Miss Sharp Shooter (Completed)

Chapter 25

This chapter is dedicated to sanmbaliuag. Hi dear, thank you for supporting this story. Napansin kong you're my number one supporter of my story M.S.S. thank you❤
—————**************————

       Kakapasok ko lang ng school gate ay sinalubong na ako ni Savana na kasalukuyan palang naghihintay sa akin sa gilid.

"Yeona!!!! Kyaaah! I missed you." Napatakip ako sa magkabila kong tainga at humarap sa kanya.

Niyakap niya ako sa tuwa,

"Where have you been? Hindi ka pumasok kahapon eh. And you know what? Hindi ko din nakitang kasama ng grupo nila si Ha-Ru kahapon." Inangkla niya ang braso niya sa braso ko at nagsimula na kaming maglakad papasok.

"I was sick yesterday." Maikling sabi ko. "Really? Okay ka na ba ngayon?" Nahawakan niya ang balikat ko na may sugat kaya napangiwi ako sa sakit.

"Omg! I'm so sorry! Anong nangyari sayo?" Nag-aalalang tanong niya.

"Did you eat your breakfast?" Sabi ni Ha-Ru na nasa harapan na pala namin. Napanganga si Savana sa tabi ko kasi may dala-dala siyang  naka paperbag na malamang ay pagkain ang laman. Iniaabot niya sa akin 'yon.

"I cooked it for you. Don't worry nagpaturo ako kay yaya Gina kung paano lutuin yan." Sabi niya. Napapatingin na din ang mga napapadaan sa amin banda. Nasa gitna kami ng hallway.

Nag-aalangan akong kunin sa kamay niya ang pagkain kasi naiilang ako. He just confessed yesterday! And he is acting like nothing happened. Is this what he mean by taking care of me?

"I also included your medicine inside. Are you feeling better?" Tanong niya habang si Savana naman sa gilid ko ay kilig na kilig na sa mga nasasaksihan.

Tinanggap ko nalang ang binibigay ni Ha-Ru. Why did he cooked for me?

Biglang nagdatingan ang mga kaibigan niya.

"Yeona, okay ka na ba?" Tanong ni George.

"Ako lang ba ang walang alam na may sakit ka kahapon? Tsk!" Nagtatampong saad ni Savana. Kaya tumingin ako sa kanya.

"Because you were not there. Syempre, kasama ko sila kahapon kaya alam nilang lahat." Sabi ko. Kaya nagtataka nanaman siya ngayon.

"Stop complaining, you're not cute." Biglang sabi ni Alejandro kay Savana kaya napatingin kaming lahat sa kanya.

This is the first time that he talked again to Savana.

"Tsk. I'm not even talking to you." Ganti ni Savana sa sinabi ni Alejandro.

May hindi ba ako alam sa nangyayari sa dalawang 'to?

"Uhurm! Uhurm! Let's go guys, we still have a game today." Sabi ni Felix. Nagpaalam silang apat maliban kay Ha-Ru.

"What are you doing? Hindi ka ba sasama sa mga kaibigan mo?" Tanong ko kay Ha-Ru. I saw him smirked.

"I'll see you later, Yeona." Tumakbo na siya papunta sa mga kaibigan niya kaya nagkatinginan kami ni Savana. Nagsimula naman na siyang tuksuhin ako kay Ha-Ru.

"Let's go over there! Kumain ka muna. Tingnan natin kung ano ang niluto ng boyfriend mo." Natatawang sabi niya at hinila ako papunta sa bench. Binuksan ko ang tupper ware at tumambad ang iba't-ibang klase ng filipino foods.

May pork adobo, chicken curry, fried eggs, fried fish at mga gulay tsaka rice.

Napa "oh" ako nang makitang mga favorite foods ko ito lahat. And ang bango ng mga ito. It looks yummy.

Tinikman ko muna ang chicken curry and then I laughed really hard.

Damn! Walang lasa! Nakalimutan niya yatang lagyan ng asin.

"Hahahahaha" I can't help but really laugh like an idiot. Kahit nakatingin na ang ibang dumadaan sa akin. Wala akong pakialam kasi natatawa talaga ako.

"Is it edible?" Natatawang sabi ni Savana base sa nakikita niyang tumatawa ako dahil sa lasa ng luto ni Ha-Ru.

Mangiyak-ngiyak akong tinikman ang adobo and it was too salty. Napunta yata sa adobo yung asin na para sa curry.

"Why are you still eating it? Maybe it's his first time cooking. And it's because of you. You should be proud atleast he tried it for you." Naiiling niyang sabi. Kahit na ganito ang lasa kinain ko parin lahat. Well, nag effort naman siya kahit hindi niya naitamang lutuin ang favorite foods ko.

"They have many maids at home." Tumatangong sabi ko. Napahampas pa siya sa kabilang balikat ko.

"Really? Nakapunta ka na sa bahay nila? Omg! So serious na talaga ang relasyon niyo? For real?" O.A na sabi niya kaya natawa ako.

"He confessed yesterday. But, I didn't answer him." Sabi ko.

"I can see that you like him, Yeona. Why don't you give him a chance?"

"A chance? I don't know what to do. I have many things that's keeping from him. He might not gonna take it." Sabi ko at tumayo. Niyaya ko na siyang magpunta sa basketball court to watch basketball game.

Ha-Ru's group, will play with other school's representative naman ngayon. Because the last time Austra University lose from them.

Naglalakad na kami nang makabunggo ko ang isang pamilyar na grupo ng mga lalaki.

At naalala ko ang sinabi ni Harry last time na nandito nga sila para maghiganti sa akin.

Ang gang na binugbog ko noon.

Hinawakan ng isa ang wrist ko kung saan may sugat sa balikat ko kaya napa stop ako sa paglalakad.

"It's nice to find you here, Ms. Yeona, hindi pa namin nakakalimutan ang ginawa mo sa grupo ko." Nakangising sabi niya pagkatapos ay binitawan ako. Nakatingin na din lahat ng mga kasama niya sa akin at nakangisi.

I know they won't hurt me here kasi marami ang tao. But I know since they already found me ay susundan na nila ako hanggang sa ma corner nila ako.

"You deserve it." Maikling sabi ko. Lalo naman siyang nainis and was about to slap me pero naalala niyang nasa loob sila ng Hensen University at marami ang nakakakita kaya binawi niya ang kamay niyang nasa ere.

"See you again soon." Sabi niya pagkatapos ay kumindat sa akin bago naglakad paalis.

"They're too creepy, what's happening? Bakit sila galit sayo?" Nagtatakang sabi ni Savana.

At ikwenento ko sa kanya ang nangyari dati. Yung ginawa nila dati kay Harry at ginantihan ko sila at nasa ospital pa hanggang ngayon ang isa nilang kasamahan.

"Gosh! You did that? How come? Are you that strong to beat them all by yourself?" She said with an amused expression.

"Savana, you're just a single person whom I will tell my other secrets because I consider you as a friend." Sabi ko. She is my first ever girl friend and I can see that I can trust her.

"Of course you can trust me. I can keep secrets. And I consider you as my bestfriend." Tumatangong sabi niya.

"I am a secret agent." Mahinang sabi ko.

Napatakip siya sa bibig niya. She was stunned.

"Whaaaat?"