Diary Of Maple [pjm × jjk]

Epilogue🍁

သံုးလၾကာတယ့္အထိ ေဆးရံုကဆက္သြယ္မႈ
တစ္စံုတစ္ရာမရိွတာေၾကာင့္.....
ဂ်ီမင္းရဲ့ႏွလံုးသားနဲ႔စိတ္အစံုဟာ...
တျဖည္းျဖည္းၫႈိးႏြမ္းလာခဲ့ၿပီ....

လြန္ခဲ့တယ့္တစ္လေလာက္ကစလို႔...
ေမာင္ဟာလမ္းမေလ်ွာက္ႏိုင္ေတာ့ေပ....

အနည္းငယ္လႈပ္သည္ႏွင့္ ေမာလာတတ္တယ့္
ေမာင္ေၾကာင့္....သူကိုယ္တိုင္အနီးကပ္ေစာင့္
ေရွာက္ေပးေနသည္....

ထယ္ေယာင္းတို႔လည္းအျပင္းအထန
္အလႉ ရွင္ရွာေဖြေပမယ့္လည္း.....
ယခုအခ်ိန္အထိမေတြ့ေသး....

အၿမဲတမ္းေမာေမာေနတယ
့္ေမာင့္ကိုၾကၫ့္ရတာသူ႔ရင္ကိုအစိမ္းလိုက္
္ဓားနဲ႔ထိုးေနသလိုပင္.....

"အ

ေမာင့္ေခၚသံတိုးတိုးေၾကာင့္......

"ေျပာေလေမာင္...ကိုယ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ"

"ေမာင့္..ကို..ေနၾကာ..ပန္းေလးနဲ႔...အိမ္ဆီ..
ီပို႔ေပးႏုိင္..မလား.."

စကားတစ္လံုးကို မနည္းအားယူကာေျပာရင္း
ေမာေနသၫ့္ ေမာင့္ကိုၾကၫ့္ရင္း...
သူဖက္လိုက္ကာ.....

"လိုက္ပို႔ေပးမာေပါ့ေမာင္ရယ္...
ေမာင္သြားခ်င္ရင္လိုက္ပို႔ေပးမာေပါ့...."

ခပ္ယဲ့ယဲ့ျပန္ၿပံဳးျပေသာေမာင့္ကိုၾကၫ့္ကာ..

ပူစပ္လာတယ့္မ်က္ဝန္းမ်ားကို...
အေပၚသာေမာ့ၾကၫ့္လိုက္သည္...

ေမာင့္ေရွ႕မွာ သူ႔မ်က္ရည္ေတြ မျပလိုပါ..။

~~~~~~~~~~~~~~~~~

ကားေပၚမာ ၿငိမ္သက္စြာအိပ္ၿပီး
လိုက္လာတယ့္ေမာင္.....

ျဖဴ ျဖဴ စုတ္စုတ္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားနဲ႔ ေရာဂါေၾကာင့္
တဖန္အရင္ကထက္ပိုပိန္လာတယ့္ေမာင္..

ေခါင္းမ်ားကိုခါရမ္းကာ.....
ဦးတည္ရာစီသို႔သာ..ကားကိုဆက္ေမာင္း
လာခဲ့ေတာ့တယ္....

"ေမာင္~"

"ေမာင္~ေရာက္ၿပီ~ထေတာ့"

ေမာင္..တအားပင္ပန္းေနပံုရသည္.....
မႏိုးလာေပ..

ထို႔ေၾကာင့္...အသက္ရႉ သံၫွင္းၫွင္းနဲ႔
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေမာင့္အား..ေပြ့ခ်ီလာခဲ့သည္..