BLACKOUT( Kitap Oluyor)

18

Herkese selammmm

Öncelikle iyi bayramlar dilerim!

Bölüm sınırı dolmadı ama ben yine de atmak istedim.

Bu her zaman suistimal ediliyor biliyorum ama zor bir dönemden geçiyorum. Bazı sağlık sorunlarım var. Artı diğer hastalığım için daha kontrollerime gidemedim onun da stresi içindeyim. Belki de onu buraya yansıtıyorum bilmiyorum.

Geçen bölüm oy ve yorum az gelince cidden üzüldüm. 

Neden oy vermek istemediğinizi anlamıyorum. 

Hiç mi sevmiyorsunuz. Seven okuyup geçmez çünkü sevdiğini gösterir.

Sizin için çok mu değersiz?

Lütfen bir iki kelime dahi olsa yazın çok merak ediyorum. Sorun bendeyse düzeltmeye çalışırım çünkü ben burayı beni zamanında çok mutlu ettiğini için bırakıp gitmiyorum. 

Eskisi gibi mutlu etmiyor artık ama her bölüm yorum yazan oy verenler için buradayım çünkü bıraksam onlara haksızlık olacak.

Bazı kişiler de ben oy veriyorum zaten deyip çekiliyor. Her oy veren 3 tane yorum yapsa inanın ben çok mutlu olurum ve art arda bölümler yazarım. Ben zamanında her gün bölüm atan biriydim. 

Merhaba yazıyorum, keyifli okumalar yazıyorum, bölüm sonunda sorular soruyorum. Okuyan herkes bir yorum bıraksa inanın her şey daha güzel olur.

Neyse bunalttım sizi de biliyorum.

Normalin neredeyse 2 katı uzun bir bölüm.

Keyifli okumalar!

Tuğrul, Ceyhan'ın evinin önünde onun gelmesini beklerken telefon etmeyi değil de yüz yüze görüşmeyi daha uygun bulmuştu. Ayrıca Ceyhan'ı özlemişti ve göreve gitmeden önce onu görmek moral de sağlayacaktı. Artık duygularını kabul ettiği için rahatlamıştı ama onun tam tersi bir şekilde aralarındaki olan bu gizli ilişki onu rahatsız da ediyordu. Özellikle komutanının yüzüne her baktığında bu his katlanarak artıyordu. Ne zaman ona söyleyeceğini de bilmiyordu. Daha çok yeniydi ve zamanın ne göstereceğini bilmiyordu. Belki de üzerine düşünülmemiş bir konuşma ile komutanının karşısına geçip anlatmak daha doğruydu. 'Çalışmamız bizi bir araya getirdi ve birbirimizden hoşlanmaya başladık.' deyip kısa bir açıklama ile bu işi çözebilirdi. Yalnız komutanı ile arası halen iyi sayılmazdı. Konu bir daha açılmadığı için şu an durgundular. Tuğrul ona hayallerinden vazgeçmediğini ama aynı zamanda onu da anladığını gösterecekti. Keşke bunun için onunla uçuşa çıkma imkanı olsaydı. Kendi gözleriyle yeteneklerini görebilirdi. Şu an Serdar ile ikisinin tatbikata gitmesinin aracısının ve ısrarcısının liderleri Selçuk Yüzbaşının olduğunu biliyordu. Tabii ki uçuşları ve raporları komutanı izlemiş olmalıydı ama uçaktaki hissiyat bambaşka olacaktı. Düşünceli bir şekilde saatine bakarken başını kaldırmasıyla Ceyhan'ın şaşkın yüzünü gördü.

"Ah, keşke haber verseydin! Umarım çok beklememişsindir." Ceyhan böyle söylese bile yüzündeki mutluluğu ve memnuniyeti Tuğrul anında fark etti. Yavaşça gülümsedi ve ona yaklaştı.

"Hem seni özledim hem de bir haberim var. Biraz yürüyelim mi? Yorgun musun? Ben gün batımında yürümeyi severim," dedi açıklayarak. İlkbahardan yaza geçiş kendini iyice göstermeye başlamıştı ve bu fırsatı kaçırmak istemiyordu.

"Olur." Tuğrul ilk başta çekindi. Tanıdık birilerinin onları görme ihtimalini düşündü ama içinden bir ses yapmasını söylüyordu. Ceyhan ondan ilgi bekliyordu bunu biliyordu. Elini uzattı ve Ceyhan elini tutunca içi rahatladı.