
    Umupo ako ganoon din ang ginawa niya habang hindi inaalis ang ngiti sa kaniyang labi. Muli na naman niyang kinumpas ang kamay at nabuo ang dalawang tea cup, isang kettle, at isang plato sa harapan ko na may maraming chocolate muffins.
   
    Napatingin ako sa kaniya saglit habang nagtataka. How did she know my favorite? Ah, this chocolate flavored muffins looked delicious. Medyo tumutulo na ang laway ko.
   
    Napaangat ang tingin ko ng kusang lumutang ang kettle at nilagyan ng tea ang mga teacup namin. Hindi ko maiwasang muling mamangha dahil ngayon lang ako nakakita ng ganito. I know... Nasa fantasy and romance manhwa ako pero ’yung kay Elisse pa lang kasi ang nakikita ko. Iba kaya ’yung feeling kapag binabasa lang kaysa nasa harapan mo na. Para lang kasi akong nanananginip, e.
   
    Iba talaga ang nagagawa ng magic. Naglalabas kasi ng golden dust ang kamay niya sa tuwing kinukumpas niya ito at pati rin 'yung kettle na lumulutang ay mayroon. Kung sa palabas ito ay nilalagyan lang nila ng effect sa editing para bongga.
   
    "Bakit mo ako dinala rito?"
   
    "To enlighten you," simpleng sagot niya.
   
    "Excuse me? Meron ka bang kailangan ipaliwanag sa akin?"
   
    Ano naman kaya ang pag-uusapan namin? Yes, I am thankful to her that she saved me from that robot child but to think she will go this far? What I mean is hindi kami close para tulungan niya ako.
   
    "Dear, I brought you here to explain your current situation. As you can see... You died and got trapped in our world." napakunot noo ako.
   
    Hold on. What is she even saying? I know I died pero hindi ko maintindihan ang sinasabi niya. Bakit ako na-trap? Iyon ang tanong.
   
    "It's because your soul cannot enter the divine place where souls like you usually go when they die. You still have a mission to do and that is also the reason why you are here," Paliwanag niya.
   
    "So?" napatawa si beauty. Ano’ng nakakatawa?
   
    "Oh my... If you stay like that you will be trapped in a dark dimension that’ll make you suffer for eternity."
   
    Teka teka lang. Parang 'di yata ma-process ng brain ko ang sinasabi niya. First, sino ba itong magandang nilalang na ito? Kapatid ba talaga niya 'yung robot na batang ’yun? She's speaking in english language tapos 'yung kapatid niya parang ipinanganak noong panahon bago pa madikubre ng mga kastila ang pilipinas. Ang solid magtagalog, e.
   
    Sumimsim siya ng tea. "Yes, she's my sister,"
   
    "But she’s the Goddess of time."
   
    "Oh, forgive me for not introducing myself. I’m Melian—bThe Goddess of peace."
   
    What? Oh my god that explained why she did not die when she hugged Dzayanara. Tapos 'yung biglang pagsulpot niya na parang gumamit siya ng teleportation magic.
   
    "You are the Goddess and you two are siblings?! But how?" Sa manhwa kasi walang sinabi na magkapatid sila. Hindi sila madalas mabanggit saka hindi sila kasali sa story line ng mga bida. Kung baga mga extra lang sila na may purpose.
   
    "Dzayanara and I are born from a divine power bestowed by the Supreme God. We are here to protect this world as well as maintaining peace. And you are also part of it that's why I saved you from my sister," Seryoso niya akong tiningnan.
   
    "Huh?" So kung hindi ako parte nito hahayaan mo lang ako roon?
   
    "Yes. Anyway, do you remember the day you wished from her?" Napatango ako. "She heard it and bestowed you her divine power but in the end you refused."
   
    Napatawa ako ng mahina. "So ako pa ang may kasalanan ngayon? Goddess, that time I don't know that I really returned to my world. Isa pa napagkamalan kong dream iyon kasi patay na ang katawan ko. Sino bang mabubuhay matapos mabaril sa ulo?!"
   
    Muli siyang sumimsim ng tea at ngumiti. Bakit ba ang hilig niyang ngumiti? Seryoso na ang usapan namin. I would be greatful kung na-reincarnate ako bilang siya. Look at her, wala siyang kaproble-problema. Ngiti lang dito, ngiti doon. Samantalang ako kailangan pang makipagsapalaran sa mga traydor na pamilya ko.
   
    "It is great that you realized that, dear. You angered my sister because you did not let your pride down. But I want to tell you that she can change history."
   
    Napabuntong hininga ako. Do I need to make it clear for her to understand my side? Akala ko ba nababasa niya ang nasa isip ko?
   
    "Look, let me tell you something, okay? I'm stuck here in this goddamn world yet she's saying that I should be grateful to her?! Hindi nga niya ako naibalik sa mundo ko tapos ipamumukha niya pa sa akin na kasalanan ko kung bakit hindi ako nakabalik? You're a goddess and you supposed to know what the real Efimia had been through in that mansion. Kung ikaw ang nasa kalagayan ko ay maiintindihan mo kung bakit labis ang pag-iingat ko. I am just a stranger na napunta rito at wala akong kaalam-alam sa buhay ni Efimia," I blurted pero hindi siya nagsalita at nakatitig lang sa akin habang hawak 'yung teacup.
   
    Ugh, totoo naman ang sinabi ko diba? Hindi main character si Efimia so wala akong alam sa backstory niya. Even how she died.
   
    "You know what? You can reincarnate me into another person but not as Efimia. I am sick of her family's rotten attitude. That bitch duchess dared to poison me when I'm supposed to die at 15! Seriously, may nabago ba sa storyline? Or you can send me back to my real world," I added.
   
