BLACKOUT( Kitap Oluyor)

18

"Günün nasıl geçti?" diyerek konuşmaya başladı Tuğrul. Yürürken bir yandan da gözü ondaydı. Üzerinde kısa kollu bir gömlek ve güzel bacaklarını fazlasıyla sergileyen bir etek vardı. Topuklu ayakkabı giydiği için boyları arasındaki fark azalmıştı. Saçları her zamanki gibi düz ve ipeksi görünüyordu. Tuğrul acaba evine gitsek daha mı iyi olurdu diye düşünmeden kendini alamadı. Hem daha rahat olacaklardı hem de ona istediği kadar bakacağı için güzelliğini beynine kazıyacaktı.

"Orta yoğun diyelim. Bütünlemeler başlayacak biraz telaş var anlayacağın." Tuğrul ayakkabılarına bir bakış attıktan sonra o malum geceyi hatırladı.

"Sen de Buket Hanım gibi tam anlamıyla yürüyemeyecek gibi olursan seni memnuniyetle taşırım." Ceyhan hafifçe gülerken ona baktı ve bu küçük gülmeden bile etkilendiğini hayretle fark etti.

"Tanıştığımız gece aslında bunu yapmıştın." Evet o gece biraz zorunluluktan yapmıştı ama şimdi tam tersi bir şekilde onunla daha da yakın olmak için bunu yapmak isteyebilirdi.

"Yani ayakta duramıyordun. Seni taşımak güzeldi."

"Fena değilim topuklu ayakkabı ile yürümekte. Evet biraz ağrı yaşatıyor fakat giymeyi seviyorum."

"Konuyu biraz dağıttım ama... Seninle hafta sonu kutlamaya gelemeyeceğim." Ceyhan'ın aniden yüzünün asıldığını ve düşünceli bir hale geldiğini görünce hemen açıklamaya başladı.

"Gelmeyi çok istiyordum gerçekten ama abin bugün NATO tatbikatına gideceğimizi haber verdi. Serdar ile gitmek istiyorduk uzun zamandır." Ceyhan'ın yüzünün rahatladığını gördü ama aklında da soru işaretleri kaldı. Neden bir anda ilgisini çekeceğini ya da araya mesafe koyacağını düşünüyordu acaba? Tuğrul o hafta Serdar'ın sözünü dinleyip Ceyhan'a bir şekilde ulaşıp ilgisini belli etmeliydi. O konuda hata etmişti. Ceyhan bu yüzden çekiniyor olmalıydı.

"Sizin adınıza çok sevindim. Başarı ile döneceğinize eminim. Geldikten sonra da gideriz problem değil." Tuğrul durdu ve onun karşısına geçti.

"Ceyhan ben... Daha önce hiç ciddi bir ilişkinin içinde bulunmadım. Kadınlar..." Duraksadı ve onun gözlerinin içine bakarken gerçeği söylemek istedi. Ceyhan'ı o gece bir erkeğin o hale getirdiğini biliyordu ama bilmediği şey ilişkilerinin hangi boyutta olduğuydu. Onu bu kadar üzdüyse çok ciddi olmalı diye düşünmüştü.

"Ben hep mesleğimi düşündüm. Onun için aklımı karıştırabilecek herhangi bir duygusal ilişkiden hep kaçtım çünkü arkadaşlarımın ne hale geldiklerini gördüm. Sen bu konuda bir ilksin. Ben asla asla duygularıma yenilmem ama sana karşı hissettiğim duygulara yenilmek beni mutlu ediyor." Ceyhan ellerini kavradı ve gözlerinin içine bakarken yüzündeki anlayış dolu ifadeyi görünce içi rahatladı.

"Biliyorum ve bu itirafını çok değerli buluyorum. Her zaman benimle ilgili konularda içinden ne geliyorsa öyle davranmalısın. Şu an olduğu gibi..." Tuğrul gülümseyip gözlerini kaçırınca onun bu sevimli utangaçlığı Ceyhan'ın çok hoşuna geçti. Gerçekten de ilk kez yaşadığını o tek bir bakış bile belli ediyordu.

"Seni biraz daha yormuş oldum yürüterek."

"Seninle yürüdüğüm için yorgunluğu falan unuttum." Tuğrul elini sıkınca aynı şekilde karşılık verdi. Birlikte eve doğru yürümeye başladıklarında yanındaki adamı izlemeyi sürdürdü. Hayalini kurduğu mesleği için kendisiyle bir savaş vermişti. Sağ elini kullanmayı öğrenmiş yükseklik korkusunu bertaraf etmişti. Onun mühendislik konusunda da bilgili olduğunu görmüştü Ceyhan. Şu an yanında dağ gibi yürürken etrafına yaydığı gücü ve özgüveni fazlasıyla hissediyordu ama iş duygulara gelince Tuğrul başka bir adama dönüşüyordu. Garipti ama bu yanını da sevmişti. Ona aşkı ve sevmeyi öğretmeye son derece kararlıydı. Bir mesleğe duyulan aşk ile bir kadına duyulan aşk son derece farklıydı. Keşke onunla daha fazla zaman geçirme imkanım olsa, keşke hep yanımda olsa diye içinden geçirdi Ceyhan. Daha abisi bile bilmiyordu ilişkilerini. Bu konuda hiç abisinden çekinen biri olmamıştı ama Tuğrul abisinin emrinde bulunan bir asker olduğu için çekinmeden de edemiyordu. Çünkü nasıl bir tepki vereceğini kestiremiyordu. Özellikle de şu an Tuğrul ile araları çok iyi değilken...