Endless Love (Amity Series #1) UNEDITED

Chapter 46

Sumandal ako sa pinto ng kanilang suite at saka napabuntong hininga.

"Ano ba naman 'yun? Bakit kailangan ko pang ngumiti?!" napasabunot ako sa buhok at akmang aalis sa pagkakasandal nang biglang bumukas ang pintuan dahilan para mawalan ako ng balanse.

"Shit!" Adriel hissed and held my waist tightly.

"Oh, fuck!" I immediately withdraw from his touch. Umayos ako ng tayo bago ako humarap sa kaniya.

"I'm sorry—bakit hindi ka pa nagbibihis?! Lalabas ka ng nakaganyan lang?" inis kong sambit ng makitang ganun pa rin ang ayos niya.

"I was about to! I just opened the door to give this to you..." inabot nito ang aking kamay para ilagay doon ang aking kwintas.

"Oo na, thanks! Pumasok ka na do'n at magbihis!" wala na akong sinayang na oras pa at tinulak na siya papasok, ako na mismo ang nagsara ng pinto. I heard his chuckle but I don't give a damn! He should change!

Tulog na ang mga kasama ko ng makabalik ako sa aming suite. Dahil siguro sa katahimikan ay muli akong binulabog ng mga pangyayari ngayong araw...

Brighton knew who is his father...

May plano naman akong ipaalam sa anak kung sino ang kaniyang ama ngunit hindi sa ngayon. Hindi maganda ang pagkikita namin ni Adriel especially that there's already Aria in the picture.

Even if I want to give Brighton a complete family, I can't. That's just too impossible. Ayoko rin sumira ng pamilya lalo na at napamahal na rin sa akin si Aria. I can't hurt her feelings.

Siguro ay kahit ganon ang mga narinig ko kay Brighton sa huling paguusap nila ng ama ay naghahangad pa rin siya na sana... makasama niya ito?

Pero kahit kailan ay hindi siya nagtanong sa akin. Hindi niya ito hinanap. Kahit ng nagkaisip siya at nakikita niya ang mga batang namamasyal na kasama ang ama at ina nito.

Hindi naman siguro masakit sa kaniya kung...ipaubaya ko na lamang si Adriel kay Aria?

I mean, if Adriel really cares for his son. He will make time for him, right?

But who am I kidding? He fucking left us before! That only means he doesn't care!

Damn, I don't know what to do now.

Hindi ko alam kung nakatulog ba ako ng gabi'ng iyon. But based on my state tommorow morning I guess I did not. Napansin iyon ng aking mga kaibigan at pati na rin ng mga kasamahan ngunit hindi na nagtanong pa.

"Welcome a—" natigil ako ng makita kung sino ang pasaherong nasa harap ko. May humawak sa aking skirt kaya bumaba ang tingin ko ro'n.

"Mom!" I smiled to Aria. "Welcome aboard, honey..." I nodded to Adriel and Lorelei.

Gusto sana ni Aria na manatili sa tabi ko ngunit kinarga na siya ni Adi patungo sa kanilang upuan.

"What are they doing here?" hindi ko muna nilingon sila Elena at Brionny sa aking tabi at inabala ang sarili sa mga pasaherong pumapasok. Nang makapasok ang lahat ay inayos na namin  ang mga passenger doors.

"Uuwi sila ng Pilipinas?" napabuntong hininga ako ng makaupo.

"Why are you asking me?" I said.

"I just thought you knew. Diba magkasama kayo kagabi?" kumunot ang noo ko ng makahulugan ang binigay na tingin sa akin nito.

"Look, Elena, if you're thinking that I went with him to catch, you're probably hallucinating. I just put Aria to sleep and left immediately," she shrugged and did not speak.