Harry Potter and the twin power ( greek version )

Θέλω εκείνον...

*1 ώρα αργότερα*

Δεν έχω κουνηθεί ούτε χιλιοστό... Πονάει όλο μου το σώμα... Δε μπορώ να περπατήσω... Δε μπορώ να πιστέψω ότι ο Klaus θα μπορούσε να μου κάνει κάτι τέτοιο... Γιατί??? Αυτή η ερώτηση τριγυρνάει εδώ και ώρα στο κεφάλι μου, αλλά δεν υπάρχει απάντηση... Τι θα κάνω??? Πώς να το αντιμετωπίσω??? Πώς θα τον κοιτάξω στα μάτια???

Raf: Eva! Επιτέλους, σε βρήκα! Σε ψάχνουμε εδώ και ώρα!
Ε: Αδιαφορώ...
Raf: Eva, το ξέρω πως είσαι θυμωμένη, αλλά-
Ε: "Θυμωμένη"?!

Εκείνη τη στιγμή σηκώθηκα. Δεν ξέρω πώς... Αλλά σηκώθηκα... Ή μάλλον, ξέρω...
Ευχαριστώ, Μέρλιν...

Ε: Νομίζεις πως είμαι θυμωμένη?! Ε, λοιπόν, όχι! Δεν είμαι θυμωμένη! Εξοργισμένη είμαι! Πόσο καιρό είναι σε αυτή την κατάσταση?!
Raf: Μια εβδομάδα, αφού έφυγες...
Ε: Τι?! Δηλαδή είναι έτσι 17 ημέρες και κανείς δεν μπήκε στον κόπο να με ειδοποιήσει?! Τόσο δύσκολο ήταν να χρησιμοποιήσουν τα κορίτσια την τηλεπάθεια της σωσία?! Με δουλεύεις?!
Raf: Eva-
E: Άσε τα "Eva" και λέγε τι έγινε!
Raf: Εντάξει... Μία εβδομάδα αφότου έφυγες, εμφανίστηκες, ξαφνικά, στο Hogwarts. Ήμασταν πολύ χαρούμενοι. Κυρίως ο Draco... Όμως παρατηρήσαμε πως ήσουν μόνη σου... Χωρίς τα παιδιά... Οι σωσίες άρχισαν να υποψιάζονται ότι κάτι κακό συνέβαινε... Όταν σε ρώτησαν ευθέως τι συμβαίνει, γέλασες σατανικά... Αλλά, μέσα σε δευτερόλεπτα, δεν υπήρχες πουθενά... Μόνο ο Klaus... Όταν καταλάβαμε τι γινόταν, ο Draco του επιτέθηκε... Αλλά ο Klaus τον απέφυγε και του είπε τα εξής λόγια, κοιτώντας τον στα μάτια... "Θα ξεχάσεις την Eva για πάντα... Δε θα μπορέσεις να τη θυμηθείς ποτέ... Η Regina και ο Scorpius είναι παιδιά της Astoria...". Και μετά χάθηκε... Δε μας ενόχλησε ξανά... Πιστεύαμε πως, μέχρι να επιστρέψεις, θα είχαμε βρει κάποιον τρόπο για να τον κάνουμε να σε θυμηθεί... Αλλά ήταν ανώφελο... Το σαγήνευμα του βαμπίρ είναι-
Ε: Μη αναστρέψιμο... Δυστυχώς, το γνωρίζω ήδη... Δηλαδή... Δε θα με θυμηθεί ποτέ???, είπα, έτοιμη να κλάψω.
Raf: Λυπάμαι... Κάναμε ό,τι μπορούσαμε...

Τον αγκάλιασα και άρχισα να κλαίω...

Raf: Βγαλ' τα από μέσα σου...

Έκλαιγα χωρίς σταματημό... Δε μπορούσα να σταματήσω... Δε θέλω να γυρίσω πίσω και να με κοιτάει λες και είμαι μια ξένη...

Ε: Απέτυχα???

Πρώτη φορά που το ρωτάω... Συνήθως, είμαι σίγουρη...

Raf: Όχι, κορίτσι μου... Δεν απέτυχες... Δε θέλω να σκέφτεσαι έτσι για τον εαυτό σου... Θέλεις να πάμε πίσω στο σχολείο???