    This is making me nuts! Alam ninyo, konting konti na lang ay matatanggal na turnilyo ko. Sa haba ng sinabi ko ay wala siyang kibo at nakikinig lang. Pero somehow nawala 'yung tensyon na nabubuo sa dibdib ko. I feel better now.
   
    I grabbed the muffins and bite it para mabawasan naman ang stress ko. Oh, this taste good. Even better doon sa binibili kong muffins sa mall. Akala ko ’di ko malalasahan kasi patay na ako though ’di pa rin ako sanay na transparent na ang katawan ko. I mean kay Efimia.
   
    Ibinaba niya ang teacup sa lamesa at muling ngumiti. Sa totoo lang medyo nakakaumay rin siyang ngumiti. "I’m glad that you've calm down."
   
    Tsk. "Don't be. Kasalanan mo because you started it. Pinapalabas mo yata ang sungay ko," I said while rolling my eyes.
   
    Hindi na siya nagsalita pa at pinagmasdan lang ako habang pinapapak ang mga chocolate muffins. Problema niya? Hindi niya inalis ang tingin niya kaya medyo naging uncomfortable ako.
   
    Ibinaba ko ang teacup matapos kong inisang lagok ang tea. Grabe ang pait ng lasa pero may konting tamis naman.
   
    "Spill the beans, Goddess. Parang may sasabihin ka pa, e."
   
    "Efimia, you can't hide it to me because I can see regrets in your eyes. You are just keeping it to yourself."
   
    Napaiwas ako ng tingin pero hindi ko na napigilan at isa-isang nagsibagsakan ang mga imaginary tears ko. Walang lumalabas na luha kaya lalo lang akong nalungkot or nainis.
   
    "You're right. Sinayang ko ang pagkakataon na makasama ko ang mga magulang ko and now I'm stuck in this fucking world!"
   
    Yeah, I know that I made a big mistake and there's no second chance. It's a complete bye bye for me. Nabasa ko kasing isang beses lang pwedeng humiling kay Dzayanara dahil bawal talagang makialam ang mga Dyosa sa buhay ng mga tao. Pero sinayang ko iyon at hindi ginamit ang aking isip.
   
    Tama si Dzayanara. I'm a stupid who does not follow my heart. That time kasi, nararamdaman kong mainit ang mga yakap ni mommy na totoo sila but I... Ignored it and believed it's a dream.
   
    Pero hindi ko naman kasalanan diba? I'm in a tough situation. Efimia is a useless noble who does not have any mana. Many people hates her and wala talaga siyang mapagkakatiwalaan aside from Elisse and Harold. Being her will bring me to death and that what just happened. I died earlier than the original plot.
   
    God, I suck at handling things without others help.
   
    "That's why you need be independent, dear. Fulfill your dream and use both of your mind and heart."
   
    "Uh... You mean the statue?" Paano pa niya nalaman 'yun? "I gave up all of that the moment my heart stopped. Even if I train to the point wearing out myself, I can’t reach the people’s level here. I cannot fight because Efimia doesn't have any mana or maybe and besides, I died. So my fate ends here. Well, it won't if you decide to reincarnate me into another person." I shrugged.
   
    Napatawa siya kaya napailing na lang ako at muling kumuha ng muffins. Curse this. I really want to be emotional right now pero wala akong maramdaman. I guess this is the effect of being a soul.
   
    "Do you think you're useless?" Napatigil ako sa tanong niya. When I look at her, I figured out that she's hiding something. It's so suspicious.
   
    "Sort of. Naalala kong nakakapagsulat na ako?"
   
    Come to think of it. I cannot hold a pen if I don't have mana. But how can I?
   
    "That means you have mana but I will leave the rest to you and give you the riddles later. You have to find out what it means to answer your questions. As for now we'll start the process."
   
    Napatanga na lang ako nang bigla niyang kinumpas ang kaniyang kamay at nawala lahat ng gamit tapos siya naman ay lumutang sa ere. Lumutang pati yung maganda niyang buhok na parang nasa ilalim siya ng tubig. A big gold magic circle was formed behind her.

    "I, Melian, the Goddess of peace, asking for help from the Goddess of time. Oh, Supreme God, let us use your divine power to bring this child back to life."
   
    Nag-eecho ang boses niya tapos 'yung mga mata niya ay nagliwanag lahat! Para siyang sinasapian ng elemento.
   
    "Wait! Hindi pa ako pumapayag and I'm not ready yet!" Bakit pa niya hinihingi ang tulong ng Supreme God saka nung batang iyon? Can she not do it on herself?
   
    "Oh, Supreme God. We are asking your permission."
   
    I mentally cried. Hindi niya ako naririnig! Sinibukan kong hawakan siya pero tumagos lang ako. What the...
   
    "Hey! Can you not see me? I said I'm not ready! Tapos bibigyan mo pa ako ng riddles e, hindi ako magaling sa mga gan'un!" Tumalon talon ako at kinakaway ang kamay ko kasi habang tumatagal tumataas 'yung katawan niya. Pero wala talaga. She's ignoring me or she can't see me.
   
    Napapikit na lang ako ng nagliwanag ang buong katawan niya hanggang sa hindi ko na makita ang dyosa. Where'd she go? Medyo nataranta ako. Saan na naman niya ako dinala?
   
    Parang kidlat na bumalik ang katinuan ko ng may kumatok. Hindi ko ito pinansin at napatingin sa ginagawa ko.
   
    I'm writing... Wait this looks familiar.
   
    May kumatok ulit. "Young lady? Are you there?"
   
    Shit... Bumalik ulit ako. Bwisit naman!
   
⚘KishinRyumei