Endless Love (Amity Series #1) UNEDITED

Chapter 48

"Yeah, I forgot. His your fucking cousin. Parehas din kayo ng ugali. Pare-pareho kayong mga sinungaling!" sigaw ko bago ko padarag na ibinaba ang tawag.

I'm glad Aria and Brighton were already asleep. They won't see me breaking down...they won't see me vulnerable.

From: Georgeska

I'm really sorry, Donna. I promise, I'll explain my side. I will make up to you the moment I come home...I love you, sorry 🥺

From: Zyren

I'm sorry, Donna babe. I know Adi will get mad because I kept calling you that but...I'm sorry, please talk to us..."

From: Persephoney

Sorry 😭 Kausapin mo na ako😭 Miss ko na mga pamangkin ko, ano ba!😭 Pero mas miss kita🥺 Miss ka na namin😭

I scoffed.

Miss? Ang sabihin niyo guilty kayo!

Tinitigan ko lang ang aking kanilang mga mensahe sa akin. Lahat sila puro sorry...naisip kaya nila noon na ganito ang magiging reaksyon ko? O, basta na lamang silang pumayag sa hiling ni Adriel?

We're once a family... namimiss na raw nila ako. Pagak akong natawa sa isipin na iyon.

Tangina'ng buhay 'to. Wala ka ng pwedeng pagkatiwalaan dahil kahit pamilya mo... tatalikuran ka.

I sighed when the doorbell rang. Hay. Hindi ba sila napapagod?

1 week and 3 days. Still persistent, huh?

Napabuntong hininga muli ako at muling naisip ang matagal ko ng plano.

Kailangan ko muna makalanghap ng sariwang hangin. Hindi iyong puro stress ang sumasalubong sa akin.

Aalis ako. Kasama ang mga anak. Nasabi ko na ang planong ito sa kanila. Nais pa sana nilang isama ang ama ngunit nang sinabi kong hindi maaari ay hindi na sila nagpumilit pa. Pinagpapasalamat ko iyon. Hindi makakatulong sa paghilom ko kung palagi kong makikita ang mga nanakit sa akin.

Maybe in time...I'll finally accept their apologies.

"Mommy, where are we going?" ito ang paulit-ulit na tanong sa akin ni Aria habang nasa byahe kami patungo sa isang secluded island.

I saw the offer on that island in my message requests on Instagram. Actually, I haven't really used my social media accounts in a long time. If my kids hadn't fiddled with my cellphone, hindi ko iyon makikita.

Mura lang at talagang kaunti lang ang tao na maaaring makapasok do'n kaya agad  akong nagbook.

Sapat na rin siguro ang tatlong linggo'ng natitira sa leave ko para makapagrelax at makabonding ang mga anak ko.

Walang nakakaalam sa pag-alis namin. Malalaman nila iyon lalo na at siguradong bibisita si Adriel mamaya. Gusto ko sanang ipaalam kahit sa kaniya man lang pero para saan pa? Maayos naman ang bahay ko ng umalis kami kaya hindi nila iisipin na dinukot kami or whatever.

"I already told you where were going, baby..." natatawang ani ko.

"She's so makulit, Mommy! She kept murmuring nonsense things! Like, I want dolls...I want hairpins...I want a bicycle. You're so materialistic, Willow. That's bad. You should be contented with what you have because there are pulubi's out there who's starving yet you keep---"

"Hey, hey, stop na, Brighton. I get your point but that's your sister..." sinulyapan ko sila sa rear mirror ngunit parehas silang nakangisi. Nalingunan ako ni Aria kaya sumimangot ito at inirapan ang kapatid.