Harry Potter and the twin power ( greek version )

Τουλάχιστον θα πεθάνω ξέροντας πως δεν την πρόδωσα ποτέ!

ΠΡΟΣΟΧΉ: Στο παρακάτω κεφάλαιο ενδέχεται να κλάψετε ή έστω να δακρύσετε. Ευχαριστώ και καλή ανάγνωση!

Regina's pov

Καθώς άνοιγα τα μάτια μου άρχισα να βήχω.

Pom: Ορίστε, πιες αυτό... Θα νιώσεις καλύτερα...

Η μαντάμ Pomfrey μου έδωσε ένα μπλε υγρό κι εγώ το ήπια μέσα σε δευτερόλεπτα.

Reg: Ευχαριστώ... Τι μου συνέβη???
Pom: Κάποιος σου έδωσε λυκόχορτο... Η μητέρα σου προσπαθεί να βρει ποιος σ' το έδωσε...
Reg: Μάλιστα... Καλά θα περάσει ο τυπάς...
Pom: Μήπως κατάλαβες ποιος μπορεί να ήταν???
Reg: Όχι... Ήταν σίγουρα άντρας! Αλλά... Θυμάμαι τη μυρωδιά του... Ακριβή κολώνια... Και... Σοκολάτα...
Pom: Σ' ευχαριστώ για την πληροφορία... Θα το πω στην Eva και θα δει εκείνη τι μπορεί να κάνει...
Reg: Εντάξει...
Pom: Α! Και τώρα που το θυμήθηκα! Ο Fred, ο νεότερος, μου ζήτησε να σου δώσω αυτό εδώ...

Έβγαλε από την τσέπη της ποδιάς της ένα διπλωμένο χαρτί και το άφησε στο κομοδίνο δίπλα από το κρεβάτι μου.

Pom: Αν θέλεις, μπορείς να το διαβάσεις...

Πήγε να φύγει αλλά τη σταμάτησα.

Reg: Μαντάμ Pomfrey!
Pom: Ναι???
Reg: Ξέρετε περί τίνος πρόκειται???
Pom: Το θέμα δεν είναι αν ξέρω εγώ... Αλλά αν ξέρεις εσύ...

Μου χαμογέλασε στοργικά και βγήκε από το νοσοκομείο... Να το διαβάσω??? Δε θα το διαβάσω! Δεν πρόκειται να το διαβάσω! Με πλήγωσε! Δεν του αξίζει να διαβάσω το σημείωμα που μου άφησε! Απλώς δεν αξίζει! Και όμως το άνοιξα...

          Αγάπη μου...

   Το ξέρω πως δε θα με συγχωρέσεις ποτέ... Και θα έχεις απόλυτο δίκιο... Αλλά εφόσον δε με αφήνεις να σου εξηγήσω, αποφάσισα να σ' τα γράψω...
   Όλα ξεκίνησαν δύο μέρες αφότου πήγες στην αποστολή... Μου έλειπες... Όσο δε φαντάζεσαι... Ήμουν ράκος... Πονούσε όλο μου το σώμα... Δε μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι... Δεν είχα δυνάμεις... Δεν έτρωγα... Κάποιες νύχτες δεν κοιμόμουν... Με τη Jen γνωριζόμαστε από την πρώτη χρονιά... Ήμασταν πολύ καλοί φίλοι... Όταν είδε σε τι κατάσταση είμαι, με πλησίασε... Αρχίσαμε να κάνουμε παρέα. Αλλά αυτό εξελίχθηκε σε κάτι παραπάνω... Μου είπε πώς ένιωθε για εμένα... Ποτέ δε ντρεπόταν για τα συναισθήματά της... Και της ζήτησα να τα φτιάξουμε... Τώρα ίσως να αναρωτιέσαι "Τι??? Αυτό ήθελες να μου πεις??? Κάθαρμα!" Όχι... Θέλω να σου εξηγήσω τον λόγο για τον οποίο το έκανα...
   Ξέρεις πως είμαι δεκαοκτώ ετών κι εσύ δεκαπέντε, δεκαέξι σε μερικούς μήνες... Είναι παράνομο, είτε μας αρέσει, είτε όχι... Αλλά όταν γύρισες συνειδητοποίησα κάτι: Έπρεπε να σε είχα προειδοποιήσει πως θα προχωρήσω... Αλλά δεν το έκανα... Reggie μου, είσαι από τα πιο σημαντικά άτομα στη ζωή μου... Σε σκέφτομαι κάθε μέρα... Κάθε φορά που ξυπνάω και κάθε φορά που πέφτω για ύπνο... Είσαι η πρώτη κοπέλα που με έκανε να νιώσω πεταλούδες στο στομάχι... Δεν έχω νιώσει έτσι για καμία άλλη...
   Θα είμαι στον πύργο αστρονομίας... Στις 22:00... Θα σε περιμένω...