GIRL BEHIND THE MASK

Chapter 103: Kean's First love

Kean pov:

Dala ng matinding emosyon, at sa hindi maipaliwanag na dahilan kung bakit nagagalit akong malaman na bukod sakin may ibang nais makasama si Mady Lean at ang mas malala yong Raymund pa?
I keep myself busy dahil yon ang nararapat, at para narin makaiwas sa kanya kung anu-ano ng pinapagawa ko. My nerves actually lost when i receive Franco message na nakita ni si Kristine sa pinas. 2years ago, i found my first love pero hindi na ulit kami nagtagpo pa dahil after sa singgapore, kinailangan kong bumalik sa US. Para ibenta ang mga bagay na mayron ako katas ng pagiging modelo ko dati para makapag franchise lang at maibangon muli ang palubog na negosyo and when i went home my country, mas lalong nawalan ng chansang magkita ulit kami ng babaeng yon dahil hindi ko alam if she went back in the pilippines na araw-araw ko namang pinagdarasal. Until one day, i meet Grace Shane as my fiance, nung una hindi ko pa siya nagugustuhan masyado siyang maarte unlike that girl na sobrang enjoy kasama. She always making me laugh even on a very short period of time na nakasama ko siya para sakin yon ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko to meet her.

“Sayang nga lang, hanggang dun lang kami. Pinagtagpo but the end naging hopeless Lang ako. Baka nga may asawa't mga anak na yon tapos ako itong malapit ng ikasal umaasang magtatagpo kami ulit ng babaeng walang kasiguraduhan ang lahat?” sunod-sunod kong nilagok ang  tiquila. Hindi lang ata benteng glass ang nainom ko dahil alam kong may tama na ako pero ayaw ko paring huminto sa pag-inom hindi ko alam kung bakit gusto kong magpakalasing? May ilang babaeng lumalapit sa akin pero ayaw ko talaga sa kanila.

“Sir, pasensya na ho pero kailangan na po ninyong umuwi. Lasing na lasing na po kayo baka mabangga pa ang sasakyan niyo pag nag drive kayo.” Naramdaman ko ang presensya ng isang lalake tapos may babae din na nagsabing kasama ko siya pero nung tignan ko hindi ko naman siya kilala kaya umiling ako at pilit na tinataboy ito. Naalarma naman ang bartender kaya tinanong ko kung kaya ko pang magmaneho pero umiikot na ang paningin ko kaya sinabi kong tawagan niya ang dyber ko yong panget na nerd na sekretarya ko. Yong parang robot, dahil parang wala manlang kiliti sa katawan. Inabot ko sa bartender ang cellphone para papuntahin niya dryber ko ngayong gabi dahil gusto ko ring pahirapan siya lalo hanggang siya na mismo ang sumuko.
“Sir, ano ho bang pangalan ng susundo sayo?” tinignan ko ang makulit na lalake na walang ibang ginawa kundi ang magtanong bayad naman ako bakit andami niyang satsat?
“Mady–Lean, m-a-l-i-w-a-n-a-g?” feeling ko nabubulol na ako tapos nadodoling habang dinuduro pa ang lalake. Kahit nakaupo ako parang nag ssway ako sa upuan.

“Putek na panget na yon, ang lakas ng loob para parusahan ako ngayon. Akala mo kung sinong maganda para umasta at saktan ako ng ganito?” pinilit ko paring magsalita kahit bulol bulol na ako then i drop the bottle of wine glass again at sunod-sunod na nilagok ulit hanggang sa mahilo  na ako ng tuluyan “Sir walang mady lean na naka save.” “Musssit ka, isa pa asapak na ita.” sabat ko habang sinisinok sinok “Pa-panget” kumunot ang noo nito sa sinabi ko at tinatanong kung siya ba ang sinabihan kong panget? Umiling ako ng tatlong beses pakiramdam ko matatangal na ang ulo ko sa bigat bago sabihing hanapin niya sa contact ko ang panget at tawagan yon. Si Mady Lean yon na ubod ng kapangitan pero sobrang angas. Natatawa pa ako bago ko maramdamang bumagsak ang ulo sa may counter table....

.

.

.
“Sir, andito na po ang sundo niyo” Nakatungok ako sa may counter “sino?” Mapupungay na mata ko nung humarap ako sa ibang reflection ng napakagandamg imahe “Mady?” sinisinok kung tanong habang nagpupungas dahil nanlalabo ang mata dahil sa nainom “No, its not Mady. Its Kristine Cassandra Lee, did you still remember me Patrick?” Parang nawala ang kalasingan ko nung marinig ang pangalan nito, parang bigla akong nakaramdam ng hiya.

“You're still drunking alone, sayang gusto sana kitang samahan kaso mukhang may tama kana.” Napapalunok ako habang pinagmamasdan ang bawat paggalaw ng labi nito. She's really beautiful as ever.

“Don't worry, i'll take you home” Hindi ko alam kong bakit hindi ko manlang magawang umangal manlang, parang naexcite akong nakita siya ulit. Its's been 2years, bago ko ulit siya makita. She's more than beautiful kaysa dati.
I never say no, hanggang sa naramdaman ko ang pag alalay niya sakin habang ang isang bouncer naman sa isang kamay ko. Maingay sa lugar na to at sobrang dami ng tao but i feel i was nothing heared and i never see anything but only her nothing more.

Inalalayan pa niya akong maisuot ng malaya ang setbealt nung makapasok na kami ng kotse ko. “I can't still believe your here?” nangungulilang sabi ko “I miss you, i never forgot you Patrick. Kung saan saan kita hinanap hindi naging madali ang lahat. Alam kong hindi mo ako girlfriend pero hindi ko na alam kong paano pipigilan tong nararamdaman ko.” Pakiramdam ko sa mga sandaling to, walang ibang tao kundi kami lang dalawa.

“Yong pinakamasakit na nalaman ko, yong nahanap na kita pero ikakasal kana pala.” Para akong sinampal ng katotohanan sa narinig “The reason why i came, dahil gusto kong sayo mismo manggaling na ikakasal kana talaga. Para naman makapagsimula ako ng bagong buhay na hindi iniisip na darating ang isang araw na may ikaw na babalik at sasabihing you like me too.” I know her, pranka pa siya sa pranka. Ayaw nya ng paligoy-ligoy gusto niya ng isang salita kung ayaw- ayaw.

Hinaplos ko ang pisngi nito ay nanatili kami sa loob ng kotse ko, pakiramdam ko na miss ko siya ng sobra “I'm sorry–” She automatically get off my hands holding her face saka sinabing ihahatid na daw niya ako. Alam naman daw niya na ikakasal na ako, at masaya siya para sa akin.

Kung masaya siya, bakit may lungkot sa mga mata niya?
Oo, walang kami pero pareho naming nagustuhan ang isa't isa na akala mo matagal na kaming magkakilala?
Ibang-iba siya sa lahat ng nakilala ko, she's like my ugly secretary. Kung di lang sana siya mas lalake pang kumilos sakin baka isipin kong iisang tao lang sila dahil sa pesteng nararamdaman ko na kapag kasama siya parang katapusan na ng mundo para katakutan kong baka bukas makalawa wala na siya sa tabi ko. At yon ang palagi kong nararamdaman, matagal ko siyang hinintay at ayokong mawala siyang muli dahil lang sa wala ako sa kundisyon ngayon.

_ _ _

.
Update:

Pakisabi naman,
If okay ang part na to.

Udd ako if ever nagustuhan mo.
Labmwach😘

Ingatssss....