Miss Sharp Shooter (Completed)

Chapter 15

"Megan!?" Sabay-sabay na sabi nila. Naglapitan ang mga ito at niyakap ang babaeng maganda nga pero hindi ko gusto ang pag uugali.

She's a spoiled brat!

I knew now why she's acting like that. And who is she?

Nakatitig lang kami ni Savana sa kanila habang nagk-kwentuhan na pinapalibutan nila ang babae. Tsk! Napapailing ako na hinila si Savana.

But someone's stopping me by holding my wrist.

I automatically stopped at humarap sa kanya.

"Let's talk." Sabi ni Ha-Ru kasabay ng paghila sa kamay ko na hawak niya kanina. Nabitawan ko si Savana na hawak ko kanina.

"OMG!" Sabi ni Savana kaya't napatingin ako sa kanya.

Huh?

Everybody was looking at us. I mean, me and Ha-Ru habang papalayo. I even saw Megan na nagtataka and then frowned after.

Sa layo ng nilakad namin ay maraming nakakita sa amin na hawak ni Ha-Ru ang kamay ko habang hinihila.

"Shit! I'm sorry! Is your arm okay?" Nag-aalalang tanong niya. Ngayon niya lang naalala na may sugat ako. At sa braso ko pa kung saan iyon ang ginamit niyang pinanghila sa akin.

Actually, masakit siya. Hindi ko lang masabi. Well, I am used to it.  It always happen and hindi maiiwasang mangyari during my missions. Ang masugatan.

"I am fine." I said. Binawi ko ang kamay ko sa pagkakahawak niya.

I looked at the place. Nandito kami sa office daw nila which is like a unit for them. Because Ha-Ru's family own this University.

"Why are we here?" halata sa tanong ko na bored na bored ako. He just looked at me habang nakaupo na nakaharap sa akin.

"I told you before that I want to talk to you. You seem like avoiding me." sabi niya kaya tumango lang ako.

"Let me see." sabi niya na ikinataas ng kabilang kilay ko. He chuckled when he saw me doing that.

Lumapit siya sakin at hinawakan ang kamay ko.

"Your arms. I wanna see your wound. Let's clean it." Sabi niya. Pilit kong binabawi ang kamay ko pero ayaw niya talagang bitawan kaya't hinayaan ko na lamang siya.

"Thank you for helping me. I mean, you wouldn't get your wounds if not because of me." umalis siya saglit at nang bumalik ay may dala na itong first aid kit.

"Nah! small thing" mahinang sabi ko. And of course he heard that so he automatically looked at my eyes.

"Are you insane? that was too risky!" napataas ang boses niya.

Kunwari ay naiingayan ako at napatakip sa tainga ko but I was actually surprised.

Huh! he has a side like this pala?

Tumikhim siya after niyang gawin 'yon at namula ang tainga. Damn is he shy?

After I saw that,

I LAUGHED.

Tawa na ngayon lang din nangyari ulit after my parent's death. I was holding my stomach because I can't help it. I can't stop it. Naiisip ko parin damn!

Hindi ko akalain na ang Mr. good guy ng TFG ay may ugaling manigaw. And heck that was so epic!

"This is my first time to see you laugh like that. Keep smiling and laugh as much as you want." sabi niya na ikinatigil ko.

Natapos niya ang paglilinis ng sugat ko and dressed it. Umalis siya ulit para ibalik ang first aid kit na ginamit niya.

Biglang bumukas ang pintuan at iniluwa doon ang babaeng naka simangot na nakatingin sa akin.