Harry Potter and the twin power ( greek version )

Εκείνη...

Μόλις είδα τη σφραγίδα επάνω στο γράμμα, κατάλαβα ποιος το έστειλε...

Ε: Narcissa..., μονολόγησα.

Το άνοιξα και όταν το διάβασα, σοκαρίστηκα...

Γεια σου, Eva...

Είμαστε η Narcissa και ο Lucius... Θέλαμε να σε προειδοποιήσουμε για... Εκείνη...
Σκοπεύει να έρθει στο Hogwarts... Θέλει να σε καταστρέψει! Θα κάνει τα πάντα για να σε κάνει να απενεργοποιήσεις τα συναισθήματά σου! Μην το κάνεις, Eva!
Ο Draco δε γνωρίζει γι' αυτό... Σε παρακαλώ, πρόσεχε... Νομίζω πως ξέρεις για ποια μιλάω και καταλαβαίνεις τη σοβαρότητα της κατάστασης...

Δικοί σου,
Narcissa & Lucius...

Δε μου έφτανε το ροζ δηλητήριο, έρχεται και αυτή! Πόσα να αντέξω πια, η έρημη??? Πείτε μου, πόσα??? Αχ... Θα περάσει κι αυτό... Να προετοιμάσω τους μαθητές??? Μπα... Δε νομίζω να κάνει κίνηση από τόσο νωρίς... Άλλωστε, με ξέρει... Ξέρει ότι θα το έλεγα σε όλους, όταν θα το μάθαινα... Λέω να κοιμηθώ λίγο και είμαι αισιόδοξη πως η ροζ γαστρεντερίτιδα θα συμμορφωθεί...

*Μία εβδομάδα αργότερα*

Ο ροζ πυρετός δεν έχει ξαναχρησιμοποιήσει την ηλίθια πένα της πάνω σε παιδί από εκείνη τη μέρα που τη χρησιμοποίησε στη Lily. Ίσως να πήρε το μάθημά της... Ή και όχι γιατί άκουσα κλάματα από τις ανδρικές τουαλέτες! Πλησίασα και είδα τον...

Ε: Scorpius???
Sc: Αχ!

Τον τρόμαξα, τον κακομοίρη...

Ε: Είσαι καλά???
Sc: Όχι... Αυτή η ηλίθια καθηγήτρια με έβαλε τιμωρία!
Ε: Η Umbrige?!
Sc: Ναι... Και με έβαλε να γράψω "Δεν πρέπει να μιλάω με τον διπλανό μου"...
Ε: Πόσες φορές???

Δίστασε να μου απαντήσει...

Ε: Scorpius!
Sc: 100, εντάξει?!
Ε: 100?! Τώρα θα δει!
Sc: Πού πάτε???
Ε: Δεν έχει σημασία! Εσύ πήγαινε στον κοιτώνα του Gryffindor και θα έρθω σε λίγο!

Έτρεξα στο γραφείο του ροζ ζιζάνιου και, μόλις μπήκα μέσα, κοιτούσε ήδη προς το μέρος μου. Είχε ένα σατανικό χαμόγελο και έπινε ανενόχλητη το τσάι της. Στον λαιμό να σου κάτσει!

Um: Γεια σου, Eva! Πώς μπορώ να σε βοηθήσω???

Δε μίλησα... Προετοίμαζα την εκδίκησή μου εδώ και καιρό... Πλησίασα το γραφείο της και το γύρισα ανάποδα.

Um: Έχεις τρελαθεί?!
Ε: Χρόνια τώρα...

Άρπαξα το τσάι της και το πέταξα στο πάτωμα. Με μια κίνηση του χεριού μου, την κοίμησα. Χαμογέλασα σατανικά και κλείδωσα την πόρτα. Δε θα τη βιάσω, μην ανησυχείτε. Τη σήκωσα σε στιλ νύφης και την έβαλα να καθίσει στην καρέκλα όπου κάθονται οι μαθητές που τιμωρεί. Έδεσα τα μπράτσα της σε αυτά της καρέκλας και τα πόδια της σε αυτά του γραφείου. Της έβαλα ένα φουλάρι στο στόμα και μια αλυσίδα στον λαιμό, σε περίπτωση που θέλει να αποδράσει. Της πήρα το ραβδί και το έσπασα. Την ξύπνησα ενώ την κοιτούσα σαν ψυχοπαθής δολοφόνος.