Her Stormy Seasons (Vitality Series #1) | ✓

27

Hindi ako nagdalawang isip na lumabas nang marinig ko siyang kumatok.

He grabbed me by my wrist. I saw Jie on the table, he's already eating lunch.

His eyes darted on mine. Naiilang ako ngunit ngumiti na lamang ako.

Malapit na ang anniversary namin! Saan kaya kami pupunta sa araw na iyon? Paniguradong panibagong lugar, coffee bar o restaurant na naman ang pupuntahan namin.

He was just staring at me intently. Ni hindi man lang niya sinuklian ang mga ngiti ko sa kaniya.

I haven't met this before. The fierce side of my man. He's giving me cold and dark stares. His jaw was clenched while lips were pursed.

I don't know how am I going to act. How should I approach him?

I did my best to fight the urge to hug him.

"Busy ako sa araw ng anniversary natin. Hindi kita makakasama and we can't go out for a date."

I felt sad. I felt a sting on my chest. Why? I mean... Yeah, I understand. Finals week nga pala ang araw ng anniversary namin. Pati ako ay magiging busy pa lalo. But... But I can always make time for him. I'll find a way just so I could celebrate that day with him.

Pumunta ba siya rito para lang sabihin iyon? This is not what I expected. Akala ko ay yayakapin niya ako. Akala ko mag-uusap kami nang maayos.

I flinched when he flick my forehead. Napahawak ako roon dahil humapdi at medyo nalakasan niya yata.

I pouted and my tears started to pool my eyes.

"S-Sorry," alalang sabi niya. His eyes softened. "Nalakasan ko yata masyado."

I looked down so my tears will go down. Ayaw ko rin ipakita sa kaniyang umiiyak ako.

He held my elbow and his other hand made his way to my chin, trying to lift my face.

"Anong ginawa mo?!"

Nangatog ako nang marinig ko ang boses ni Jie. The tone of his voice was higher that the normal way he talk.

Hinatak niya ako at hinarap sa kaniya. Nakita niyang pumatak ang mga luha ko sa sahig.

"Bakit ka umiiyak?" tanong niya.

Umiling ako at humiwalay sa kaniya. Pinaalis ko ang mga luha ko at tuluyan siyang hinarap. "Ayos lang ako," saad ko.

Nasa likuran ko si Demi ngunit hindi ko na siya muling nilingon pa.

Why I felt like he's cheating on me or is it just me? Bakit feeling ko napakalaki ng kasalanan ko sa kaniya at hindi niya magawang kausapin ako tungkol doon? Bakit pakiramdam ko ay gusto na niyang tapusin ito kaya ayaw niyang pag-usapan at ayusin namin. Pagod na ba siya sa akin? Is he already tired of my cold personality? Pero... Pero heto talaga ako, eh. Ganito na ako bago ko pa siya nakilala.

Gusto kong magbago para sa kaniya dahil hindi deserve ang cold treatment na pinaparamdam ko sa kaniya. Pero paano? Paano ko sisimulan? Paano ko babaguhin ang tunay na ako? Kakayanin ko ba?

I am Icy, I was known for having cold personality, that's how people describe me. Bakit pakiramdam ko ay hindi na ako si Icy kung pilitin kong baguhin ang sarili ko.

Pumasok na lamang ulit ako sa kwarto.

"Tanga mo! Ayusin mo 'yan. Hindi 'yan basta-basta umiiyak kaya sabihin mo sa akin, anong ginawa mo sa kapatid ko?"

"Umiyak siya... Umiyak siya sa harapan ko." Hindi ko alam kung natutuwa pa ba ang tinig niyang iyon.

"Bobo! Ano? Kailangan mo pa ng confirmation? Oo, umiyak siya sa harapan mo. Hindi niya gawain iyon. Nasaktan mo talaga siya. Tangina mo!" Puro malulutong na mura ang naririnig ko mula kay Jie.