UNUTAMAM SENİ

UNUTAMAM SENİ|BÖLÜM 1

Mutfak tezgahının üzerindeki çayımı alıp,ahşap merdivenden çıkarak üst katta bulunan oldukça büyük olan terasa çıktım.Usulca yürüdüm korkuluklara doğru.Akdeniz ayaklarımın altında gibiydi.Sanki ellerimi uzatsam dokunabilirmişim gibi.Terastaki sandalyeme usulca oturdum.Rüzgarlı havayı hissedince,üstüme attığım ceketime iyice sarıldım ve çayımdan bir yudum aldım.Aniden karşımda duran Güneş'in batışıyla beraber hayatım gözlerimin önünde beliriverdi.Gençliğim.Gençliğimiz.Ne çok zordu yaşamak.Aşık olmak.Savaşmak gibiydi.Savaş meydanında ne çok canlar vermiştik.Ne çok kayıplar.Şimdi ise geride bir enkaz vardı.Peki ya biz?Biz sağ mı çıkmıştık bu yaşamak savaşından?
....
Hayatı boyunca adaleti,eşitliği sağlayan biri olacağıma henüz on yaşımda yemin ettiğimi hatırlıyorum.Babamın şoför,annemin hizmetli olduğu villada tek oyun arkadaşımın annesinin,beni çocuğuyla oynamaya layık görmediğini söylediği gündü.Hayatımda ilk defa orada aslında bir şeylerin sandığımız kadar masum olmadığını sezmiştim.Ve söz vermiştim kendime.Ben çocuğumun arkadaşlarına asla "Sen benim kızımla oynayamazsın."demeyecektim.

Bu,beni lisede "avukat hanım"lakaplı bir öğrenci yapmaya yetecek kadar kuvvetli bir yemindi.Kararlılığım bazen başıma iş açsada bu yoldan dönmek yoktu.
Hukuk Fakültesinin kapısından içeri girdiğimde demiştimki kendime
"İşte tamda olman gereken yerdesin."
Dedim ya yemin etmiştim.Hemde çocukken.En saf duygularla.Daha önemli ne olabilirdi ki?
O kapıdan içeri girdiğimde işin içine hiç hesapta olmayan şeyler de girmişti.Aşk gibi mesela.Arkadaşlık gibi mesela.İhanet gibi mesela.Korkaklık gibi mesela.Yabancı olduğum onca şey..
İnandığım bu yoldan çıktığımda ise her şeyimi kaybetmiştim.Tek bir şeyi kaybetmemek için..

Not..
Bu kitap Murat Göğebakan'ın "Unutumam Seni" adlı şarkısının yüzlerce kez dinlenilmesi sonucu kaleme alınmıştır.